Στρατιώτης του Ελληνοαλβανικού Μετώπου θυμάται τον Β'Παγκόσμιο Πόλεμο.
Την μνήμη της αντίστασης κατά του φασισμού διατηρούν ζωντανή πρώην στρατιώτες του Ελληνοαλβανικού Μετώπου, οι οποίοι αφηγούνται τις πολεμικές συγκρούσεις με τους Ιταλούς στρατιώτες στα βουνά της Πίνδου και της Μακεδονίας.
Αν και είναι πλέον προχωρημένης ηλικίας, ο 103 ετών Αριστείδης Κασάρας και ο 92χρονος Αριστοτέλης Παπαντώτης, αφηγούνται στο Αχελώος TV, σε ένα βίντεο του 2011, την ιταλική επίθεση που εκδηλώθηκε στις 05:00 τα ξημερώματα στις 28 Οκτωβρίου, και αφηγούνται με κάθε λεπτομέρεια την δύσκολη πορεία προς τις ορεινές περιοχές της Πίνδου και της Μακεδονίας:
«Δεν κάναμε τίποτα περισσότερο από το καθήκον, που φλόγιζε τα μεθυσμένα νιάτα μας σαν ξεκινούσαν για το μέτωπο,
με το όραμα της νίκης. Πέφταμε, σηκωνόμασταν, ξαναπέφταμε και πάλι σηκωνόμασταν και συνεχίζαμε. Δεν μπορούσαμε να σταθούμε, δεν έπρεπε, ήταν ανάγκη να νικηθεί ο εχθρός. Δεν μας χώριζαν διαφορές, δεν μας δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μας διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα. Ήμασταν το Έθνος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, που μας χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας. Λέγαμε όταν κινούσαμε για το Μέτωπο: Όλοι μαζί αδέλφια, για την Λευτεριά μας».
Συγκίνηση προκαλούν και οι αφηγήσεις τους για τις πολεμικές συγκρούσεις: «Φωτιά και θάνατος γύρω παντού, οι εικόνες από τους νεκρούς συμπολεμιστές τραγικές, θα μας συντροφεύουν για πάντα», ενώ μάλιστα τονίζουν πως λόγω της έλλειψης πυρομαχικών, αναγκάζονταν να υπολογίζουν προσεκτικά μέχρι και την τελευταία σφαίρα «για να μην πάει χαμένη», με τον κ. Κασάρα να αναφέρει πως πολεμούσαν μια εβδομάδα χωρίς τροφοδοσία και χωρίς νερό.

Ωστόσο όπως δηλώνουν, «ακόμη και σήμερα σε αυτή την ηλικία εάν η πατρίδα μας φώναζε θα πηγαίναμε. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο από την πατρίδα και την οικογένεια».