ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ ΚΑΙ ΔΙΧΑΣΜΟΣ

Μιχαλόπουλος Κάτοικος Ιτέας

Όταν ένας άνθρωπος διατυπώνει δημόσια και επώνυμα κάποιες απόψεις σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, είναι αυτονόητο ότι δέχεται αυτές του οι απόψεις να κριθούν από άλλους. 

Διάβασα λοιπόν την παρακάτω ανάρτηση (δεν αναφέρω το όνομα, διότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) :

Στις ειδικές Δυνάμεις πεζοναυτών πού υπηρέτησα, σε κάθε αποστολή, το πρώτο πράγμα που μας έλεγαν οι αξιωματικοί, ήταν ψυχραιμία και αυτοσυγκέντρωση, αυτοσυγκράτηση. Άραγε στις ειδικές Δυνάμεις τής αστυνομίας, τί τους λένε;;; Μπείτε στο κάθε πανεπιστήμιο, πλατεία, πολυκατοικία, μαγαζί, λαϊκή αγορά, και όποιος σας φέρνει αντιρρήσεις, τον σαπίζετε στο ξύλο;;; Δεν γίνεται έτσι ρε μάγκες. Δίνοντας μία στολή, εξαρτήσεις, γκλοπ, όπλο, δεν πας να κυριαρχήσεις σε απλό κόσμο. Λέγεσαι τσάμπα μάγκας, λέγεσαι κομπλεξικός, με λίγα λόγια, λέγεται ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Μια υγιής αντίδραση απ' το σωματείο αστυνομικών υπαλλήλων, θα ήταν να απευθυνθεί, στον εργοδότη του, και να του πει....,

Κύριε υπουργέ, εμείς δεν ήρθαμε να υπηρετήσουμε την Ελληνική αστυνομία, για να δέρνουμε ανελέητα, απλούς πολίτες. Γυναίκες, παιδιά, παππούδες. Δεν ήρθαμε για να πνίξουμε με χημικά, μία ειρηνική διαδήλωση. Ήρθαμε για να υπηρετήσουμε το δίκαιο, τον πολίτη, τον θεσμό της δημοκρατίας. Ο πολίτης πρέπει να είναι δίπλα ΜΑΣ, και να αισθάνεται ασφάλεια και σιγουριά, και όχι ΤΡΟΜΟ. Αυτή είναι η γνώμη μου και την καταθέτω εδώ στους φίλους μου. Είναι τιμή και ευθύνη, να είσαι ένα όργανο που θα υπηρετεί την δημοκρατία και τους πολίτες της. Δεν γίνεται να ακούς από παιδιά τής ελληνικής αστυνομίας,,, πάμε να τούς σκοτώσουμε!!!!!!!! Δεν γίνεται πρώτα να έχεις σκορπίσει τρόμο και ξύλο, και να περιμένεις να σου ρίχνουν μετά λουλούδια. Μητσοτάκη, και κάθε Μητσοτάκη, είσαι υπεύθυνος για αυτό το ΧΑΟΣ. ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΌΝΟ ΕΣΎ.

 

Μέσα στους φίλους του ήταν και ένας δικός μου φίλος, ο οποίος αναδημοσίευσε την ανάρτηση, θεωρώντας την «εξαιρετική». Με τον φίλο αυτό «συνυπήρξαμε» στις Αστικές Συγκοινωνίες Αθηνών και ειδικότερα στις Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ που προήλθε από συγχώνευση ΕΘΕΛ – Λεωφορεία και ΗΛΠΑΠ – Τρόλεϊ) και μας συνδέουν κοινές εμπειρίες και βιώματα.

 

Εγώ που έχω τοποθετηθεί στο θέμα με προηγούμενη ανάρτησή μου, δεν άντεξα τον πειρασμό να επανέλθω, γράφοντας στον δικό μου φίλο τα ακόλουθα :

 

Τις απαντήσεις σε όλα αυτά τις έχεις διαβάσει φίλε μου. Σύστησε στον δικό σου φίλο να τις διαβάσει και αυτός και να προσπαθήσει δει το "δάσος" και όχι μόνο το δένδρο. Διότι υπεύθυνοι γι' αυτό το χάος, όπως το αποκαλεί, δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης. Είναι δυστυχώς όλο το πολιτικό σύστημα που ΠΟΤΕ δεν φρόντισε να μάθει πως εκπαιδεύονται οι αστυνομικοί. ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει καταθέσει μία ερώτηση στη Βουλή με το ερώτημα του φίλου σου. Πίσω από τους κακούς κυβερνώντες είναι ο καθένας από εμάς ό οποίος δεν προσπαθεί να βάλει αυτόν που τον εκπροσωπεί στην Βουλή να κάνει σωστά τη δουλειά του.

 

Εσύ, για παράδειγμα, ήξερες για την ανάγκη οι οδηγοί των τρόλεϊ να περνούν ψυχομετρικά τεστ; Ήξερες αν αυτό γινόταν ή όχι ; Ήξερες ότι στην ΕΘΕΛ υπήρχε ομάδα γιατρών εργασίας που έκανε αυτή τη δουλειά ; Ήξερες επίσης ότι δεν είχαν κοινωνικό λειτουργό - ψυχολόγο για να παρέχει βοήθεια και ψυχολογική υποστήριξη στο προσωπικό ; Ήξερες ότι στη ΣΤΑΣΥ (Σταθερές Συγκοινωνίες δηλαδή Μετρό, Ηλεκτρικός και Τραμ) υπήρχε κοινωνική λειτουργός που ασχολούνταν με δουλειά γραφείου ; Έμαθες ποτέ ότι εγώ, που από σύμπτωση γνώριζα την ύπαρξή της, ζήτησα από τη Διοίκηση της ΣΤΑΣΥ να δεχθεί να μοιράζεται αυτή την κοινωνική λειτουργό με την ΟΣΥ, πράγμα που έγινε ; Αλήθεια, ποιος έφταιγε για όλα αυτά ; Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Τσίπρας, ή σήμερα ο Μητσοτάκης ; Σίγουρα η ευθύνη τους είναι τεράστια, αλλά και η δική μας δεν είναι μικρή. Γιατί και εμείς επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο. Τον δρόμο της κριτικής και του αναθέματος. Και κυρίως τον δρόμο της μονόπλευρης θεώρησης των πραγμάτων. Διότι δεν είναι μόνο οι αστυνομικοί που σπάνε κεφάλια. Είναι και κάποιοι που σπάνε ξένες περιουσίες.

 

Θέλεις να σου αναφέρω τις ζημιές που πλήρωσε η ΑΜΕΛ (Μετρό) στον ενάμιση χρόνο που ήμουν εκεί. Αλλά ίσως δεν χρειάζεται. Διότι εσύ θυμάσαι πολύ καλά το καμένο τρόλεϊ στο Πολυτεχνείο. Και σίγουρα θυμάσαι τα καμένα κτίρια του 2008 αλλά και τα θύματα της ΜΑΡΦΙΝ. Αλλά και τότε και τώρα το ερώτημα δεν είναι ποια βία είναι "σωστή" και "δικαιολογημένη" και ποια βία είναι "κακή" και "απαράδεκτη". Το ερώτημα είναι γιατί υπάρχει βία στην κοινωνία και πως αυτή θα περιοριστεί. Να ξαναθυμίσω λοιπόν αυτά που εγώ έχω γράψει, μήπως και καταφέρουμε να δούμε και "την άλλη όψη των πραγμάτων". 

 

Εδώ να προσθέσω μόνο το πόσο αδικεί το θέμα με το οποίο καταπιάνεται ο πρώτος φίλος, καθώς το πολύ σωστό ερώτημά του «τι άραγε λένε στις ειδικές δυνάμεις της Αστυνομίας» χάνεται μέσα στον χείμαρρο των αναφορών για τους αστυνομικούς που «σπάνε κεφάλια, πνίγουν τις ειρηνικές διαδηλώσεις στα χημικά, μπαίνουν σε κάθε πανεπιστήμιο, πλατεία, λαϊκή, πολυκατοικία και σκορπίζουν τρόμο και ξύλο».

 

Αλήθεια, δεν καταλαβαίνει ότι εύλογα θα προκαλέσει την αντίδραση κάποιων άλλων που έχουν δει τα μαγαζιά τους να καταστρέφονται από τους λεγόμενους αντιεξουσιαστές ή έχουν τα παιδιά τους που δεν μπορούν να κάνουν μαθήματα στα πανεπιστήμια λόγω των καταλήψεων, ή είναι απλοί πολίτες που αγανακτούν να βλέπουν βιαιοπραγίες σε βάρος καθηγητών ή άλλων δημόσιων και μη προσώπων ;

 

Αν όμως αυτή η ανάρτηση είναι κατά επιεική κρίση μονόπλευρη, τι θα πει κάποιος για την παρακάτω ανάρτηση που ξεκινά με το ίδιο μοτίβο, τη βία της αστυνομίας, αλλά καταλήγει με την δήλωση ότι «δεν θα στεναχωρηθώ αν τον σακατέψουν και τον στείλουν στο νοσοκομείο και ακόμη παραπέρα».

 

 

Το εξωφρενικό στην περίπτωση αυτή είναι το ότι η ανάρτηση αυτή γίνεται επώνυμα και μάλιστα αναπαράγεται και από άλλους, επίσης επώνυμα, χωρίς σχόλιο, που προφανώς σημαίνει ότι συμφωνούν με την ανάρτηση.

 

Όλα λοιπόν με όνομα και υπογραφή. Και έχουμε τους περισσότερους αρχηγούς κοινοβουλευτικών κομμάτων να μιλούν για διχασμό. Δυστυχώς, οι κοινωνίες δεν είχαν ποτέ μία ενιαία θέση και στάση για πολλά ζητήματα. Δεν υπήρχε δηλαδή ταύτιση στις αξίες και τις προτεραιότητες πάνω στις οποίες διάφορες ομάδες δομούσαν τα πιστεύω τους και οργάνωναν τη δράση τους. Με άλλα λόγια, πάντα υπήρχε η περίφημη "πάλη των τάξεων". Μόνο που αυτές οι τάξεις δεν ήταν μόνο οι προλετάριοι και κεφαλαιοκράτες. Ήταν κάθε τάξη που την χαρακτήριζε ένα πιστεύω διαφορετικό από το πιστεύω μίας άλλης. Ακόμη και αυτό καθαυτό το "πιστεύω" για το πως σε μία κοινωνία συνυπάρχουν ή όχι όλες οι τάξεις είναι διαφορετικό από ομάδα σε ομάδα. Συνυπάρχουν με αμοιβαίους συμβιβασμούς, αρκεί να γίνεται σεβαστή η αρχή ότι η ελευθερία του ενός δεν καταπατά την ελευθερία του άλλου, ή δεν συνυπάρχουν και "πολεμούν" να επιβληθούν η μία τάξη της άλλης ;

 

Ο καθένας ας απαντήσει για λογαριασμό του. Και αν η απάντηση κάποιων από εμάς είναι "η πάλη των τάξεων", δυστυχώς ο διχασμός έχει συντελεστεί και δεν θεραπεύεται με ευχές και ωραία λόγια.