Πριν το μουντομπάσκετ λίγοι πίστευαν ότι η Ελλάδα μπορεί να κάνει κάτι
περισσότερο απ’ την πρόκριση στους «16».Τώρα, όλοι παραμιλούν με την ομαδάρα.
Πως έγινε αυτό;
Με το εντυπωσιακό 5/5 στα παιχνίδια του ομίλου, η Εθνική ομάδα έχει καταφέρει να ανεβάσει τον πήχη προσδοκιών σε αυτό το παγκόσμιο πρωτάθλημα και ταυτόχρονα να μπει στο μικροσκόπιο των φαβορί της διοργάνωσης, αφού μπορεί να τη βρουν στο δρόμο τους.
Πως τα κατάφερε να αλλάξει τόσο πολύ μέσα σε ένα μήνα;
Όταν πριν περίπου δύο μήνες ο Βασίλης Σπανούλης ενημέρωσε ότι δεν θα λάβει μέρος στην προσπάθεια της Εθνικής,
όλοι προέβλεψαν ότι η δυναμικότητα της ομάδας θα πέσει κατά τουλάχιστον 20%.
«Και τώρα, ποιος θα πάρει στις πλάτες του την ομάδα;», ήταν το μέγα ερώτημα.
Λίγο αργότερα, έσκασε και η δεύτερη «βόμβα»: Έξω και ο Κουφός!
Ο ικανότατος Έλληνας ΝΒΑer θα ήταν η πιο αξιόπιστη λύση (μαζί με τον Μπουρούση) κάτω απ’ τα καλάθια αλλά προτίμησε να κάνει διακοπές και να ξεκουραστεί ενόψει της νέας απαιτητικής σεζόν.
Ζήτησε κατανόηση ο παίκτης αλλά ο Κατσικάρης έγινε έξω φρενών μαζί του και με το δίκιο του.
Δύο οι «αναντικατάστατοι» που δήλωσαν απουσία.
Πώς να καλυφθούν τέτοια κενά;
Άρχισε η προετοιμασία, ήρθαν και οι πρώτες ήττες στα φιλικά παιχνίδια και το κλίμα επιδεινώθηκε.
«Που πάμε με τον Καλάθη και τον Βουγιούκα»; άρχισαν να αναρωτιούνται «βαρύνουσες απόψεις» του ελληνικού μπάσκετ.
Ο Κατσικάρης απαντούσε «ας κάνουμε υπομονή και θα δείτε» αλλά ποιος τον έπαιρνε στα σοβαρά; Και εξάλλου, γιατί να τον πιστέψει κάποιος; Ένας νέος ελπιδοφόρος προπονητής ήταν και τίποτε παραπάνω. Που ήταν οι τίτλοι του; Που ήταν η εμπειρία του από διοργανώσεις υψηλού επιπέδου;
Στην πραγματικότητα, το μοναδικό του επίτευγμα ήταν η δεύτερη θέση στην ACB της Ισπανίας με τη Μπιλμπάο το 2011.
Ακόμη και ο προπονητής, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας ακόμη αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της Εθνικής ομάδας.
Με αυτά και με αυτά, οι προσδοκίες για διάκριση στην Ισπανία, έπεσαν στο ναδίρ.
Μέχρι και το τρίτο παιχνίδι με το Πουέρτο Ρίκο, δεν είχαν αλλάξει πολλά στην άποψη πολλών γι αυτή την Εθνική ομάδα και τους παίκτες.
Έπρεπε να έρθουν τα δυνατά ματς με Κροατία και Αργεντινή, για ν' αρχίσουν να αναρωτιούνται μήπως έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις τους.
Και τώρα (βεβαίως) όλοι μιλάνε για «ομαδάρα» και μετάλλιο.
Ο προπονητής και οι παίκτες όμως απαντάνε: «Αγαπάμε την ομάδα και χαιρόμαστε να παίζουμε γι’ αυτή».
Ο νεαρός σταρ της Εθνικής, Γιάννης Αντετοκούμπο «καταθέτει» το πάθος του για την ομάδα και τους συμπαίκτες του.
Φαίνεται ότι όλοι τους έχουν κατά νου τη μεγάλη κουβέντα που είχε πει κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης: «Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι». Και με όπλο τη θέληση για σκληρή δουλειά, οδηγούνται από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Το επόμενο ραντεβού μας με την «ομαδάρα» είναι την Κυριακή στις 7 το απόγευμα και αντίπαλος η Σερβία!
Πως τα κατάφερε να αλλάξει τόσο πολύ μέσα σε ένα μήνα;
Όταν πριν περίπου δύο μήνες ο Βασίλης Σπανούλης ενημέρωσε ότι δεν θα λάβει μέρος στην προσπάθεια της Εθνικής,
όλοι προέβλεψαν ότι η δυναμικότητα της ομάδας θα πέσει κατά τουλάχιστον 20%.
«Και τώρα, ποιος θα πάρει στις πλάτες του την ομάδα;», ήταν το μέγα ερώτημα προ διμήνου. Σήμερα η απάντηση είναι απλή: Ολοι.
Κι αυτό διότι πάντοτε η Εθνική ομάδα είχε ένα μεγάλο ηγέτη στη «θέση ένα» (Σπανούλης, Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Γιαννάκης και πάει λέγοντας) και η έλλειψη τέτοιου παίκτη δημιουργούσε ένα δυσαναπλήρωτο κενό.«Και τώρα, ποιος θα πάρει στις πλάτες του την ομάδα;», ήταν το μέγα ερώτημα.
Λίγο αργότερα, έσκασε και η δεύτερη «βόμβα»: Έξω και ο Κουφός!
Ο ικανότατος Έλληνας ΝΒΑer θα ήταν η πιο αξιόπιστη λύση (μαζί με τον Μπουρούση) κάτω απ’ τα καλάθια αλλά προτίμησε να κάνει διακοπές και να ξεκουραστεί ενόψει της νέας απαιτητικής σεζόν.
Ζήτησε κατανόηση ο παίκτης αλλά ο Κατσικάρης έγινε έξω φρενών μαζί του και με το δίκιο του.
Δύο οι «αναντικατάστατοι» που δήλωσαν απουσία.
Πώς να καλυφθούν τέτοια κενά;
Άρχισε η προετοιμασία, ήρθαν και οι πρώτες ήττες στα φιλικά παιχνίδια και το κλίμα επιδεινώθηκε.
«Που πάμε με τον Καλάθη και τον Βουγιούκα»; άρχισαν να αναρωτιούνται «βαρύνουσες απόψεις» του ελληνικού μπάσκετ.
Ο Κατσικάρης απαντούσε «ας κάνουμε υπομονή και θα δείτε» αλλά ποιος τον έπαιρνε στα σοβαρά; Και εξάλλου, γιατί να τον πιστέψει κάποιος; Ένας νέος ελπιδοφόρος προπονητής ήταν και τίποτε παραπάνω. Που ήταν οι τίτλοι του; Που ήταν η εμπειρία του από διοργανώσεις υψηλού επιπέδου;
Στην πραγματικότητα, το μοναδικό του επίτευγμα ήταν η δεύτερη θέση στην ACB της Ισπανίας με τη Μπιλμπάο το 2011.
Ακόμη και ο προπονητής, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά ένας ακόμη αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα της Εθνικής ομάδας.
Με αυτά και με αυτά, οι προσδοκίες για διάκριση στην Ισπανία, έπεσαν στο ναδίρ.
Μέχρι και το τρίτο παιχνίδι με το Πουέρτο Ρίκο, δεν είχαν αλλάξει πολλά στην άποψη πολλών γι αυτή την Εθνική ομάδα και τους παίκτες.
Έπρεπε να έρθουν τα δυνατά ματς με Κροατία και Αργεντινή, για ν' αρχίσουν να αναρωτιούνται μήπως έπεσαν έξω στις εκτιμήσεις τους.
Και τώρα (βεβαίως) όλοι μιλάνε για «ομαδάρα» και μετάλλιο.
Ο προπονητής και οι παίκτες όμως απαντάνε: «Αγαπάμε την ομάδα και χαιρόμαστε να παίζουμε γι’ αυτή».
Ο νεαρός σταρ της Εθνικής, Γιάννης Αντετοκούμπο «καταθέτει» το πάθος του για την ομάδα και τους συμπαίκτες του.
Φαίνεται ότι όλοι τους έχουν κατά νου τη μεγάλη κουβέντα που είχε πει κάποτε ο Γιάννης Ιωαννίδης: «Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι». Και με όπλο τη θέληση για σκληρή δουλειά, οδηγούνται από παιχνίδι σε παιχνίδι.
Το επόμενο ραντεβού μας με την «ομαδάρα» είναι την Κυριακή στις 7 το απόγευμα και αντίπαλος η Σερβία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου