Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΕΙΝΑΙ «ΒΑΡΙΑ ΑΡΡΩΣΤΟΣ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ «ΗΓΕΤΟΦΑΝΗΣ» ΤΥΧΟΔΙΩΚΤΗΣ!

Mία από τις αγαπημένες μου ενασχολήσεις ήταν και παραμένουν οι αφηγήσεις παλαιοτέρων από τα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ -κυρίως αυτών που δεν έχω προλάβει να παρακολουθήσω.

Ειλικρινά, έχω ακούσει χιλιάδες από δαύτες και δεν τις χορταίνω.

Οι περισσότερες δε, έχουν μία υπερβολή που τις δίνει και μία μυθική διάσταση και έτσι διατηρούνται στον χρόνο.

Γενικότερα, στις κομματικές δομές, και κυρίως στις τοπικές και περιφερειακές οργανώσεις έχουν γίνει απαράμιλλα »μαγειρέματα» που, πέρα από την τραγικότητά τους, είναι εξόχως διασκεδαστικά.

Στα δε συνέδρια έχουν επίσης συμβεί απίθανα πράγματα για να περαστούν οι λεγόμενες »γραμμές». Αυτά βέβαια συζητιούνται με καλή παρέα και »κάμερες οφ». Αρκεί να συμφωνήσουμε ότι όλα αυτά θα πρέπει να παραμείνουν στο μακρύ παρελθόν.

Δεν θα σταθώ στο συγκεκριμένο πρωτοφανές συμβάν το οποίο θεωρώ απολύτως ακραίο και δυσκολεύομαι να θυμηθώ τέτοια συμπεριφορά ακόμη και σε κόμματα ολοκληρωτικής ιδεολογίας. Νομίζω ότι έχουν ειπωθεί όλα στο δημόσιο λόγο.

Θέλω να επισημάνω 3 σημεία από το βίντεο:

1 [0:44] : O τρόπος που μιλά για τον εαυτό του απέναντι στο σώμα, υψώνοντας τη φωνή στο εγώ και μαζεύοντας τα χέρια για να καταδείξει τον εαυτό του, δείχνει ότι ο ομιλών αισθάνεται ότι είναι κάτι πολύ παραπάνω από το σώμα. Τα χέρια διατηρούνται για αρκετά δευτερόλεπτα πάνω στο εγώ του, το οποίο δύσκολα αποχωρίζεται. Αντίστοιχα, στο 1:35, με τον δείκτη πια στρεφόμενο στο μεγαλοπρεπές εγώ του και με αυστηρό τρόπο φωνής, ο ομιλών ‘διατάζει’ το σώμα λέγοντας »ΕΓΩ ζητώ…»

2 [1:18 – 1:30] : Η ειρωνική χροιά της φωνής απέναντι στην απόφαση του σώματος μαρτυρά έναν άνθρωπο που δεν έχει τον παραμικρό σεβασμό στο »σώμα».

3 [1:43] : Χειρότερος όλων ο τρόπος που ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φεύγει από το βήμα. Δεν είναι μόνο ο εκνευρισμός, αλλά κυρίως ο θυμός που τον οδηγεί σε μία ‘κοφτή’ αποχώρηση και αυταρχική αναμονή για εκτέλεση της απόφασης που ο ίδιος επιθυμεί.

Ξέρετε, αριστερό δεν σε κάνουν οι λεκτικοί αυτοπροσδιορισμοί, οι εύηχες και κοινωνικά ευαίσθητες βερμπαλιστικές διατυπώσεις ή οι αυτοαναφορικές επικλήσεις μίας ιστορικής διαδρομής.

Αριστερό σε κάνει η σχέση σου με τους ανθρώπους, ο χαρακτήρας σου, ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεσαι την εξουσία, η νοοτροπία σου, ο σεβασμός στη δημοκρατία. Και στην προκειμένη περίπτωση η δημοκρατία είναι το σώμα. Και η ευθεία ωμή παρέμβαση στο ‘σώμα’ αφορά στον περισσότερο έλεγχο και την αποτροπή άλλων πόλων που μπορεί να αποκλίνουν της »αλάνθαστης» προεδρικής άποψης.

Δεν είναι, λοιπόν, πρόβλημα, το 93% με το οποίο ο Τσίπρας εξελέγη. Είναι η αλάνθαστη γλώσσα του σώματος που προδίδει έναν άνθρωπο που, επικαλούμενος την αριστεροσύνη του, οικειοποιείται την εξουσία για να θρέψει το εγώ του έναντι του πλουραλισμού. Και το κάνει με τέτοιο τρόπο που μονάχα οίκτο νιώθεις για έναν άνθρωπο άρρωστο βαριά από την εξουσία. Αυτός είναι και ο βασικός διαχωρισμός ενός ηγέτη από τον ‘ηγετοφανή’ τυχοδιώκτη.

Γράφει ο Στέφανος Παραστατίδης