Με την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να έχει ισοπεδώσει την οικονομία, να έχει ξεχαρβαλώσει τους θεσμούς, να έχει κουρελιάσει τις ανεξάρτητες αρχές, να πραγματοποιεί ολομέτωπη επίθεση κατά της θεμελιώδους για τη δημοκρατία ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και με την αξιωματική αντιπολίτευση εγκλωβισμένη σε παραδοσιακές συντηρητικές αγκυλώσεις, παρά τις όποιες προθέσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη, να περιμένει να πέσει το ώριμο φρούτο, η ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς αποκτά ακόμα πιο επείγοντα χαρακτήρα.
Για να αναγεννηθεί η μεσαία τάξη, να προστατευθούν πραγματικά τα πιο αδύναμα στρώματα και κυρίως για να υπάρξουν δουλειές και ελπίδα για τις νεότερες γενιές.
Στα επείγοντα μάλλον δεν περιλαμβάνεται η αντιπαράθεση περί προοδευτικού κέντρου ή σοσιαλδημοκρατικής κεντροαριστεράς. Απασχολεί μόνο έναν εξαιρετικά περιορισμένο κύκλο άμεσα ενδιαφερόμενων. Τα ζητήματα ταυτότητας εξάλλου τα αποφασίζουν τα Συνέδρια. Πολύ πιο επείγον είναι,
να ξεκαθαρίσει το ζήτημα του πολυκομματικού – ομοσπονδιακού ή ενιαίου φορέα. Ένα ομόσπονδο σχήμα πάντως δεν αποπνέει υπέρβαση και νέα εποχή αλλά αγκύρωση στα κατεστημένα, διαμοιρασμό θέσεων και τακτοποιήσεις. Γεγονός καθόλου συγκινητικό. Αντιθέτως, ένας ενιαίος φορέας ανακατεύει την τράπουλα, προσφέρει ευκαιρίες ανάδειξης και σε άφθαρτα καινούργια πρόσωπα και συγκινεί περισσότερο ακροατήρια πολιτικά άστεγων ή αποτραβηγμένων. Στον ενιαίο φορέα η συνέχεια και η ρήξη συνυπάρχουν, όπως και στην ιστορία καθώς τίποτα δεν προκύπτει από παρθενογένεση. Στο ομόσπονδο σχήμα κυρίαρχη θα είναι η συνέχεια του παλιού. Είναι περίπου σαν την αντιπαράθεση «ανοιχτό – κλειστό», καίρια για την εποχή μας. Και εμείς θέλουμε να είμαστε με το «ανοιχτό».
Έτσι κι αλλιώς το κάρο μπήκε μπροστά από το άλογο με τον συμβιβασμό να προηγηθεί η εκλογή αρχηγού από τη βάση καθώς απαιτούσαν ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ και η ΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει για τη συμμετοχή τους. Η εμπλοκή του Νίκου Αλιβιζάτου ως επικεφαλής της εκλογικής διαδικασίας είναι προωθητική και της προσδίδει κύρος και εγκυρότητα.
Όμως χωρίς χρονοτριβή πρέπει να λυθεί και το ζήτημα του ομόσπονδου ή ενιαίου φορέα για να μην χαθεί το timing μέσα σε ατέρμονες συζητήσεις και άγονες αντιπαραθέσεις. Και εδώ η πρόταση της ΔΗΜΑΡ για διπλή κάλπη την ίδια μέρα, μία για τον επικεφαλής και μία για ενιαίο ή ομόσπονδο φορέα ώστε να το αποφασίσει ο ίδιος ο κόσμος της κεντροαριστεράς, είναι αποτελεσματική, ευέλικτη, προωθητική και κυρίως δημοκρατική.
Φαίνεται ότι η ΔΗΜΑΡ μετά την αποχώρηση του καταστροφικού και αυτοκαταστροφικού πρώην προέδρου της, έχει πλέον υιοθετήσει μια σαφώς διαφορετική γραμμή πλεύσης. Η εμπλοκή της στην υπόθεση της κεντροαριστεράς είναι κατά κανόνα δημιουργική και με ειλικρινή διάθεση υπέρβασης των κατεστημένων κομματικών σχηματισμών, δηλαδή και του εαυτού της, για μια νέα και ενιαία δημοκρατική παράταξη. Αξίζει ίσως τον κόπο να στηριχθεί η προσπάθειά της και ιδίως η πρότασή της για διπλή κάλπη στην παρούσα συγκυρία.
«Εδώ και τώρα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημά μας. Να προσδιορίσουμε το μέλλον σε αντιπαράθεση με το σήμερα και το παρελθόν. Να ενώσουμε όλες τις δυνάμεις που θέλουν να υπάρξει προοπτική για τη χώρα στο σύγχρονο κόσμο», όπως τόνισε και ο Κώστας Σημίτης μιλώντας στο πρόσφατο συνέδριο της ΔΗΣΥ.
Γράφει ο Γεράσιμος Γεωργάτος*
* Ο Γεράσιμος Γεωργάτος είναι Φιλόλογος – Μεταφραστής, Ms Ευρωπαϊκή Ιστορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου