ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΤΑ ΒΟΥΒΑ

Η βουβή εξέγερση της μεσαίας τάξης

Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη έχουν γίνει σοβαρές κοινωνικές αλλαγές που θα βρουν αντανάκλαση και στο πολιτικό επίπεδο. Όταν έπεσε η δικτατορία, το 1974, ελάχιστοι ευνοημένοι των χουντικών θρηνούσαν για τη μεταπολίτευση μαζί με μερικούς συμπαθούντες αντικομμουνιστές. Πώς εξηγείται η μεταστροφή των νοικοκυραίων από την κούραση του πολέμου στα Δεκεμβριανά και τον «κεντρώο» εγκλωβισμό μεταπολεμικά στη ριζοσπαστικοποίηση της δεκαετίας του 1970; It’s the economy, stupid. Αναφέραμε τις αιτίες στην αρχή. Τα ίδια από το κοινωνικό συμβόλαιο της μεταπολίτευσης με τα μεσαία στρώματα να αισθάνονται ευμάρεια μέχρι τη λαίλαπα των μνημονίων και του Μητσοτάκη. Είναι η οικονομία. 

Ριζοσπαστικοποιείται ο γιατρός, ο εκπαιδευτικός, ο έμπορος, ο μηχανικός, ο δικηγόρος κ.ά. όταν τον φτωχοποιούν και του κουνάνε από πάνω το δάχτυλο ο Άδωνις και ο Στουρνάρας. Στις πρόσφατες εκλογές των νοσοκομειακών γιατρών σε Αθήνα και Πειραιά οι δυνάμεις του ΚΚΕ βγήκαν πρώτες, με το σχήμα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς να διπλασιάζει την αποδοχή του στην τρίτη θέση. Υποχώρησε η ΝΔ και βούλιαξαν ΠαΣοΚ και ΣυΡιζΑ. Κρατήστε ότι η συμμετοχή αυξήθηκε, δεν απείχαν οι απογοητευμένοι δεξιοί και αριστεροί. Είναι οι πρωταγωνιστές του ΕΣΥ που διαπομπεύουν ο Άδωνις και ο Μητσοτάκης, τους έταξαν απογευματινά χειρουργεία, ιδιωτικές κλινικές, τα πάντα. Απέτυχαν, γιατί είδαν ότι λίγοι θα ήταν οι ωφελούμενοι γιατροί και χαμένοι οι ασθενείς. Το σχέδιο καταρρέει και κανένα ΠαΣοΚ και κανένα κομμάτι που αποτελούσε κάποτε τον ΣυΡιζΑ δεν ζητάει να αλλάξει αυτή η πολιτική. Το τολμούν ΚΚΕ και εξωκοινοβούλιο, και κερδίζουν.

Να πάμε στους δασκάλους και τους εκπαιδευτικούς. Τα ΜΑΤ παίρνουν μπόνους και πήραν ήδη υπόσχεση διά στόματος ενός γαλαξία βουλευτών (διαγκωνίστηκαν Αβραμόπουλος, Κικίλιας Άδωνις, Πλακιωτάκης, Πλεύρης, Μηταράκης, Πέτσας, Μαρκόπουλος, Κατσανιώτης, Αραμπατζή) για αύξηση στον μισθό οσονούπω. Αυτοί ξυλοκόπησαν τους δασκάλους έξω από το Μαξίμου. Ο Μητσοτάκης έβαλε μπρος τον κοινωνικό αυτοματισμό εναντίον των δασκάλων των παιδιών μας αλλά για κακή του τύχη αντιπαραβάλλεται με τους κηφήνες των σωμάτων ασφαλείας όπου όζει η διαφθορά και η κοινωνία τούς έχει απονομιμοποιήσει. Έδωσε αυξήσεις στους στρατιωτικούς δυσανάλογες με άλλους δημοσίους υπαλλήλους με πτυχία και διδακτορικά. Θα το πληρώσει στην κάλπη επειδή ο Μητσοτάκης προσπαθεί να κρατήσει την εκλογική του βάση που είναι οι ένστολοι και έχει ήδη χάσει την κοινωνία. 

Απευθυνόμενος στους δημοσίους υπαλλήλους στο χθεσινό του μήνυμα, τους εμπαίζει με τον 13ο μισθό, που τον πήραν, λέει,

με μια αύξηση κάπου 20 ευρώ εδώ και κάμποσο καιρό. Τους έχει χάσει και δεν πρόκειται να επιστρέψουν, και το ξέρει. Γι’ αυτό τριγυρνούν τα «γαλάζια» τρολάκια με σύνθημα «έξω οι αριστεροί από το δημόσιο» και να μείνουν οι μετακλητοί και τα ρουσφέτια που ξεχαρβαλώνουν το δημόσιο.

Είναι καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για τη διαβόητη αξιολόγηση, μιας και οι δάσκαλοι έκαψαν τις πειθαρχικές κλήσεις έξω από το Μαξίμου που τους επιδόθηκαν επειδή κάνουν απεργία από τη δήθεν αξιολόγησή τους. Αυτό δεν είναι αξιολόγηση, όπως δεν είναι αξιοκρατικές οι προσλήψεις που μοριοδοτούνται κυρίως από την προσωπική συνέντευξη. Επιπλέον, πώς θα αξιολογηθεί ο γιατρός όταν καταρρέει από τις απανωτές εφημερίες ή ο δάσκαλος όταν στην αίθουσα –αν δεν γκρεμιστούν σοβάδες, πίνακες ή πόρτες– έχει 28 παιδιά και όταν ελέγξει το καθένα για μόλις 1 λεπτό, έχει χάσει σχεδόν όλη την ώρα και δεν θα κάνει σωστά ούτε την παράδοση;

Τι να κάνουμε;

Αφού βρίσκει αδιέξοδο το κυβερνητικό αφήγημα, μεγάλο τμήμα των νοικοκυραίων που πολλοί λοιδορούν βγήκε στους δρόμους την 28η Φεβρουαρίου. Ήταν τα Τέμπη που αφύπνισαν επειδή έδειξαν πλέον καθαρά μια κυβέρνηση με μαφιόζικες πρακτικές, χωρίς αναστολές στην εκτροπή, αυταρχική και αμοραλιστική. Αυτοί ψάχνονται. Στις εκλογές των εμπορικών επιμελητηρίων η κυβέρνηση κατέβασε το βαρύ πυροβολικό, το αντι-Δημητριάδη του Μαξίμου, τον Μασούτη κ.ά. αλλά κέρδισε την Αθήνα και έχασε την Ελλάδα.

Η αντιπολίτευση κοιμάται βαθύ ύπνο κάνοντας όνειρα για διακυβέρνηση. Άλλο κόμμα δεν εμπιστεύονται, όσο κι αν σπρώχνουν την απολιτίκ μονοπρόσωπη Πλεύση και το bimbo της ακροδεξιάς. Βλέπουμε όμως ποιοι είναι ευρέως αποδεκτοί από την κοινωνία: η Μαρία Καρυστιανού, ο Παύλος Ασλανίδης, ο Νίκος Πλακιάς, ο Χρήστος Κωνσταντινίδης και οι άλλοι συγγενείς των θυμάτων αλλά και προσωπικότητες από τους κοινωνικούς χώρους της αντίστασης που διακρίνονται για την αγωνιστικότητα, τη συνέπεια και την εντιμότητά τους. Δείτε γιατρούς όπως ο Σώρρας και ο Παπανικολάου, εκπαιδευτικούς όπως ο Θαλάσσης και ο Δαμιανός, δικηγόρους στη δίκη της Χρυσής Αυγής, δημάρχους όπως ο Πελετίδης. Αυτά είναι τα πρόσωπα της κοινωνικής αντιπολίτευσης που κερδίζει τις μάχες και μένει να βρει τρόπο για να κερδίσει και τον πόλεμο.

Θανάσης Καραμπάτσος – Documento