Κάθε φορά που διαβάζω μια δήλωση που προσωπικά εκτιμώ ότι είναι
ιδιαίτερα σημαντική για τις πολιτικές εξελίξεις της χώρας, αφήνω λίγες μέρες να
περάσουν και σχεδόν πάντα διαπιστώνω ότι αυτή έχει υποτιμηθεί από τα
ελληνικά ΜΜΕ.
Κάπως έτσι, πριν από λίγες μέρες, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια ιστορική τοποθέτηση κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην Ιταλία. Συγκεκριμένα ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τόνισε «ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει τους δανειστές ότι τα λεφτά τους θα τα πάρουν, αλλά τη χώρα δεν θα την πάρουν».
Θυμίζω ότι ένας από τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε από το 4% στον προθάλαμο του Μεγάρου Μαξίμου είναι ότι έπεισε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι υπάρχει κάποιος άλλος φανταστικός δρόμος για την έξοδο την κρίση, ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος όπου χρωστάμε-δεν χρωστάμε, δεν πρόκειται να πληρώσουμε.
Με την ίδια συνταγή εκλέχθηκε πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς ενώ ακριβώς έτσι γιγαντώθηκε η Χρυσή Αυγή η οποία διαθέτει πλέον,
3 ευρωβουλευτές και αποτελεί πια ίσως το μόνο «αντιμνημονιακό» κόμμα με όρους του 2010, κάτι φοβερά κρίσιμο για τις πολιτικές εξελίξεις που σίγουρα ακολουθούν.
Το πρόβλημα είναι ότι πάντοτε όλοι γνωρίζαμε πολύ καλά ότι και χρωστάμε και ότι στο τέλος θα πληρώσουμε. Απλά επιλέξαμε να σκοτωθούμε μεταξύ μας, όπως τόσες και τόσες γενιές Ελλήνων.
Κάπως έτσι, πριν από λίγες μέρες, ο Αλέξης Τσίπρας έκανε μια ιστορική τοποθέτηση κατά τη διάρκεια ομιλίας του στην Ιταλία. Συγκεκριμένα ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης τόνισε «ο ΣΥΡΙΖΑ διαβεβαιώνει τους δανειστές ότι τα λεφτά τους θα τα πάρουν, αλλά τη χώρα δεν θα την πάρουν».
Θυμίζω ότι ένας από τους λόγους που ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε από το 4% στον προθάλαμο του Μεγάρου Μαξίμου είναι ότι έπεισε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες ότι υπάρχει κάποιος άλλος φανταστικός δρόμος για την έξοδο την κρίση, ότι κάπου εκεί έξω υπάρχει ένας κόσμος όπου χρωστάμε-δεν χρωστάμε, δεν πρόκειται να πληρώσουμε.
Με την ίδια συνταγή εκλέχθηκε πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς ενώ ακριβώς έτσι γιγαντώθηκε η Χρυσή Αυγή η οποία διαθέτει πλέον,
3 ευρωβουλευτές και αποτελεί πια ίσως το μόνο «αντιμνημονιακό» κόμμα με όρους του 2010, κάτι φοβερά κρίσιμο για τις πολιτικές εξελίξεις που σίγουρα ακολουθούν.
Το πρόβλημα είναι ότι πάντοτε όλοι γνωρίζαμε πολύ καλά ότι και χρωστάμε και ότι στο τέλος θα πληρώσουμε. Απλά επιλέξαμε να σκοτωθούμε μεταξύ μας, όπως τόσες και τόσες γενιές Ελλήνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου