Ο κύριος Τσίπρας έχει δεχτεί το πλαίσιο του ΔΝΤ και των «σκληρών» του Eurogroup σε ό,τι αφορά στην οικονομική πολιτική, έχει δεχθεί καταρχήν την μείωση του αφορολόγητου και νέες μειώσεις στις παλαιές κύριες συντάξεις, αλλά επιμένει να κοροϊδεύει τους πολίτες.
Δίνει, μαζί με την ομάδα του στο Μαξίμου, τον Καμμένο και την Καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ που τον στηρίζει, μια μάχη τακτικής για να αναβάλει αποφάσεις που είναι βέβαιο ότι θα έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος και θα οδηγήσουν στην απώλεια της εξουσίας. Γι’ αυτό προτείνει τη μείωση του αφορολόγητου ορίου από τις αρχές του 2019, οπότε η κυβέρνηση θα βρίσκεται κοντά στο τέλος της τετραετίας, και τη μείωση των παλαιών κύριων συντάξεων από τις αρχές του 2020, οπότε θα έχει λήξει η τρέχουσα τετραετία.
Όπως ένας άρρωστος χαρτοπαίχτης έτσι κι ο εξαρτημένος από την εξουσία πρωθυπουργός,
στην προσπάθεια του να την διατηρήσει επιχειρεί μια διπλή μπλόφα. Ανεβάζει το θέμα των εργασιακών σχέσεων εκφράζοντας αντιρρήσεις στην αύξηση του ορίου για τις ομαδικές απολύσεις και επιμένοντας στην άμεση επιστροφή στις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Το όριο για τις ομαδικές απολύσεις δεν έχει πρακτική σημασία, γιατί θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο στις τράπεζες και τις υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ, εφόσον έχει περιοριστεί ο αριθμός των μεγάλων επιχειρήσεων στη χώρα μας, στις οποίες μπορεί να ισχύσει το νέο όριο.
Είναι όμως σε όλους γνωστό ότι η μείωση του αριθμού των απασχολούμενων στις υπό ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ και στις τράπεζες πραγματοποιείται μέσα από ελκυστικά προγράμματα εθελουσίας εξόδου.
Όσο για την κυβερνητική θέση για άμεση επιστροφή στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, δεν έχει σχέση με τη σκληρή πραγματικότητα που δημιουργούν στην αγορά εργασίας τα κυβερνητικά λάθη και οι παραλείψεις. Η κυβέρνηση εμφανίζεται να δίνει μάχη για την κατοχύρωση των τυπικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενώ με την πολιτική της τους στερεί τα ουσιαστικά δικαιώματά τους.
Σαν πολιτική μπλόφα αντιμετωπίζονται και οι προτάσεις της κυβέρνησης για τα λεγόμενα «θετικά μέτρα», τα οποία παραπέμπουν στο ανύπαρκτο, όπως αποδείχθηκε, παράλληλο πρόγραμμα, το οποίο θα αντιστάθμιζε τις συνέπειες από την εφαρμογή του τρίτου προγράμματος-μνημονίου. Από τη μια η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει στην εφαρμογή πρόσθετων μέτρων της τάξης του 2% του ΑΕΠ και από την άλλη αναπτύσσει τη θεωρία των δημοσιονομικά ουδέτερων παρεμβάσεων.
Κοντολογίς, ο κύριος Τσίπρας κι οι υπουργοί και πολιτικοί που τον περιβάλουν, επαναλαμβάνουν τα τραγικά λάθη του ’15 ,δημιουργώντας ένα κλίμα πόλωσης με την αντιπολίτευση και ψευτοσύγκρουσης με το ΔΝΤ και τους «ξένους» γενικά κι αφηρημένα και επιμένοντας στο πνεύμα ενός άγονου και αφελούς τακτικισμού τον οποίο πληρώνει το Έθνος με βαριές υποθήκες. Και όλα αυτά, για να κερδίσουν λίγες μέρες ακόμα στην εξουσία – πριν την συντριβή τους…
Της Αλίκης Χατζή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου