ΙΤΕΑ: «ΣΥΓΚΡΟΥΟΜΕΝΑ» ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ

Πριν λίγες μέρες, μία μεγάλη ομάδα αυτοκινούμενων 

τροχόσπιτων έφθασε στη Φωκίδα. Σκοπός ήταν η παρακολούθηση των εορταστικών εκδηλώσεων της τελευταίας αποκριάς στην Άμφισσα (Στοιχειά της Χάρμαινας). 

Και ενώ μία τέτοια «μαζική» επίσκεψη εκδρομέων στην περιοχή σίγουρα ήταν κάτι θετικό, εντύπωση μου έκανε μία «διαμαρτυρία» που εκφράστηκε από ιδιοκτήτες camping της περιοχής με το σκεπτικό ότι η παραμονή των αυτοκινούμενων τροχόσπιτων εκτός οργανωμένων camping είναι «παράνομη».

Επειδή το επιχείρημα αυτό μου έκανε εντύπωση, καθώς στο παρελθόν είχα χρησιμοποιήσει και εγώ αυτοκινούμενο τροχόσπιτο για μία πολυήμερη περιήγηση στην Πελοπόννησο,

ρώτησα σχετικά και διευκρίνισα ότι η στάθμευση των τροχόσπιτων αυτών είναι ελεύθερη σε οποιοδήποτε σημείο πόλεων, όπως συμβαίνει και με κάθε ΙΧ αυτοκίνητο, αρκεί να μην συνδυάζεται αυτή η στάθμευση με δραστηριότητες camping, δηλαδή τραπεζάκια κλπ.

Από τη σκοπιά αυτή, η «διαμαρτυρία» που διατυπώθηκε σαφώς είχε τα χαρακτηριστικά μίας «σύγκρουσης» συμφερόντων. Όμως, αυτή η «σύγκρουση», ενώ εμφανίζεται «εύλογη», τελικά δείχνει αρκετά «εξεζητημένη», διότι δεν βλέπει την ουσία που είναι η προσέλκυση επισκεπτών σε ένα μέρος αλλά το πολύ «στενό» συμφέρον μία επαγγελματικής ομάδας.

Το περιστατικό αυτό μου θύμισε μία ιστορία που είχα διαβάσει σε ένα περιοδικό για μικρά παιδιά (για όσους το θυμούνται, η «Εφημεριδούλα της Θείας Λένας»).

Ήταν κάποιος πατέρας που είχε δύο κόρες. Η πρώτη παντρεύτηκε έναν που έφτιανε πήλινα κανάτια και η άλλη έναν που καλλιεργούσε λάχανα.

Όταν επισκέφθηκε την πρώτη κόρη και τη ρώτησε πως περνούσε, εκείνη του είπε ότι όλα πήγαιναν καλά και τον παρακάλεσε να προσεύχεται κάθε μέρα να έχει λιακάδα για να στεγνώνουν τα κανάτια που έφτιαχνε ο άνδρας της.

Όταν αντίστοιχα επισκέφθηκε τη δεύτερη κόρη, εκείνη με τη σειρά της τον παρακάλεσε να προσεύχεται να βρέχει συχνά, ώστε να μεγαλώνουν τα λάχανα που καλλιεργούσε ο δικός της άνδρας.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει ο καθένας, ο πατέρας βρέθηκε σε μεγάλο δίλημμα, μη ξέροντας τι να προσευχηθεί να γίνει. Να μη βρέχει, για να είναι καλά η πρώτη κόρη, ή να βρέχει, για να είναι καλά η δεύτερη κόρη ;

Η ιστοριούλα αυτή περιγράφει με τον πιο χαρακτηριστικό  τρόπο αυτό που ονομάζεται «σύγκρουση συμφερόντων».

Ο τρόπος ανάπτυξης των κοινωνιών και κυρίως των επαγγελματικών και οικονομικών δραστηριοτήτων δημιουργεί τέτοιες συγκρούσεις. Κάποτε είχαμε τα μικρά παντοπωλεία. Μετά δημιουργήθηκαν τα Σούπερ Μάρκετ, που σχεδόν εξαφάνισαν τα πρώτα. Κάποτε είχαμε τα μικρά βυρσοδεψία (Ταμπάκικα), που και αυτά εξαφανίστηκαν, όταν το πλαστικό αντικατέστησε σε πολλές εφαρμογές το δέρμα.

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα, που δείχνουν ότι τα πράγματα διαχρονικά αλλάζουν και οι επιχειρήσεις πρέπει να προσαρμόζονται στις νέες συνθήκες της αγοράς και όχι να προσπαθούν να «περιφρουρήσουν» αυτό που κάνουν με «προστατευτικά» μέτρα της Πολιτείας.

Τα αυτοκινούμενα, για παράδειγμα, τροχόσπιτα έδωσαν στους καταναλωτές την άνεση να μετακινούνται εύκολα από μέρος σε μέρος, χωρίς να χρειάζεται να διανυκτερεύουν οι κάτοχοί τους  με τρόπο στατικό σε ξενοδοχεία. Αυτό σίγουρα έπληξε τη δουλειά των ξενοδόχων αλλά αντίστοιχα αύξησε τη δουλειά σε μικρά μαγαζιά, είτε τροφίμων, είτε εστίασης, των περιοχών, όπου οι εκδρομείς αυτοί στάθμευαν.

Κάτι αντίστοιχο έχει συμβεί γενικότερα στον τουρισμό, όπου η εύκολη μετακίνηση των τουριστών μείωσε τις «διανυκτερεύσεις» σε κάποιες περιοχές (π.χ. αυθημερόν μετακίνηση από Αθήνα σε Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού ή σε Αρχαιολογικό Χώρο Δελφών), αλλά αύξησε τις επισκέψεις στα τουριστικά μέρη, λόγω μικρότερου συνολικού κόστους.

Η νέες πραγματικότητες που δημιουργούνται, αντί να οδηγούν σε «διαμαρτυρίες» και «τεχνική περιχαράκωση», πρέπει να οδηγούν τις επιχειρήσεις και τους επιχειρηματίες σε «προσαρμογή» στα νέα δεδομένα. Και εδώ ακριβώς ξεχωρίζουν οι «έξυπνες» επιχειρήσεις από όλες τις άλλες, που είναι καταδικασμένες να εξαφανιστούν. Μάλιστα, στις επιχειρήσεις έχει υιοθετηθεί ένα σλόγκαν που λέει «Οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν, διότι δεν άλλαξαν».

Και για να κλείσω αυτή την αναφορά μου στη «Σύγκρουση Συμφερόντων» και ειδικότερα στα Αυτοκινούμενα Τροχόσπιτα και τα Camping, αντιγράφω εδώ ένα απόσπασμα από το προσωπικό blog μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Λιμενικού Ταμείου Φωκίδας, το οποίο «φιλοξένησε» στη Μαρίνα Ιτέας τα εν λόγω  τροχόσπιτα, που αποτέλεσαν το «μήλον της έριδας» το τριήμερο της Αποκριάς.

10 εκατομμύρια τα αυτοκινούμενα   στην Ευρώπη.

 800 περίπου στην Ελλάδα.

Ο πρόεδρος της ΕΛΑΤ –Ελληνική λέσχη Αυτοκινούμενων Τροχόσπιτων κ Στέλιος Μπόνης, η Γενική Γραμματέας κ Τασία Γεωργουσοπούλου και ο δικός μας αγαπητός φίλος  Βασίλης Σεργουνιώτης, Αντιπρόεδρος της Λέσχης, μας ενημερώνουν στο γραφείο  του Λιμενικού Ταμείου.

«Είμαστε καθαρά περιηγητές» μας λένε. 

« Δεν υπάρχει πόλη ή χωριό στην Ευρώπη που να μην έχει ορίσει campingspot. Μέρος δηλ. που μπορούμε να αφήσουμε το όχημα να πάρουμε αν θέλουμε το ποδήλατο ή τον μπόμπο, το μικρό μηχανάκι και να περιηγηθούμε την περιοχή. 

Να ψωνίσουμε, να πιούμε τον καφέ μας, να φάμε. 

Είμαστε αυτάρκεις και σε ενέργεια και σε νερό. 

Εξυπηρέτηση θέλουμε σε κάποια μικρά θέματα»... 

Αριθμοί, νόμοι, προοπτικές, προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι, την ίδια ώρα που η χερσαία ζώνη βράζει από τα γέλια, τα πειράγματα, τις χαρούμενες φωνές εκατοντάδων νέων – όλοι αυτές τις ώρες γινόμαστε μαθητές δημοτικού, άντε και γυμνασίου. 

Οι χαρταετοί, ψηλές σημαίες στον καθαρότατο ουρανό και τα πρώτα ταξιδιάρικα πουλιά- ιστιοφόρα δεμένα στην Μαρίνα κάνουν χάζι το δυτικό καρνάγιο με τα πανάκριβα καταμαράν.

Ήταν ένα ξεχωριστό 3ήμερο που για τούτο πρέπει και μπορεί να γίνει ένα συνηθισμένο και εβδομαδιαίο…  ΝΑΙ, η Μαρίνα Ιτέας μπορεί συνεχώς να ανεβαίνει .

Σαράντης Μιχαλόπουλος

Κάτοικος Ιτέας