Ceteris Paribus
via rizopoulospost: Υποτίθεται ότι ο λόγος
που η κυβέρνηση εξανάγκασε σε παραίτηση τον έως πρότινος γενικό γραμματέα
Δημοσίων Εσόδων κ. Χάρη Θεοχάρη, με πενταετή θητεία, είναι ότι ήταν «ανάλγητος»
στην παραγωγή εγκυκλίων και την εφαρμογή των μέτρων αναγκαστικής είσπραξης δημοσίων
εσόδων (κατασχέσεις καταθέσεων, πλειστηριασμούς ακινήτων κ.λπ.). Ωστόσο, οι
φήμες και οι «ψίθυροι» στη φορολογική «πιάτσα» επιμένουν εδώ και κάποιο
διάστημα ότι...
ο πραγματικός λόγος ήταν άλλος και
συγκεκριμένα: ότι ύστερα από πολλούς δισταγμούς και αφού τους παρασχέθηκε
αρκετός χρόνος, ο κ. Θεοχάρης ενεργοποίησε τη διαδικασία αναγκαστικής είσπραξης
βεβαιωμένων οφειλών μεγαλο-οφειλετών προς το Δημόσιο! Θίγοντας έτσι πολλούς
«ημετέρους» που ανέκαθεν έχαιραν φορολογικής ασυλίας και είχαν ισχυρούς πολιτικούς
προστάτες.
Διότι φαίνεται πως είναι «νόμιμο και ηθικό» να διώκονται τζάκια
και ξυλόσομπες και να ενεργοποιούνται μέτρα αναγκαστικής είσπραξης κατά
φουκαράδων μικρο-οφειλετών, είναι όμως… απαράδεκτο να εισπράττονται μεγάλου
ύψους βεβαιωμένες οφειλές προς το Δημόσιο! Όπως δήλωσε προ καιρού επισήμως
εκπρόσωπος του ΔΝΤ: στην Ελλάδα οι πλούσιοι δεν πληρώνουν τους φόρους τους.
Είχε δίκιο: ασφαλώς, όπως πάντα, κάποια «κορόιδα» εξαιρούνται, αλλά για τους
περισσότερους ισχύει…
Ακόμη πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τους προαναφερθέντες
«ψιθύρους», ο κ. Θεοχάρης αποφάσισε και άρχισε να «βάλει χέρι» σε φορολογικό
«θησαυρό» βεβαιωμένων οφειλών προς το Δημόσιο ύψους περί τα 2,5 δισ. ευρώ.
Αυτές οι οφειλές αφορούσαν μια ειδική κατηγορία μεγαλο-οφειλετών των οποίων οι
υποθέσεις υπήχθησαν αρχικά στην Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών
Διαφορών (ΕΔΕΦΔ)
και στη συνέχεια, από τις αρχές Ιουνίου του 2013, στην υπό τον κ. Θεοχάρη
Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης (ΥΕΕ).
Η πρώτη των δύο επιτροπών θεσμοθετήθηκε στις 31 Μαρτίου 2011,
επί υπουργίας Γ. Παπακωνσταντίνου,
αλλά η συγκρότησή της άρχισε στις αρχές Ιουνίου του 2012, επί υπουργίας Γ. Ζανιά: τότε εκδόθηκε η
υπουργική απόφαση με την οποία καθορίζονταν οι λεπτομέρειες λειτουργίας της!
Από τα τέλη Μαρτίου του 2011 μέχρι τα τέλη του 2013 οι
«παρκαρισμένες» στην Επιτροπή υποθέσεις έφτασαν το συνολικό ύψος των 2,5 δισ.
ευρώ.
Στη συνέχεια, παραθέτουμε το «στόρυ» της Επιτροπής, το οποίο
αποτελεί πράγματι εντυπωσιακή και συνάμα εύγλωττη περίπτωση «φορολογικής
τρέλας» που, αντικειμενικά και πέρα από προθέσεις, είχε αποτέλεσμα το Δημόσιο
να αδυνατεί να εισπράξει εκατοντάδες εκατομμύρια βεβαιωμένων οφειλών.
Αφού υπήγαγε την Επιτροπή στη δικαιοδοσία του και την
ανασυγκρότησε σε μνέο πλαίσιο και με νέα ονομασία (ΥΕΕ) από τον Ιούνιο του
2013, ο κ. Θεοχάρης άρχισε από τα τέλη του 20134 – αρχές του 2014 να γίνεται
ενοχλητικός για τους μεγαλο-οφειλέτες. Κάπου εκεί υπέγραψε την… καταδίκη του.
Ύστερα από αυτά, γίνονται εντελώς ευανάγνωστα τα
παρακάτω:
Πριν προχωρήσουμε στο «στόρυ» της Επιτροπής, θέλουμε
να υποδεχτούμε τη νέα γενική γραμματέα Εσόδων κ. Αικατερίνη Σαββαΐδου με δύο
ερωτήματα: Θα συνεχίσει να υλοποιεί τις ψηφισμένες ρυθμίσεις περί
αναγκαστικής είσπραξης δημοσίων εσόδων ή θα τις παραβιάσει επειδή είναι
ανάλγητες; Και, υπό την ηγεσία της, θα συνεχίσει η ΥΕΕ να είναι παραγωγική και
«ενοχλητική» για τους μεγαλο-οφειλέτες του Δημοσίου;
Μικρό ιστορικό.
Από την Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών
Διαφορών (ΕΔΕΦΔ) έως την Υπηρεσία Εσωτερικής Επανεξέτασης (ΥΕΕ).
1. Στις 31 Μαρτίου 2011, επί υπουργίας Γιώργου
Παπακωνσταντίνου, θεσμοθετείται η Επιτροπή Διοικητικής Επίλυσης Φορολογικών
Διαφορών, με το ν. 3943/2011, δημοσίευση ΦΕΚ 31/3/2011.
Η ΕΔΕΦΔ είναι αποκλειστικά αρμόδια για την επίλυση φορολογικών
διαφορών για βεβαιωμένες οφειλές (από φόρους, τέλη, πρόστιμα κ.λπ.) πάνω από
300.000 ευρώ ανά οφειλέτη. Για αυτή την κατηγορία οφειλετών η προσφυγή στην
Επιτροπή είναι υποχρεωτική εάν ο οφειλέτης δεν επιλέξει την προσφυγή στα
διοικητικά δικαστήρια, ενώ για υποθέσεις αξίας από 50.000 έως 300.000 ευρώ είναι
προαιρετική. Στόχος της, να αποφευχθεί η χρονοβόρα διαδικασία προσφυγής των
οφειλετών στα διοικητικά δικαστήρια, που τελεσιδικούσε κατά μέσο όρο σε… 7
χρόνια!
Η προσφυγή στην Επιτροπή είναι προαιρετική, αφού εξακολουθεί να
υπάρχει για τους οφειλέτες η δυνατότητα προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια.
Όμως, στην περίπτωση προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια, είναι υποχρεωμένοι να
προκαταβάλουν το 50% των βεβαιωμένων οφειλών.
2. Στη συνέχεια, οι δικαιοδοσίες της Επιτροπής
διευρύνθηκαν αποφασιστικά, ενώ απαγορεύτηκε η άμεση προσφυγή των υπόχρεων στα
διοικητικά δικαστήρια!
Αρχικά, στις αρχές Φεβρουαρίου του 2012 επεκτάθηκε η υποχρεωτική
δικαιοδοσία της και σε υποθέσεις βεβαιωμένων οφειλών κάτω από 300.000 ευρώ (με
την παρ. 5στ” του άρθρου 4 του ν. 4038/2-2-2012). Στη συνέχεια, στα τέλη
Φεβρουαρίου του 2012 έγινε υποχρεωτική η προσφυγή στην Επιτροπή πριν την άσκηση
οποιασδήποτε προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια (με την παρ. 1 του άρθρου 4
του ν. 4051/29-2-2012).
Με λίγα λόγια, οι υπόχρεοι, ακόμη και αν ήθελαν να καταβάλουν
άμεσα το 50% της οφειλής για να προσφύγουν στα διοικητικά δικαστήρια, δεν
μπορούσαν να το κάνουν – ήταν υποχρεωμένοι να προσφύγουν πρώτα στην Επιτροπή,
και αν δεν ήταν ικανοποιημένοι από την ετυμηγορία της, τότε να προσφύγουν στα
διοικητικά δικαστήρια! Δηλαδή η απώλεια χρόνου στην είσπραξη δημοσίων εσόδων
έγινε… υποχρεωτική διά νόμου!!!
3. Ενώ οι δικαιοδοσίες της Επιτροπής επεκτείνονταν
και η προσφυγή σε αυτήν έγινε υποχρεωτική, αυτή καθυστέρησε να συσταθεί και να
αρχίσει να λειτουργεί επί ένα χρόνο και δύο μήνες ύστερα από τη θεσμοθέτησή
της!
Η υπουργική απόφαση με την οποία καθορίζονται οι λεπτομέρειες
λειτουργίας της εκδίδεται στις αρχές Ιουνίου του 2012, επί υπουργίας Γιώργου
Ζανιά (οι δύο προκάτοχοί του, Γ. Παπακωνσταντίνου και Ευάγγ. Βενιζέλος… δεν
πρόλαβαν, ίσως γιατί ήταν απορροφημένοι με τις περικοπές και τα χαράτσια του
πρώτου και του δεύτερου μνημονίου).
4. Αφού, ύστερα από καθυστέρηση 14 μηνών, η Επιτροπή
άρχισε να λειτουργεί, πριν κλείσει χρόνο λειτουργίας… καταργήθηκε και
αντικαταστάθηκε από άλλη!
Στις αρχές Ιουνίου του 2013 αντικαθίσταται από την Υπηρεσία
Εσωτερικής Επανεξέτασης (ΥΕΕ), που υπάγεται στην υπό τον κ. Χάρη Θεοχάρη Γ.Γ.
Δημοσίων Εσόδων (με το άρθρο 70Β του ν. 4152/2013, ΦΕΚ 107Α, 9-5-2013).
Το πλαίσιο λειτουργίας της ΥΕΕ αυστηροποιείται: συντομεύονται οι
χρόνοι υποχρεωτικής προσφυγής στην Υπηρεσία και έκδοσης της τελικής απόφασης.
5. Αφού θεσμοθετήθηκε στις αρχές Ιουνίου 2013, η νέα
Επιτροπή (ΥΕΕ) συστάθηκε επίσημα στις 6 Σεπτεμβρίου 2013 – πρέπει να
παραδεχτούμε ότι ο κ. Θεοχάρης μείωσε το χρόνο καθυστέρησης στη σύσταση, σε
σχέση με τους κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο, από 14 μήνες σε 4.
Σε αυτούς τους 4 μήνες της καθυστέρησης, μπορούσαν να
κατατίθενται κανονικά αιτήσεις προσφυγής στην ΥΕΕ.
Με την απόφαση ορίζεται ότι οι προσφυγές που ασκήθηκαν ενώπιον
της ΥΕΕ αυτούς τους 4 μήνες που δεν λειτουργούσε θα εξεταστούν από την…
καταργηθείσα ΕΔΕΦΔ αλλά με βάση την ΠΟΛ 1209/6-9-2013 του κ. Θεοχάρη…
6. Στις 30/9 ο Χάρης Θεοχάρης αναστέλλει προσωρινά,
μέχρι 31/12/2013, τη λειτουργία της Υπηρεσίας Εσωτερικής Επανεξέτασης, λόγω
προβλημάτων στελέχωσης – η νέα Επιτροπή δεν ήταν γραφτό να λειτουργήσει, έστω
ύστερα από 4 μήνες καθυστέρηση…
Προστίθενται λοιπόν άλλοι τρεις (3) μήνες καθυστέρηση. Προφανώς
σε αυτό το διάστημα, πάλι τις αιτήσεις τις εξετάζει η «μακαρίτισσα» ΕΔΕΦΔ…
7. Το μοιραίο βήμα: Από τα τέλη του
2013 – αρχές του 2014, η ΥΕΕ αρχίζει να λειτουργεί… κανονικά και να επιβάλλει
καταλογισμούς στους μεγαλο-οφειλέτες…
ΣΧΟΛΙΟ: Παραθέτουμε ένα ενδιαφέρον και
στοιχειοθετημένο ρεπορτάζ via rizopoulospost, το οποίο κάλιστα μπορεί να πείσει
τον κάθε δύσπιστο για τους λόγους αποπομπής του κου Θεοχάρη, εν αντιθέσει με
την κυβέρνηση, η οποία απομάκρυνε έναν απόλυτα πετυχημένο γ. γραμματέα δημ.
εσόδων χωρίς να στοιχειοθετεί επαρκώς τους λόγους. Μακάρι να έκανε ένα δελτίο
τύπου η κυβέρνηση και να μας εξηγούσε αναλυτικά ότι αποπέμπει τον Θεοχάρη γιατί
απέτυχε στον τάδε ή το δείνα τομέα, μόνο που δεν υπάρχει τομέας που τα
αποτελέσματα είσπραξης να μην είχαν βελτιωθεί.
Θα μπορούσαμε να αφήσουμε το ποστ χωρίς δικό μας
σχόλιο, όμως διαβάζοντάς το, βγαίνουν κάποια χρήσιμα πολιτικά
συμπεράσματα. Δηλαδή:
- Ο πρώτος Υπουργός Οικονομικών ο οποίος
ενδιαφέρεται πολιτικά για την είσπραξη φόρων
των μεγαλο-οφειλετών είναι ο
Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ο οποίος και νομοθετεί σε αυτή τη
βάση και μάλιστα σε οφειλέτες >300.000 ευρώ, από τους οποίους το κράτος
δύναται να εισπράξει το 50%, σε περίπτωση που δεν επιλέξουν την επιτροπή που
θεσμοθέτησε αλλά τα διοικητικά δικαστήρια. Άρα, εδώ γίνεται για μία ακόμη φορά
σαφής η πολιτική βούληση της τότε κυβέρνησης να φορολογήσει τους έχοντες.
- Ο επόμενος ΥπΟικ, ο οποίος αναλαμβάνει
μόλις 2 μήνες αργότερα, δεν προχωρά σε συγκρότηση της επιτροπής, κάτι που κάνει
ο Ζανιάς τον Ιούνιο του '12. Ποιος ήταν ο ΥπΟικ ο οποίος δε φάνηκε να
ενδιαφέρεται για την είσπραξη κεφαλαίων από τους μεγαλο-οφειλέτες; Ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
- Ο
Χάρης Θεοχάρης -και όχι ο Στουρνάρας- είναι αυτός που
δημιουργεί τη νέα επιτροπή που αφορά στην είσπραξη χρημάτων των
μεγαλο-οφειλετών και μπαίνει στο μάτι του κυκλώνα από την πολιτική ηγεσία.
Έτσι, εύκολα διαπιστώνει κανείς ποια ήταν τα πρόσωπα που
πραγματικά τόλμησαν να αγγίξουν τους έχοντες, όπως επίσης ποιοι είχαν την
πολιτική βούληση και ποιοι όχι.
Μία μόνο επισήμανση ως προς το ρεπορτάζ του
rizopoulospost / Aναφέρει χαρακτηριστικά σε 2 σημεία:
1) Η υπουργική απόφαση με την οποία
καθορίζονται οι λεπτομέρειες λειτουργίας της εκδίδεται στις αρχές Ιουνίου του
2012, επί υπουργίας Γιώργου Ζανιά (οι δύο προκάτοχοί του, Γ. Παπακωνσταντίνου
και Ευάγγ. Βενιζέλος... δεν πρόλαβαν, ίσως γιατί ήταν απορροφημένοι με τις
περικοπές και τα χαράτσια του πρώτου και του δεύτερου μνημονίου).
2) Αφού θεσμοθετήθηκε στις αρχές Ιουνίου 2013, η νέα
Επιτροπή (ΥΕΕ) συστάθηκε επίσημα στις 6 Σεπτεμβρίου 2013 – πρέπει να
παραδεχτούμε ότι ο κ. Θεοχάρης μείωσε το χρόνο καθυστέρησης στη σύσταση, σε
σχέση με τους κ. Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλο, από 14 μήνες σε 4.
Το σάιτ κάνει αποτίμηση ρίχνοντας τις ευθύνες σε
Παπακωνσταντίνου-Βενιζέλο για παρακώληση ενώ αναφέρει ότι ο Θεοχάρης έκανε σε 4
μήνες ότι δεν έκαναν οι δύο σε 14 μήνες(μεροληπτικός και άδικος
συμψηφισμός). Μόνο που θα ήταν παραφροσύνη ένας υπουργός και συγκεκριμένα ο
Γιώργος Παπακωνσταντίνου να θεσμοθετεί υπέρ της είσπραξης από τους
μεγαλο-οφειλέτες και παράλληλα να κωλυσιεργεί τη δική του νομοθετική ρύθμιση.
Εξίσου παράλογο θα ήταν να συγκροτήσει και να στελεχώσει την επιτροπή από τις
31 Μαρτίου του 2011 που ψηφίστηκε ο νόμος μέχρι τις 8 Ιουνίου 2011 που παρέδωσε
τα κλειδιά στον Βενιζέλο, δηλαδή σε 2 μόλις μήνες (ενώ παρουσιάζονται ως
επίτευγμα οι 4 μήνες του Θεοχάρη).
Καταληκτικά, το ρεπορτάζ και η ανάλυση είναι εξαιρετικά και
αποσαφηνίζουν την υπόθεση Θεοχάρη. Η επισήμανση από μέρους μας γίνεται για το
μόνο λόγο ότι σε αυτή την κρίση πρέπει επιτέλους να αποδοθούν τα του καίσαρος
τω καίσαρι και να αποκαλυφθεί ποιοι είχαν την πραγματική βούληση να εισπράξουν
από τους έχοντες και ποιοι όχι. Και τούτο όχι για να απονεμηθούν δάφνινα
στεφάνια (καθότι κάποιοι προτιμούν παραδειγματικά τις χειροπέδες) αλλά
έτσι, για την τιμή των
όπλων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου