Ο Αλέξης περιόδευσε στην Κρήτη, μιλώντας σε συγκεντρώσεις. Υπολογίζω ότι συνολικά μάζεψε περί τα 2.000 άτομα. Λογικό ήταν, εκτός από την πόλη του Ρεθύμνου, όλες οι άλλες ομιλίες του έγιναν σε σχετικώς μικρά χωριά όπου η συγκέντρωση 100 (ας πούμε) ανθρώπων είναι σοβαρό πράγμα. Εξάλλου δεν έχουμε προεκλογική περίοδο, ο κόσμος βαριέται τις πολιτικές ομιλίες.
Είδατε πόσο απαλά τον πάω; Πόση κατανόηση δείχνω; Υπάρχουν συναισθηματικοί λόγοι που με εξαναγκάζουν να είμαι επιεικής απέναντι του. Όλοι εμείς οι παλιοί κεντρώοι Βενιζελικοί και Ανδρεοπαπανδρεϊκοί, όπως και να το κάνουμε κάτι νιώθουμε να πάλλεται εντός μας όταν ακούμε οποιονδήποτε να ομνύει στο όνομα των πολιτικών που κάποτε πιστέψαμε. Έστω κι αν αυτός ονομάζεται Αλέξης και παρουσιάζεται ως πολιτικός απόγονος του Λευτεράκη (όπως τον λέμε εμείς εκεί κάτω) και του Ανδρέα.
Βεβαίως, προτρέπω τους σημερινούς Συριζαίους να ψάξουν στα αρχεία της Βουλής, για να βρουν τα πρακτικά της πανηγυρικής συνεδρίασης που έγινε το 1986 στην εθνική αντιπροσωπεία για τα πενήντα χρόνια από τον θάνατο του Ελευθερίου Βενιζέλου (τι θυμόμαστε κι εμείς οι παλιοί, ε;). Να ακούσουν τι είπε στην ομιλία του για τον εθνάρχη,
ο πάντα προσεκτικός και μετριοπαθής Λεωνίδας Κύρκος.
Του ‘συρε τα εξ αμάξης του Λευτεράκη για το ιδιώνυμο, για τον αντικομμουνισμό του, για την αγγλόφιλη πολιτική του και για την ταξικά μεροληπτική πολιτική του υπέρ του Κεφαλαίου. Αποτέλεσμα της ομιλίας Κύρκου ήταν να πιαστούν σε άγριο καυγά με τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος θυμάμαι ότι εκνευρισμένος φώναξε στο τέλος «δικαιούστε να τα λέτε, αλλά όχι και σε πανηγυρική συνεδρίαση προς τιμή του».
Τώρα, πως διάολο ο Ανδρέας δερνόταν με τον Λεωνίδα για τον βίο και την πολιτεία του Λευτέρη, αλλά και οι τρεις αυτοί μαζί έχουν συνεχιστή τους τον Αλέξη, μόνο ο Τσίπρας μπορεί να μας το εξηγήσει. Αυτοί που μέχρι το 1996 (που πέθανε) περιφρονούσαν επιδεικτικά τον «Παπαντρέα», σήμερα χειροκροτούν όταν ακούνε για τον Ανδρέα. Κι εκείνοι που στα θεωρητικά τους κείμενα θεωρούσαν τον Ελευθέριο Βενιζέλο «διάβολο της αστικής τάξης» και σχεδόν επικρότησαν τον αφορισμό του, σήμερα τον βάζουν στις σημαίες τους.
Α ρε ιστορικοί και πολιτικοί αγύρτες…
Του Δημήτρη Καμπουράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου