ΕΔΩ στο νότο –όπως έψελνε θεία ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας που μας άφησε ξαφνικά ο μπαγάσας- τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο.
Πάντα έτσι συνέβαινε εδώ στο νότο, στην Ελλάδα, γιατί έτσι είναι η φτιαξιά μας, έτσι μας πότισε η αρμύρα που μας κυκλώνει, έτσι μας ψέκασε ο αέρας που μας περιβάλλει. Εκείνος μου το θύμισε ξανά ένα μεσημέρι εκεί στον καφενέ στο Κολωνάκι, όταν κουβεντιάζαμε για μπάλα που κυλάει στο χορτάρι ή στο παρκέ.
«Ρε μάγκα πάντα έτσι θα γίνεται. Νικάς; Είσαι θεάρα και μπορείς να πάρεις και σύνταξη σαν θεός, όπως έγινε με τον Ρεχάγκελ. Εμένα ο τάδε (μου ανέφερε το όνομα ενός σπουδαίου παίχτη) μου είχε πει ότι ο Γερμανός έκανε ένα σωρό κουτουράδες, παλαβομάρες δηλαδή, αλλά το αποτέλεσμα στο τέλος του έδωσε σύνταξη θεού κι έτσι θα τον μνημονεύουμε πάντα. Ότι ήταν ο κύριος γαμάω! Χάνεις; Είσαι τενεκές ξεγάνωτος και πρέπει να σε πετάξουν στη χωματερή και μάλιστα να σε χώσουν βαθιά σε ένα λάκκο για να μην ξεμυτίσεις! Δεν έχει καμία σημασία το πώς και το γιατί. Καμία!»
Η ήττα είναι σαν θάνατος και τρίζει,
το είχες πει, η νίκη «εδώ στο νότο» προκαλεί υπερβολικό θόρυβο, κι όταν, κάποια άλλη στιγμή, δεν έρχονται οι προσδοκίες, ετοιμάζονται τα εκτελεστικά αποσπάσματα!
Έφυγες ξαφνικά ρε μπαγάσα και δεν πρόλαβες να πεις για το χάλι της εθνικής στο ποδόσφαιρο κι ούτε για τον αποκλεισμό της εθνικής μπάσκετ στην Κίνα.
Βιαζόσουν, μετακαλόκαιρο ακόμα, βρίσκοντας μια ευκαιρία στον παράδεισο να πας.
Αλλά ξέρω, ψύχραιμος θα ήσουν σαν «παλιός στρατιώτης», έχοντας βιώσει «μικρούς Τιτανικούς» και «σουλτάνους της Βαβυλώνας».
Και σε στιλ «να μην ξεχνιόμαστε» θα επαναλάμβανες ότι αφού χάθηκε ο σοβαρός προγραμματισμός σε ποδόσφαιρο αλλά και σε μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, μόνο «κίτρινα βράδια» θα προκύπτουν.
Άκου λέξη που σου άρεσε ρε μπαγάσα. Παυσίλυπον! Και το έκανες και δίσκο!
Αλλά πώς παύει η λύπη με τέτοια μαύρη Δευτέρα; Και να ξέρεις εκεί που πας, εσύ την έκανες μαύρη.
Ούτε η ήττα της εθνικής ούτε η μαφία της FIBA που διέλυσε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρε μάγκα πάντα έτσι θα γίνεται. Νικάς; Είσαι θεάρα και μπορείς να πάρεις και σύνταξη σαν θεός, όπως έγινε με τον Ρεχάγκελ. Εμένα ο τάδε (μου ανέφερε το όνομα ενός σπουδαίου παίχτη) μου είχε πει ότι ο Γερμανός έκανε ένα σωρό κουτουράδες, παλαβομάρες δηλαδή, αλλά το αποτέλεσμα στο τέλος του έδωσε σύνταξη θεού κι έτσι θα τον μνημονεύουμε πάντα. Ότι ήταν ο κύριος γαμάω! Χάνεις; Είσαι τενεκές ξεγάνωτος και πρέπει να σε πετάξουν στη χωματερή και μάλιστα να σε χώσουν βαθιά σε ένα λάκκο για να μην ξεμυτίσεις! Δεν έχει καμία σημασία το πώς και το γιατί. Καμία!»
Η ήττα είναι σαν θάνατος και τρίζει,
το είχες πει, η νίκη «εδώ στο νότο» προκαλεί υπερβολικό θόρυβο, κι όταν, κάποια άλλη στιγμή, δεν έρχονται οι προσδοκίες, ετοιμάζονται τα εκτελεστικά αποσπάσματα!
Έφυγες ξαφνικά ρε μπαγάσα και δεν πρόλαβες να πεις για το χάλι της εθνικής στο ποδόσφαιρο κι ούτε για τον αποκλεισμό της εθνικής μπάσκετ στην Κίνα.
Βιαζόσουν, μετακαλόκαιρο ακόμα, βρίσκοντας μια ευκαιρία στον παράδεισο να πας.
Αλλά ξέρω, ψύχραιμος θα ήσουν σαν «παλιός στρατιώτης», έχοντας βιώσει «μικρούς Τιτανικούς» και «σουλτάνους της Βαβυλώνας».
Και σε στιλ «να μην ξεχνιόμαστε» θα επαναλάμβανες ότι αφού χάθηκε ο σοβαρός προγραμματισμός σε ποδόσφαιρο αλλά και σε μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, μόνο «κίτρινα βράδια» θα προκύπτουν.
Άκου λέξη που σου άρεσε ρε μπαγάσα. Παυσίλυπον! Και το έκανες και δίσκο!
Αλλά πώς παύει η λύπη με τέτοια μαύρη Δευτέρα; Και να ξέρεις εκεί που πας, εσύ την έκανες μαύρη.
Ούτε η ήττα της εθνικής ούτε η μαφία της FIBA που διέλυσε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου