ΨΥΧΡΟΛΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ! ΤΑ ΓΥΡΝΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

Στη γνωστή λογική του… «στρίβειν διά του αρραβώνος» κινούνται πάλι οι Ευρωπαίοι, επιχειρώντας να αποφύγουν τις αποφάσεις για το Χρέος, μετά από την υπογραφή της επώδυνης συμφωνίας με την Αθήνα. Αυτό απoκαλύπτει σε ρεπορτάζ του για το  iefimerida ο Γιώργος Παππούς.

Αποκλείοντας εξ αρχής το ενδεχόμενο «κουρέματος», φαίνεται ότι οι Ευρωπαίοι επιθυμούν και τη λείανση των αιχμών του ΔΝΤ για τη βιωσιμότητα του Χρέους, μέσω μιας μεγάλης παράτασης του χρόνου αποπληρωμής παλιών και νέων δανείων, αλλά και της περιόδου χάριτος.

Το βασικό επιχείρημα τους, όπως εκφράζεται με επίσημες δηλώσεις και διαρροές, είναι ότι η εξυπηρέτηση του Χρέους δηλαδή οι πληρωμές τόκων και χρεολυσίων δεν είναι απαγορευτικές κι ότι – εν πάση περιπτώσει – αρκεί να μπει ένας «κόφτης» στο 15% του ΑΕΠ.

Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα;

Πάγια θέση της ελληνικής πλευράς,

είναι ότι πέρα από την όποια επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής παλιών και νέων δανείων, πέρα από την όποια παράταση της περιόδου χάριτος, τα επιτόκια αποπληρωμής του Χρέους θα πρέπει να «κλειδώσουν» στα σημερινά επίπεδα, έτσι ώστε να αποφύγουμε τις λίγο ως πολύ αναμενόμενες αυξήσεις μετά από μια μακρά περίοδο σχεδόν μηδενικών επιτοκίων.

Τι συνεπάγεται αυτό σύμφωνα με τις εκτιμήσεις Ελλήνων αξιωματούχων;

Συγκράτηση των πληρωμών για το Χρέος στα επίπεδα του 8-10% του ΑΕΠ, δηλαδή πολύ χαμηλότερα από αυτό που επιδιώκουν οι Ευρωπαίοι και συγκεκριμένα ο ESM που δίνει το… χρήμα.

Μια ματιά στα στοιχεία εξυπηρέτησης του ελληνικού Χρέους αποκαλύπτει τη λογιστική ντρίπλα των Ευρωπαίων.

Ως το 2021 τόκοι και χρεολύσια μόλις και μετά βίας φτάνουν στα 18 δισ ευρώ, δηλαδή περίπου στο 10% του ΑΕΠ, ενώ το σκαλοπάτι του 15% που θέλουν να βάλουν οι Ευρωπαίοι φαίνεται ότι το ξεπερνάμε το 2022, όταν οι πληρωμές θα εκτιναχθούν πάνω από τα 33 δισ ευρώ. Αυτή είναι, όμως, η μόνη χρονιά και πρέπει να πάμε μετά από το 2030 για να ξαναδούμε τις σχετικές δαπάνες να αυξάνονται, χωρίς, όμως, να ξεπερνάνε το 12-15% του ΑΕΠ.

Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Ότι οι Ευρωπαίοι προτείνουν κάτι που στην πραγματικότητα δεν έχει μεσοπρόθεσμο όφελος για την Ελλάδα, που επιζητεί ανάσες και ελάφρυνση, έτσι ώστε να στρέψει τα πολύτιμα κονδύλια του Προϋπολογισμού στην ανάπτυξη και στην αναδόμηση του κοινωνικού Κράτους.