Φράσεις που μέχρι
πριν από τρία χρόνια, τις χρησιμοποιούσαμε πολύ συχνά, σήμερα έχουν εξαφανιστεί
από την καθημερινότητά μας.
-Γέμισα τη
δεξαμενή με πετρέλαιο για όλο τον χειμώνα.
-Με πήραν τηλέφωνο
από την τράπεζα και μου είπαν ότι εγκρίθηκε το δάνειο σπιτιού.
-Φούλαρα το ρεζερβουάρ
του αυτοκινήτου.
-Σήμερα ο
προϊστάμενος μου ανακοίνωσε αύξηση μισθού.
-Ήμουνα για ψώνια
στα μαγαζιά.
-Μου ήρθε το
εκκαθαριστικό της εφορίας. Έχω επιστροφή!
-Βρήκα δουλειά!
-Προτιμήσαμε να
πάρουμε σπίτι με δάνειο. Οι δόσεις πια είναι σαν ενοίκιο.
-Ευτυχώς στην
Αθήνα δεν έχουμε άστεγους,
όπως έχουν οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
-Άσε, κερνάω εγώ
σήμερα.
-Έγραψα το παιδί
στο ιδιωτικό σχολείο, στο φροντιστήριο, στα αγγλικά και το χορό.
-Έχω πάντα
φυλαγμένα στο σπίτι δυο τρεις χιλιάδες ευρώ, για μια άμεση ανάγκη.
-Καλές δουλειές!
(σε εγκαίνια μαγαζιού).
-Μα δεν βλέπεις
ότι το γάλα έχει λήξει. Πέτα το μην πάθουμε τίποτα.
-Τι δουλειά κάνει
ο μπαμπάς σου;
-Θα φύγουμε για
τριήμερο.
-Βρήκε και δεύτερη
δουλειά για συμπλήρωμα. (για τον νιόπαντρο ανιψιό)
-Σε δύο χρόνια
βγαίνω στην σύνταξη. (λόγια ενός αφελούς 62χρονου)
-Είστε τυχεροί
παιδί μου, που δεν ζήσατε πείνα και κατοχή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου