Η ΝΕΟΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΡΩΣΙΑ: ΝΟ. 1 ΕΧΘΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

20 χρόνια μετά τη σκηνοθετημένη «κατάρρευση» της ρωσικής υπερδύναμης, οι ηγεμονιστές του Κρεμλίνου συνεχίζουν να αναμειγνύονται στα εσωτερικά των κρατών της πρώην ΕΣΣΔ και να καταπατούν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. 
Τα κράτη αυτά – ειδικότερα τα ανατολικοευρωπαϊκά – βλέπουν την πρόοδό τους στην ενίσχυση των οικονομικών και πολιτικών τους σχέσεων με την Ενωμένη Ευρώπη. Η ρωσική υπερδύναμη προσπαθεί με κάθε μέσο (π.χ. ενεργειακός πόλεμος, ένοπλη επέμβαση και διαμελισμός χωρών κτλ) να ανακόψει αυτή την τάση που της στερεί τόσο τη δυνατότητα καταλήστευσης αυτών των χωρών όσο και το να απειλεί πιο άμεσα, ενεργειακά και στρατιωτικά, την ΕΕ. 
Ένα από τα μέσα που χρησιμοποιεί το Κρεμλίνο ενάντια στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ είναι και ο εμπορικός εκβιασμός,
που σκληραίνει όσο πλησιάζει η αναμενόμενη για ορισμένα τέτοια κράτη ημερομηνία υπογραφής συμφωνιών πολιτικής σύνδεσης και τελωνειακής ένωσης με την ΕΕ.

Τέτοια κράτη είναι για παράδειγμα η Μολδαβία και η Αρμενία. Η πρώτη, διαμελισμένη από τους νέους τσάρους, είδε ξαφνικά στα 2006 τη ρωσική αγορά να κλείνει για τα κρασιά και τα οινοπνευματώδη ποτά της (το ίδιο έπαθε εκείνη την εποχή και η Γεωργία). Το πρόσχημα ήταν «υγειονομικού» τύπου αλλά η απαγόρευση είχε ως αποτέλεσμα της καταστροφή της βιομηχανίας κρασιού της χώρας καθώς η Ρωσία ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας κρασιού από τη Μολδαβία. Ένα άλλο θύμα ήταν η σχεδόν πλήρως εξαρτημένη ενεργειακά από το Κρεμλίνο Αρμενία που, ενώ βρισκόταν σε διαπραγματεύσεις πολιτικής σύνδεσης με την ΕΕ και ήταν έτοιμη να υπογράψει συμφωνίες το Νοέμβρη, ανακοίνωσε ξαφνικά την πρόθεσή της να ενταχθεί στη λεγόμενη Ευρασιατική τελωνειακή ένωση που προωθεί η Μόσχα, καθώς η τελευταία αποφάσισε να αυξήσει τις τιμές αερίου με τις οποίες προμηθεύει τη χώρα.

Η πολύ πιο στρατηγικής σημασίας για τους ρώσους σοσιαλιμπεριαλιστές Ουκρανία δε θα μπορούσε να λείπει από αυτόν το μονομερή ακήρυχτο πόλεμο, όταν μάλιστα ο πρόεδρός της Γιανουκόβιτς προσπαθεί να κρατήσει κάποιες ισορροπίες κι έχει προαναγγείλει την πολιτική διασύνδεση και την τελωνειακή ένωση της χώρας με την ΕΕ μέχρι το Νοέμβρη. Η ρωσική υπερδύναμη αντίθετα θέλει τον απόλυτο πολιτικό και οικονομικό της έλεγχο. Σε μια επίσκεψή του στο Κίεβο τον περασμένο Ιούλη, ο Πούτιν είπε στους συνομιλητές του: «Υπάρχει σκληρός ανταγωνισμός που διεξάγεται για τις παγκόσμιες αγορές. Και είμαι σίγουρος, οι περισσότεροι από εσάς αντιλαμβάνεστε ότι μόνο ενώνοντας τις δυνάμεις μας μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και να κερδίσουμε σ’ αυτόν τον μάλλον σκληρό αγώνα» (Financial Times, 29/7). Και για να «ατσαλώσει» τα επιχειρήματά του πήγε την επομένη και μποϊκοτάρισε την εισαγωγή σοκολάτας και γλυκών της ουκρανικής εταιρείας Ροσέν, που βρίσκεται σε φιλοδυτικά χέρια, προβάλλοντας λόγους «ασφάλειας» και «ποιότητας», και ζητώντας από τα κράτη που είναι τελωνειακά συνδεδεμένα μαζί της (Λευκορωσία, Καζακστάν) να κάνουν το ίδιο. Τόσο μεγάλη είναι η ανάγκη των ρώσων χίτλερ να «πείσουν» την Ουκρανία να μπει στη σφαίρα επιρροής τους που έφτασαν στο σημείο στις 14/8 να απαγορεύσουν την είσοδο σε όλα τα προϊόντα που μπαίνουν στη Ρωσία από την Ουκρανία. 

Για να εμποδίσει την υπονόμευση της φιλοευρωπαικής πορείας των ανατολικοευρωπαϊκών κρατών από τη Ρωσία, το ευρωκοινοβούλιο υιοθέτησε πρόσφατα μια απόφαση που καλεί τη Ρωσία να σταματήσει να επεμβαίνει στα εσωτερικά αυτών των κρατών. Όμως η κατάσταση περιπλέκεται καθώς η Ευρώπη και η Δύση γενικότερα εμποδίζουν την Ουκρανία να μπει στην ΕΕ και επεμβαίνοντας σε ζητήματα, όπως είναι η φυλάκιση της πολιτικού Τιμοσένκο που είναι ένα πολιτικά αμφιλεγόμενο πρόσωπο και έχει κάνει την πολύ μεγάλη ζημιά να υπονομεύει και τελικά να ανατρέψει το δημοκράτη και πατριώτη Γούσενκο που με κίνδυνο της ζωής του αντιστάθηκε στον Πούτιν.

ΠΗΓΗ.www.oakke.gr/global