προώθηση των δικαίων της κοινωνίας, δημιουργείται στη ζωή της χώρας ένα κενό υψίστης σημασίας.
Το κενό αυτό τείνει, πλέον, να λάβει μορφή ''κενού στήριξης'' στο ιστορικό δρομολόγιο, στην πτήση της Ελλάδας μέσα στον ιστορικό χρόνο. Αυτό το ''κενό στήριξης'' φέρνει κοντά, ως πολύ πιθανό το ατύχημα, ως ενδεχόμενη την πρόσκρουση, τη συντριβή του αεροσκάφους. Ιδιαίτερα όταν στο πηδάλιο, όπως συμβαίνει σήμερα, βρίσκονται κυβερνήτες ελλειμματικοί, χωρίς πυξίδα και πραγματική αξιοσύνη. Οι σημερινοί κυβερνήτες του εθνικού σκάφους,
έχουν γαλουχηθεί με λογικές ότι τα εθνικά ζητήματα είναι αποκυήματα εθνικιστικών - σοβινιστικών, αναχρονιστικών αντιλήψεων, κι όχι πραγματικά ζητήματα που βρίσκονται στη ρίζα της σύστασης, της επιβίωσης και της δημιουργικής πορείας του εθνικού κοινωνικού σχηματισμού, της εθνικής κοινωνίας (του Ελληνικού έθνους), των απειλών, των προκλήσεων και των προοπτικών της.
Το κενό αυτό στην Ελλάδα έχει, ήδη, δείξει τα όρια ''ζωής και θανάτου''. Αν ξεπεράσουμε εδώ την επί 99 χρόνια υποθήκευση στο Υπερταμείο κάθε εθνικού περιουσιακού στοιχείου, δηλαδή την εθνική απογύμνωση (!), το κενό για το οποίο μιλάμε φανερώθηκε ωμά στις συμπεριφορές και τα ταπεινωτικά αποτελέσματα με την πρόσκληση - πρόσφατη επίσκεψη του Τ. Ερντογάν. Κυρίως, όμως, συγκλονίζει, τώρα, με το ζήτημα των Σκοπίων.
Στο ζήτημα των Σκοπίων διαπιστώθηκε ότι το χάσμα με την ελληνική κοινωνία, όχι μόνο της κυβέρνησης, αλλά και του μη συντηρητικού χώρου, όπως αυτός επιδιώκει να εκφρασθεί από το ''Κίνημα Αλλαγής'', σύμφωνα με τις θέσεις και αντιδράσεις των δυνάμεων του, πριν και μετά από τα μοναδικής μαζικότητας και σημασίας συλλαλητήρια, παίρνει αβυσσαλέες διαστάσεις. Το χάσμα αυτό ποιοτικά διευρύνεται, παρά τις όποιες οριακές, τακτικές κινήσεις σύγκλισης με σκοπό κάποια εκλογική ανάταξη. Προέρχεται, πρωτίστως, από την απουσία μιας συγκροτημένης Πατριωτικής - Σοσιαλιστικής στρατηγικής/πολιτικής στα χνάρια και στις ορίζουσες του Α. Παπανδρέου. Σχετίζεται, όμως, καθοριστικά : και με την απαξίωση και άγνοια της ζωογόνου δύναμης της Ιστορίας και της Ιστορικής αλήθειας, και με την αδυναμία πραγματικής γεωπολιτικής ανάλυσης και ορθολογικής εθνικής στοχοθεσίας, και με την στάση ενδοτικότητας κάτω από την ηγεμονία δυνάμεων του ιστορικού ''ανανεωτικού'' χώρου της αριστεράς και του νεοφιλελεύθερου κοσμοπολιτισμού. Επιπλέον, σχετίζεται με την ανυπαρξία αυτοπεποίθησης, εδραιωμένης στην θεωρητική και ιδεολογική επάρκεια, ενώ, και, η εξάρτηση από δυνάμεις οικονομικής ισχύος και αλλότρια κέντρα εξουσίας αποσυνθέτουν τη δυνατότητα αυτόνομης λειτουργίας. Τα φαινόμενα αυτά ενισχύθηκαν μετά τον θάνατο του Α. Παπανδρέου, αλλά έλαβαν τις πιο ανησυχητικές, αποδιαρθρωτικές διαστάσεις μετά το 2007 και κορυφώθηκαν από το 2010 και μετά.
Επειδή, είναι γνωστό ότι η Φύση και η Κοινωνία δεν διατηρούν για καιρό τα χάσματα- τα κενά, που έχουν δημιουργηθεί, αυτά θα καλυφθούν, όπως και πάλι η Ιστορία διδάσκει, από δυνάμεις με ρητορική απάτης, ολοκληρωτική νοοτροπία και ακραίο ρεβανσισμό. Η είσοδος αυτών των δυνάμεων δεν αντιμετωπίζεται, ούτε με λόγους καταγγελτικούς, ούτε με ύβρεις εναντίον εκείνων που στέκονται εκεί, που θα έπρεπε να βρίσκονται όλοι, σύσσωμοι, οι προοδευτικοί πατριώτες. Είναι χαρακτηριστικό, και πρέπει να τονισθεί, ότι απέναντι στο περιεχόμενο και την ουσία των επιχειρημάτων μας για τη Μακεδονία, καθώς και απέναντι στις στέρεες θέσεις εθνικής ευθύνης που προτείνουμε, πραγματικός αντίλογος, πραγματική αντιπρόταση με περιεχόμενο πατριωτικό δεν υπάρχει. Η αδυναμία τους, η γύμνια αυτή οδηγεί τους διαχειριστές της σημερινής εξουσίας, καθώς και εκέινους των άλλων κομματικών μικρο-εξουσιών να καταφεύγουν σε λασπολογία, ψευδολογίες και αποπροσανατολισμό από τον ζωτικό, κεντρικό στόχο.
Θα επισημάνουμε, όμως και πάλι, ότι η απουσία των προοδευτικών από τις θέσεις μάχης και η έλλειψη της πραγματικής Πατριωτικής και γνήσια Προοδευτική πολιτικής δημιουργεί και διευρύνει το χάσμα -το κενό το οποίο έρχονται και καταλαμβάνουν οι ΄΄ακραίοι΄΄. Αυτό διδάσκει ο Μεσοπόλεμος στη Γερμανία, αυτό επιβεβαιώνει η Ευρώπη, σήμερα. Δυστυχώς, αυτό βοηθούν να γίνει και στην Ελλάδα όσοι μες στην ενοχική τους μικρότητα επιχειρούν μάταια να μειώσουν τον ορθωμένο, ενωμένο και αγωνιζόμενο Λαό και με τόση ποταπότητα βρίζουν τον Μίκη, αντί να τον ακούσουν και να συστρατευθούν.
Υπάρχει ύψιστη ανάγκη, λοιπόν, και έχουμε χρέος :
- και για την υποστήριξη των δικαίων της Μακεδονίας και της Ελλάδας να συνεχίσουμε, παντού, κι εδώ , κι στην Ευρώπη, και στον Κόσμο,
- αλλά, και στην ανασύσταση, την ανόρθωση της Πατριωτικής -Σοσιαλιστικής Παράταξης και των γνήσιων πολιτικών της, να πρωταγωνιστήσουμε.
Λευτέρης Τζιόλας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου