Το «φυσικό» μετατρέπεται σε «παρά φύσιν» από τις «παρά φύσιν» …ιδεολογίες, από τις «παρά φύσιν» επιμειξίες και συμμαχίες, γενικά από όλους εκείνους που είναι οι ίδιοι «παρά φύσιν»…
Έτσι, ο θατσερικός μεταμοντερνισμός του σημιτισμού που σήμερα φοράει τις φορεσιές της «αριστεράς» του ΣΥΡΙΖΑ, με προνομιούχο «πεδίο βολής» το υπουργείο Παιδείας, θεωρεί «παρά φύσιν» ό,τι βρίσκεται έξω από τα «παρά φύσιν» δόγματα του εθνομηδενισμού.
Η ίδια η «επιμειξία» της «αριστεράς» με τον θατσερικό μεταμορτενισμό είναι μια παρά φύσιν επιμειξία (διαστροφή και ανωμαλία)…
Αυτή, λοιπόν, η παρά φύσιν επιμειξία (διαστροφή) θεωρεί, την ΙΣΤΟΡΙΑ, τη διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης, τις Επαναστάσεις και τις συγκροτήσεις των εθνικών κρατών, «παρά φύσιν»!!!
Φυσικότατα, λοιπόν, ο κύριος Φίλης να θεωρεί και την αρχαία ελληνική γλώσσα «παρά φύσιν».
Φυσικότατα, με μια κυβέρνηση που είναι η ίδια ο ορισμός της ανωμαλίας και της διαστροφής, με τις παρά φύσιν επιμειξίες και συμμαχίες της, να ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ το πνεύμα των εθνομηδενιστικών διαστροφών: Ο μεταμοντερνισμός και οι «αριστεροί» του θατσερισμού,
όπως ο Λιάκος και CIA…
«Σήμερα, ο μεταμοντερνισμός, η πολιτική ορθότης, ο αυτοπροσδιορισμός και ο εθνομηδενισμός έχουν πείσει πολλούς Ελληνες (στα ΑΕΙ γίνεται πανηγύρι) ότι ο Κολοκοτρώνης, φέρ’ ειπείν, μπορεί να νόμιζε ότι ήταν τούρτα. Αν ρωτήσετε τον κ. Μπαλτά, το πολύ να διαφοροποιηθεί και να σας πει ότι ο Κολοκοτρώνης βαπτίσθηκε Ελληνας από τον Βολταίρο, ενώ ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν κολεόπτερο (ανήκον σε αυτές τις «εθνικές συλλογικότητες» που, κατά τον κ. Φίλη, έκαναν την επανάσταση του 1821).
Είναι αλήθεια ότι στον καιρό της κρίσης οι Ελληνες βρέθηκαν ορφανοί από διανοούμενους και ακαδημαϊκούς δασκάλους (μόνον ελάχιστοι Λακεδαιμόνιοι υπάρχουν και το παλεύουν) - ένα φαινόμενο που οικοδομήθηκε πολύ πριν από την κρίση. Ρωτήστε τον κ. Λιάκο, επιφανή σημιτάνθρωπο τότε, και προϊστάμενο του κ. Φίλη σήμερα.
Ολα αυτά τα χρόνια δημιουργήθηκε στην Ελλάδα ένας τύπος διανοούμενου κατά συνθήκην «αριστερού», ο οποίος με τη βυζαντινή περίπολο του Ρίτσου, που απ’ τα ποδήλατά της κατουράει τον κόσμο, έχει τη σχέση που έχει ο καλβινιστής με τις ενοχές του. Για αυτούς τους αποξηραμένους διανοούμενους η απομάγευση του κόσμου είναι προτεραιότητα, ακριβώς όπως για μια εταιρεία κατασκευής όπλων. Για αυτούς τους «λειτουργικούς» διανοουμένους ο Χριστός του κομμουνιστή ποιητή που πλησιάζει τη νύχτα στο φως απ’ το κερί των θλιμμένων, είναι εθνικολαϊκισμός. Μην πούμε για τα τσάμικα που χορεύει η Κομνηνή στα ποιήματα του Γκάτσου, γιατί θα φθάσουμε στον «Διόνυσο» του Μίκη και θα αρχίσει να ξεκοιλιάζει γάτες ο κ. Γιαν Φαμπρ για να ξανάρθουμε στα σωστά μας.
Δεν είναι παράδοξο που οι λειτουργικοί διανοούμενοι, στα χέρια των οποίων βρίσκεται εν πολλοίς και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (άλλη μία) σήμερα, είναι άνθρωποι το ιστορικό βάθος των οποίων το πολύ να φθάνει ως τη Γαλλική Επανάσταση. Για αυτούς η ιστορία πριν από τον Διαφωτισμό είναι μάλλον terra incognita…».
Η ίδια η «επιμειξία» της «αριστεράς» με τον θατσερικό μεταμορτενισμό είναι μια παρά φύσιν επιμειξία (διαστροφή και ανωμαλία)…
Αυτή, λοιπόν, η παρά φύσιν επιμειξία (διαστροφή) θεωρεί, την ΙΣΤΟΡΙΑ, τη διαλεκτική της κοινωνικής εξέλιξης, τις Επαναστάσεις και τις συγκροτήσεις των εθνικών κρατών, «παρά φύσιν»!!!
Φυσικότατα, λοιπόν, ο κύριος Φίλης να θεωρεί και την αρχαία ελληνική γλώσσα «παρά φύσιν».
Φυσικότατα, με μια κυβέρνηση που είναι η ίδια ο ορισμός της ανωμαλίας και της διαστροφής, με τις παρά φύσιν επιμειξίες και συμμαχίες της, να ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ το πνεύμα των εθνομηδενιστικών διαστροφών: Ο μεταμοντερνισμός και οι «αριστεροί» του θατσερισμού,
όπως ο Λιάκος και CIA…
«Σήμερα, ο μεταμοντερνισμός, η πολιτική ορθότης, ο αυτοπροσδιορισμός και ο εθνομηδενισμός έχουν πείσει πολλούς Ελληνες (στα ΑΕΙ γίνεται πανηγύρι) ότι ο Κολοκοτρώνης, φέρ’ ειπείν, μπορεί να νόμιζε ότι ήταν τούρτα. Αν ρωτήσετε τον κ. Μπαλτά, το πολύ να διαφοροποιηθεί και να σας πει ότι ο Κολοκοτρώνης βαπτίσθηκε Ελληνας από τον Βολταίρο, ενώ ο ίδιος γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν κολεόπτερο (ανήκον σε αυτές τις «εθνικές συλλογικότητες» που, κατά τον κ. Φίλη, έκαναν την επανάσταση του 1821).
Είναι αλήθεια ότι στον καιρό της κρίσης οι Ελληνες βρέθηκαν ορφανοί από διανοούμενους και ακαδημαϊκούς δασκάλους (μόνον ελάχιστοι Λακεδαιμόνιοι υπάρχουν και το παλεύουν) - ένα φαινόμενο που οικοδομήθηκε πολύ πριν από την κρίση. Ρωτήστε τον κ. Λιάκο, επιφανή σημιτάνθρωπο τότε, και προϊστάμενο του κ. Φίλη σήμερα.
Ολα αυτά τα χρόνια δημιουργήθηκε στην Ελλάδα ένας τύπος διανοούμενου κατά συνθήκην «αριστερού», ο οποίος με τη βυζαντινή περίπολο του Ρίτσου, που απ’ τα ποδήλατά της κατουράει τον κόσμο, έχει τη σχέση που έχει ο καλβινιστής με τις ενοχές του. Για αυτούς τους αποξηραμένους διανοούμενους η απομάγευση του κόσμου είναι προτεραιότητα, ακριβώς όπως για μια εταιρεία κατασκευής όπλων. Για αυτούς τους «λειτουργικούς» διανοουμένους ο Χριστός του κομμουνιστή ποιητή που πλησιάζει τη νύχτα στο φως απ’ το κερί των θλιμμένων, είναι εθνικολαϊκισμός. Μην πούμε για τα τσάμικα που χορεύει η Κομνηνή στα ποιήματα του Γκάτσου, γιατί θα φθάσουμε στον «Διόνυσο» του Μίκη και θα αρχίσει να ξεκοιλιάζει γάτες ο κ. Γιαν Φαμπρ για να ξανάρθουμε στα σωστά μας.
Δεν είναι παράδοξο που οι λειτουργικοί διανοούμενοι, στα χέρια των οποίων βρίσκεται εν πολλοίς και η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (άλλη μία) σήμερα, είναι άνθρωποι το ιστορικό βάθος των οποίων το πολύ να φθάνει ως τη Γαλλική Επανάσταση. Για αυτούς η ιστορία πριν από τον Διαφωτισμό είναι μάλλον terra incognita…».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου