Του Νίκου Σίμου
Πάνε πολλά χρόνια όταν, πρωτοεκλεγείς βουλευτής, δέχτηκε στο Περιστύλιο της
Βουλής, τα συγχαρητήρια για την εκλογή του, από κοινοβουλευτικό συντάκτη, που
διακρινόταν για το χιούμορ του. Ο νεόκοπος βουλευτής, με κάποια αμηχανία και
θέλοντας να δείξει σεμνότητα, ψιθύρισε κάτι, του τύπου, «ευχαριστώ, τι να
κάνουμε...». Οπότε ο δημοσιογράφος του είπε: «Μην κάνεις έτσι, η δουλειά δεν
είναι ντροπή»! Το θυμήθηκα αυτό διότι όντως, καμμία έντιμη δουλειά δεν είναι
ντροπή, αλλά να που φτάσαμε στο σημείο να έχει πραγματοποιηθεί, αυτό που ο
τρισμέγιστος πολιτικός οραματιστής Ανδρέας Παπανδρέου απευχόταν: Να μη γίνουμε
γκαρσόνια... Σαφώς και είμαστε μία χώρα τουριστική που πρέπει,
να αναπτύξουμε αυτό το
πλεονέκτημα σε προσοδοφόρο βιομηχανία. Άλλο όμως αυτό και άλλο να βλέπεις ότι
στη θέση κάθε μαγαζιού που κλείνει, να ανοίγει μια καφετέρια, ένα μπαρ ή ένα
φαγάδικο. Το χειρότερο. Στη θέση γνωστού κεντρικού βιβλιοπωλείου της Αθήνας που
έκλεισε λόγω ύφεσης, άνοιξε μια ...μπυραρία. Ωραία διέξοδος, αλλά, για να
συντηρηθούν και τα γκαρσόνια πρέπει να έχουν λεφτά οι θαμώνες των καφέ, των
μπαρ και των εστιατορίων...
Θα μπορούσε κανείς να κάνει αποδεκτή αυτή τη μεταστροφή, μια και είμαστε,
υποτίθεται, τουριστική χώρα. Όμως αυτή η επαγγελματική μεταστροφή προέκυψε υπό
την πίεση της κρίσης και είναι εκτάκτου ανάγκης επειδή οι Έλληνες αντέχουν
ακόμη να ξοδέψουν κάτι που συνδέεται με την εξωστρέφειά τους ως λαού και επειδή
αυτού του είδους η διασκέδαση στα καφέ και στις μπυραρίες είναι σχετικώς φθηνή.
Άλλο πράγμα όμως είναι η «γκαρσονοποίηση» μιας χώρας επειδή είμαστε μια
οργανωμένη τουριστικώς χώρα και έχουμε ανάγκη αυτές τις υπηρεσίες για να
εξυπηρετούμε και τους τουρίστες και άλλο η διέξοδος αυτή να παίρνει την μορφή
της αρπαχτής και να υποκαθιστά, προσωρινώς βεβαίως, την ανύπαρκτη εθνική
παραγωγή που γεννά και εθνικό πλούτο και σταθερές θέσεις εργασίας...
ΠΗΓΗ.www.parapolitika.gr/parapolitikablog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου