ΑΠΟΦΡΑΣ ΗΜΕΡΑ

ΣΤΑΘΗΣ
Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι «μια συμφωνία αντιιμπεριαλιστική» είπε η κυρία Σία Αναγνωστοπούλου στη Βουλή κι έκαψε τον εγκέφαλο εκείνων που εξ όσων την άκουγαν διαθέτουν τέτοιο εργαλείο. «Οι Σκοπιανοί χρειάσθηκαν τέσσερις μήνες για να ετοιμάσουν αυτό το έκτρωμα, εμείς το ξεπετάμε σε τρεις μέρες – γιατί τέτοια ταχύτητα;» ρωτήθηκε ο κ. Βίτσας και απάντησε: πού την είδατε την ταχύτητα; Είναι προφανές ότι η επιστράτευση του παραλογισμούείναι προϋπόθεση στις πράξεις αυτής της κυβέρνησης.
Όπως και της λαθροχειρίας (ο Τσίπρας για τη στάση Αβέρωφ), τηςδιαστρέβλωσης (ο Τσίπρας για τη στάση των κομμουνιστών στο παρελθόν) κι άλλα τέτοια κουτοπόνηρα. Ως και τον Λένιν (!) επικαλέσθηκε το ανδρείκελο των Αμερικανών (ο Τσίπρας) προκειμένου να χλευάσει όσα σκυλεύει.
  Καλά έλεγε ο Χίτλερ στον Γκαίμπελς: «όσο πιο τερατώδες είναι ένα ψέμα, τόσο πιο εύκολα γίνεται πιστευτό». Η Συμφωνία των Πρεσπών βασίζεται σε ένα ιστορικό τίποτα,
 (το Μακεδονικό έθνος) και οτιδήποτετέτοιο γεννά τέρατα (όπως προσπάθησε και το Σχέδιο Ανάν), τέρατα του «σωλήνα». Που θα τα βρούμε μπροστά μας.
  Με τα Μνημόνια η Ελλάδα έχασε πόλεμο σε καιρό ειρήνης. Μάλιστα απώλεσε τόσο μεγάλο ποσοστό του ΑΕΠ που ούτε σε καιρό πολέμου άλλες χώρες έχασαν. Τώρα οι πολιτικοί των Μνημονίων, τατσιράκια των Αμερικανών και των Γερμανών, υποθηκεύουν σε κινδύνους, εγγύς και απώτερους, την εθνική ακεραιότητα της χώρας.
  Παραδεχθήκαμε ότι ένα έθνος που έως το 1921 δεν υπήρχε, ότι ένα μόρφωμα που αργότερα, το 1944, επινόησε ο Τίτο, ώστε να μην υπάρχει μέσα στη Γιουγκοσλαβική Ομοσπονδία βουλγαρόφρων, βουλγαρίζον και βουλγαρόφιλο κρατίδιο, είναι σήμερα μια οντότητα που θα μπορεί, αν το θέλει η ίδια ή τα αφεντικά της, να θέτει ζητήματα… Μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα! 
  Ακόμα και όταν στα Βαλκάνια εκδηλώθηκαν οιεθνικοαπελευθερωτικοί αγώνες (αυτοί που αιδημόνως οι εθνομηδενιστές αποκαλούν «έκρηξη των εθνικισμών»!!!) πολλοί λαοί καταγράφηκαν Βούλγαροι, Έλληνες, Ρουμάνοι, Σέρβοι κι άλλοι – Μακεδόνες όχι! Διότι δεν υπήρχαν. Το VMRO τότε, που έφθανε υπό μορφήν σκόρπιων θυλάκων ώς την Ανδριανούπολη, εξέφραζε Βουλγαρόφιλους που μιλούσαν πρωτοβουλγαρικά. Μια γλώσσα που μιλούσαν επίσης και άνθρωποι με ελληνική συνείδηση όπως κάποιοι απ’ τους καπεταναίους του Μακεδονικού Αγώνα – αυτούς που 
  σήμερα λοιδορούν ως «Μακεδονομάχους» τα σκύβαλα. Τα σκύβαλα.

***

  Η ημέρα είναι αποφράς. Πήγαμε στο Ματζικέρτ, αυτομόλησαν οι Τούρκοι μισθοφόροι και πάθαμε νίλα. Της οποίας τη σημασία οι Ρωμιορωμαίοι δεν αντελήφθησαν αμέσως. Ήταν ακόμα αρκετά ισχυροί για να δώσουν σημασία στους νομάδες, «θα το διευθετούσαν το θέμα». Όμως έτσι οι Σελτζούκοι ρίζωσαν στην Ανατολία. Και περίπου 100 χρόνια αργότερα αλάλιασαν τους Ρωμιούς στο Μυριοκέφαλο, αυτήν τη φορά οριστικώς και αμετακλήτως.
  Στο «διά ταύτα»: αυτό που πάθαμε, ας μη πιστεύουμε σε βυζαντινή υπεροψία ότι «θα το διευθετήσουμε εν ευθέτω χρόνω», αντιθέτως πρέπει να αρχίσουμε ανειρήνευτο αγώνα εναντίον του από τώρα. 
  Μπορεί να λένε κάποιοι ότι οι συνθήκες δεν αναθεωρούνται (σοφιστεία πίσω απ’ την οποίαν θα προσπαθήσει να κρυφτεί και ο κ.Μητσοτάκης), όμως αν ήταν έτσι, μάλλον ισχύει ακόμα η Συνθήκη του Κιουτσούκ - Καϊναρτζή, η Συνθήκη των Βερσαλλιών (δεν ξέρω για τη Συνθήκη της Βεστφαλίας) – αν και αυτή η τελευταία πρέπει να ισχύει ακόμα, αλλιώς δεν εξηγείται τέτοια διασπορά προτεσταντόψυχων στην Ελλάδα.
  Οι συνθήκες αναθεωρούνται και ντε φάκτο (όπως κάνει τώρα η Τουρκία στην Άνω Μεσοποταμία με τη Συνθήκη της Λωζάνης) και ντε γιούρε όπως η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, όταν η διαμόρφωση διαφορετικού συσχετισμού ισχύος την έστειλε στα θυμαράκια. 
  Οι συνθήκες αποτυπώνουν συσχετισμούς ισχύος. Η Ελλάδα εν σχέσει με το Σκοπιανό ευρίσκετο (παρ’ ότι Προτεκτοράτο) σε θέση ισχύος, διότι την πρεμούρα για την είσοδο της FYROM στο ΝΑΤΟ  την είχαν οι Αμερικανοί. Αυτό 
  η κυβέρνηση Τσίπρα και λοιπών ρεταλίων δεν το εκμεταλλεύθηκε. Αντιθέτως έντρομη – «είναι τώρα ώρες να τα βάνουμε με ταις λεγεώνες;» – έσπευσε τοις κείνων ρήμασι (των Αμερικανών) πειθόμενη να προσκυνήσει και να παραδώσει.
  Κι έχουμε και κείνο το θρασίμι, τον ρίψασπιν της ψήφου τονΔανέλλη, να αναφέρεται ξεδιάντροπα στο «πλην Λακεδαιμονίων». Ο Αλέξανδρος θα του έσπαγε το κεφάλι (ήταν και οινόφλυξ ο θηρίος), οι δε Λακεδαιμόνιοι θα κατούραγαν όπου πάταγε. Αιδώς πια, γελοίοι.
  Η Συνθήκη αυτή θα αναθεωρηθεί, διότι κινείται εκτός ιστορικού πλαισίου. Θα αναθεωρηθεί, είτε υπέρ μας, είτε εναντίον μας. Η μια ή άλλη εκδοχή θα είναι αποτέλεσμα συσχετισμού ισχύος – όπως πάντα.
  Και με κυβερνήσεις τύπου Σημίτη - Τσίπρα -  Μητσοτάκη η Ελλάδα ουδέποτε θα είναι ισχυρή…

ΠΗΓΗ: 
http://www.topontiki.gr/article/306582/apofras-imera