ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ Η ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ «ΧΑΡΤΟΓΙΑΚΑΔΕΣ» ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑΣ;

Σε αντίθεση με τα ευφυολογήματα (sic) του Γιώργου Παπανδρέου, ο πατέρας του Ανδρέας σε μια προφητική ομιλία από τη θέση της αντιπολίτευσης το 1992 στη Βουλή, με αφορμή την κύρωση της συνθήκης του Μάαστριχτ είχε προειδοποιήσει ότι το κόστος προσαρμογής της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα θα ήταν πολύ υψηλό, και η αναλογία κόστους οφέλους -όπως λένε και στις διεθνείς σχέσεις- θα ήταν ασύμφορή ( cost- benefit analysis)

«Παραμένει, βέβαια, πάντα το ερώτημα σε αυτή την πορεία, εάν πορευόμαστε προς μια ευρωπαϊκή Γερμανία ή προς μια γερμανική Ευρώπη» τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου σε μια δραματικά επίκαιρη επισήμανση, που μας οδηγεί κατευθείαν στο σήμερα και στο νέο Γολγοθά ή νέα Κόλαση που έχει να αντιμετωπίσει η χώρα μας μέχρι τον Ιούνιο  (;)- ερωτηματικό- όπως εξομολογήθηκε ο Γιάννης Στουρνάρας.

Στον ορίζοντα αχνοφαίνεται πια ένα τρίτο Μνημόνιο,

«χωρίς οριζόντια αλλά με διαρθρωτικά μέτρα, αν επιβληθεί» λέει ο υπουργός Οικονομικών, φράση όμως που δεν πείθει πια κανέναν… Όπως δεν είχε πείσει και η πρόβλεψη του πρωθυπουργού ότι τον Σεπτέμβριο θα απογειωνόμασταν (!).

Οι δανειστές, μετά τις γερμανικές εκλογές, σκλήρυναν περαιτέρω και αδικαιολόγητα κατά την κυβέρνηση τη στάση τους, το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα που κραδαίνει ως σημαία η κυβέρνηση δεν φαίνεται -όπως αποδείχθηκε και από την έκθεση του ΔΝΤ- να τους συγκινεί ιδιαίτερα, ενώ οι αποφάσεις για την όποια ελάφρυνση του χρέους μετατίθενται όλο και αργότερα.

Η τριανδρία της τρόικας  έρχεται πια με τον αέρα των γνώριμων μουσαφίρηδων από τα παλιά ( «Έλληνες είστε, όλο και σε κάτι θα σας πιάσουμε φάουλ») και η ρήξη μαζί τους ενδέχεται να καταστεί μονόδρομος, όπως επισημαίνουν πολλοί υπουργοί που κάνουν λόγο για  «χαρτογιακάδες».

Και κάπως έτσι ο πρωθυπουργός, που εμφανίζεται οργισμένος από την άτεγκτη στάση των Ευρωπαίων,  αποφασίζει να παίξει το χαρτί της πολιτικής διαπραγμάτευσης και ξεκινάει από τη Δευτέρα ταξίδια και συναντήσεις με Ευρωπαίους ομολόγους του, αρχής γενομένης από την Ιταλία και τον Ένρίκο Λέττα, που αντιμετωπίζει παρόμοια έως και πανομοιότυπα προβλήματα..  Κόκκινο έχει χτυπήσει και στη γείτονα η κοινωνική ένταση, αν κρίνουμε από τις ογκώδεις διαδηλώσεις που πληθαίνουν και εκεί….

Λέττα και Ραχόι είναι εγκλωβισμένοι στις πολιτικές του Βερολίνου και είναι και για εκείνους δύσκολο να αυτονομηθούν, ο Ολάντ αποδείχθηκε πολύ κατώτερος των περιστάσεων, Αυστρία, Ολλανδία και Φινλανδία είναι δορυφόροι της Γερμανίας και επιπλέουν θα δυσκολεύονταν να περάσουν από τα Κοινοβούλια τους νέα βοήθεια ή διευκολύνσεις ελάφρυνσης για την Ελλάδα, επομένως με ποιον θα γίνει η πολιτική διαπραγμάτευση και με ποιους όρους…

Ένα τετ-α-τετ με την Γερμανίδα Καγκελάριο θα μπορούσε να επιφέρει ένα θετικό αποτέλεσμα αλλά είναι εξαιρετικό δύσκολο με τις παρούσες συνθήκες. Πρώτον γιατί η Γερμανία δεν έχει ακόμη κυβέρνηση και αυτό δεν προβλέπεται πριν από τα Χριστούγεννα, καθώς οι ζυμώσεις με τους Σοσιαλδημοκράτες συνεχίζονται, και δεύτερον και μάλλον βασικότερων γιατί η γερμανική κυβέρνηση θορυβήθηκε ιδιαίτερα με το ποσοστό που έλαβε το κόμμα της Εναλλακτικής για την Γερμανία (AfD) στις εκλογές του Σεπτεμβρίου και δεν θα ‘θελε επ’ ουδενί να τροφοδοτήσει έναν εντονότερο ευρωσκεπτικισμό, ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου.

Για ακόμη μια φορά η κατάσταση καταλήγει μάλλον σε αδιέξοδο… Έρχεται ξανά στα αυτιά μου εκείνο το «Καλό Κουράγκιο» του Όλι Ρέν και σκέφτομαι μήπως να ενισχύσουμε με νέα πεσκέσια τη μαμά του Στουρνάρα που με την απάντησή της «τι να τα κάνω τα μακαρόνια, φέρτε μου κανένα μοσχαράκι» αποδεικνύει ότι μόνο με το έξυπνο χιούμορ μπορούμε να την παλέψουμε πια…