Εάν υιοθετήσουμε το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ ότι "οι προηγούμενοι" είναι εξ ορισμού κακοί και ότι τελικά αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας -και όχι η παραλυτική αδυναμία ριζικής αλλαγής του κράτους και των νοοτροπιών μας, ή η έλλειψη βούλησης προώθησης συναινέσεων που θα προσφέρουν στον τόπο ηρεμία και θα ενεργοποιήσουν τις δυνατότητές του, ή η ίδια η αποτυχημένη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-, δεν θα πρέπει να διεξαχθούν εκλογές.
Θα πρέπει να συνεχίσουμε επ’ αόριστον με τον ΣΥΡΙΖΑ ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων του. Όμως, η αλήθεια είναι ότι τον ΣΥΡΙΖΑ τον βαραίνουν πολλά. Αυτό το ξέρουν καλά στο Μαξίμου και γι’ αυτό "καίγονται" να παραπλανήσουν για άλλη μια φορά την κοινή γνώμη πείθοντας πως οι εκλογές πρέπει να κριθούν με βάση το γνωστό, διχαστικό τροπάρι: "Μην κρίνετε εμάς. Όχι! Σας λέμε ότι όλα βαίνουν καλώς. Βοηθήστε μας μόνο να νικήσουμε τους κακούς προηγούμενους"! Ε, basta με τους αήθεις τακτικισμούς και την κοροϊδία.
Πως, όμως, να γίνει η υπέρβαση, όταν προκύπτει από τα gallop ότι το κόμμα που έδωσε στη χώρα τη χειρότερη διακυβέρνηση από το 1974 έως σήμερα -οικονομικά, θεσμικά, κυριαρχικά, αξιακά- εκκινεί από μια βάση ψηφοφόρων περί το 16,5% με 25%; Η οποία (υπέρβαση) έχει να κάνει,
προφανώς, με το να τιμωρηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτοντας σε μονοψήφιο ποσοστό ή, τουλάχιστον, όσο το δυνατόν πιο κοντά σε μονοψήφιο ποσοστό!
Διότι αυτή είναι η πολιτική τιμωρία που του αρμόζει. Κι επιπλέον, η υπέρβαση αυτή θα ήταν άμεσα επωφελής για τον τόπο. Διότι τι θα κάνει ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση που δεν προκύψει από τις εκλογές αυτοδύναμη κυβέρνηση, ενώ ο ίδιος διατηρήσει ένα ποσοστό μεταξύ του 16,5% και 25%; Μήπως θα συμβάλλει από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην επίτευξη ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης για τα μείζονα θέματα της χώρας; Ήδη το ξέρουμε: Όχι! Θα επιλέξει να καθίσει επάνω στο σχετικά κάλο ποσοστό του και θα επιδοθεί σε αυτό που γνωρίζει να κάνει καλύτερα: Να αντιπολιτεύεται με τρόπο στείρο και πολωτικό! Να πετάει πέτρες! Άρα, όσο πιο μικρό το ποσοστό του, τόσο πιο ακίνδυνος θα είναι πια για τη χώρα. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να τιμωρηθεί και για έναν άλλο σημαντικό λόγο. Για να περάσει το σαφές μήνυμα ότι από εδώ και πέρα κανένα κόμμα που φιλοδοξεί να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην πολιτική σκηνή δεν θα επιβιώσει, εάν δεν αποδείξει ότι διαθέτει κυβερνησιμότητα και κυρίως ότι ενεργεί, όπως έχει τονισθεί επανειλημμένως, με "εθνική συνείδηση".
Τόσο απλά και λογικά! Ότι δεν αναπαράγει τη συμπτωματολογία της συντελεσμένης κατάρρευσης του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της χώρας. Αυτή δεν θα ήταν άραγε μια υπέρβαση -και απάντηση- "κυρίαρχου λαού" που ψάχνει να βρει την αυτοπεποίθησή του; Αυτό δεν θα συνιστούσε άραγε ισχυρή ένδειξη ότι κατανοούμε πως η ασφάλεια, η ανεξαρτησία και η ευημερία μας εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την άσκηση πίεσης στο πολιτικό σύστημα, τέτοιας που να το οδηγήσει να βελτιωθεί μέσα από μια πορεία ορθολογικής, δημοκρατικής και εθνικού συμφέροντος προσέγγισης της εξουσίας; Εντούτοις, η εν λόγω προσδοκία είναι μάλλον μάταιη. Για διάφορους λόγους, λίγο - πολύ γνωστούς.
Οι οποίοι αφορούν, πρωτίστως, την ιδιοσυστασία της πολιτικής μας ζωής. Αλλά και πάλι επείγει ο προβληματισμός: Μπορεί ο πραγματικά δημοκρατικός κόσμος να σταματήσει την ιστορική κατρακύλα της χώρας; Θα αφυπνιστεί επιτέλους; Μήπως "το κλειδί" βρίσκεται τελικά στη μαζική δημοκρατική, δίχως εκπτώσεις, συμμετοχή, την οποία όμως όλοι μας έχουμε απαξιώσει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου