ΤΑ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΤΟΥ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ

του Σαράντη Μιχαλόπουλου Κατοίκου Ιτέας

Το τελευταίο διάστημα διάβασα μία σειρά ανακοινώσεων της νυν και της πρώην Διοίκησης του Λιμενικού Ταμείου Φωκίδας, σχετικά με τα «πεπραγμένα» των δύο αυτών Διοικήσεων. Μάλιστα, σε μία από τις ανακοινώσεις αυτές προτάθηκε μία δημόσια αντιπαράθεση, ένα είδος «τηλεμαχίας» (debate), ώστε να ξεκαθαρίσει ποιος διαχειρίστηκε ή διαχειρίζεται μέχρι σήμερα με τον καλύτερο τρόπο τις υποθέσεις του Λιμενικού Ταμείου.

Με δεδομένο ότι τα σχετικά στοιχεία για τις δραστηριότητες αυτού του Δημόσιου Οργανισμού μαθαίνουμε από απλές ανακοινώσεις ή Δελτία Τύπου, και μάλιστα τα μαθαίνουμε μόνο όσοι επισκεπτόμαστε τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της περιοχής, θα έλεγα ότι αξίζει να επαναλάβω κάποια πράγματα που έχω γράψει και στο παρελθόν για το πώς θα έπρεπε να ενημερώνονται οι πολίτες από τους οποιουσδήποτε εκπροσώπους οργανισμών δημόσιου χαρακτήρα.

Και πρώτα από όλα, πρέπει να προσδιορίσουμε τι σημαίνει «απολογισμός» ή «πεπραγμένα». Κάθε οργανισμός οφείλει να καταρτίζει ένα ετήσιο πρόγραμμα ενεργειών και στόχων,

στα πλαίσια του οικονομικού προϋπολογισμού που οφείλει να έχει και της προτεραιοποίησης των πραγμάτων που εκείνος αποφασίζει ότι πρέπει να γίνουν.

Το πρόγραμμα ενεργειών και στόχων, εκτός από την περιγραφή της κάθε ενέργειας, πρέπει να περιλαμβάνει το προϋπολογιζόμενο κόστος αλλά και τον εκτιμώμενο χρόνο ολοκλήρωσης της ενέργειας.

Στη συνέχεια πρέπει να γίνεται μία περιοδική αναφορά προόδου των έργων, π.χ. ανά τρίμηνο, ή τετράμηνο ή εξάμηνο, ώστε να πληροφορούνται οι πολίτες την εξέλιξη των έργων, και από πλευράς φυσικής εκτέλεσης και από πλευράς εκτέλεσης του προϋπολογισμού.

Τα Δελτία Τύπου ή οι Εκθέσεις Πεπραγμένων είναι σημαντικά, όμως τις περισσότερες φορές δεν παρουσιάζουν μία ολοκληρωμένη εικόνα, είτε διότι αποτελούν φωτογραφία μίας στιγμής (π.χ. ολοκληρώθηκε το έργο τοποθέτησης φωτισμού στον πεζόδρομο Μαϊάμι – Απόλαυση, χωρίς όμως αναφορά στο πόσο κόστισε τελικά το έργο), είτε διότι πολλά πράγματα «εξωραΐζονται», καθώς αυτά που αναφέρονται δεν συνδέονται με κόστος, δηλαδή με ευκολία ή δυσκολία πραγματοποίησής τους (π.χ. τοποθέτηση θυρών ασφαλείας σε δυο εισόδους της  Μαρίνας Τουριστικών Σκαφών Ιτέας).

Από την άλλη μεριά, ένας «απολογισμός» δεν μπορεί να μη περιλαμβάνει και οικονομικά στοιχεία, π.χ. πόσα ενοίκια εισπράχτηκαν, πόσα χρήματα αποκόμισε το Λ.Τ. από τέλη ελλιμενισμού σκαφών, πόση είναι η συνεισφορά στα έσοδα από την παραχώρηση των εγκαταστάσεων στην μεταλλευτική εταιρία, κλπ.

Το σημαντικότερο όμως θέμα για μένα είναι η επικοινωνία, το πώς δηλαδή διαχέονται όλες οι παραπάνω πληροφορίες στο ευρύ κοινό.

Όπως ήδη ανέφερα, οι επισκέπτες των ηλεκτρονικών μέσων ενημέρωσης μπορεί να είναι αρκετοί, σίγουρα όμως δεν είναι οι περισσότεροι που θα μπορούσαν και κυρίως που θα έπρεπε να είναι. Διότι, σε μία μικρή κοινωνία όπως της Ιτέας, είναι πολύ πιο σημαντικό και κυρίως πολύ ευκολότερο να δίνεται μία πληρέστερη πληροφόρηση στους πολίτες, ώστε να ξέρουν τι συμβαίνει, όχι μόνο στο Λιμενικό Ταμείο, αλλά και στην τοπική Αυτοδιοίκηση.

Ένα παράδειγμα εύκολου και σχεδόν ανέξοδου τρόπου επικοινωνίας είναι να στέλνεται μαζί με τους λογαριασμούς της ΔΕΥΑ (έχω προσωπικά μιλήσει με τον νυν Πρόεδρο και μου έχει πει ότι είναι απόλυτα εφικτό) και ένα ενημερωτικό σημείωμα, είτε του Λ.Τ., είτε του Δήμου Δελφών, ή και των δύο, με τις πληροφορίες που περιέγραψα παραπάνω (και όχι σαν μία απλή «έκθεση ιδεών» της μορφής ολοκληρώθηκε το τάδε έργο, ή εγκρίθηκε η τάδε μελέτη). Με έναν τέτοιο τρόπο η πληροφόρηση θα έφτανε σε κάθε σπίτι και, αν την διάβαζαν λίγοι, αυτό θα ήταν θέμα των πολιτών και όχι των υπεύθυνων των δημόσιων φορέων.  

Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι για όλες τις δραστηριότητες δημόσιων οργανισμών χρειάζεται απόλυτη διαφάνεια και σίγουρα αυτό δεν καλύπτεται με άλλες διαδικασίες, όπως π.χ. την Διαύγεια, που καλύπτει μόνο το θέμα διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, χωρίς όμως και αυτό να γίνεται με τρόπο εύκολα προσβάσιμο στον κάθε πολίτη.

Υστερόγραφο : Αρκετοί συμπολίτες σχολιάζουν τις σχετικές ανακοινώσεις χωρίς να χρησιμοποιούν το όνομά τους. Γιατί άραγε ; Είναι τόσο δύσκολο να πουν «εγώ ο τάδε πιστεύω αυτό» ;