ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ

Παρασκευή 23/3 στις 9μμ

Σάββατο 24/3 στις 7.30μμ

«Ανακαλύπτοντας την Αλταμίρα» του Χιού Χάντσον

Με τον Αντόνιο Μπαντέρας

Μια συγκλονιστική ταινία βασισμένη σε αληθινή ιστορία

Συμπρωταγωνιστούν: Γκολσίφτε Φαραχάνι («Κοτόπουλο με δαμάσκηνα» «Πάτερσον»), Πιέρ Νινέ («Ο συγγραφέας»)

Το trailer της ταινίας: https://www.youtube.com/watch?v=mJ7VPiSr7R0&t=24s

Ο Χιου Χάντσον είναι ο σκηνοθέτης της βραβευμένης με ΟΣΚΑΡ ταινίας «Οι δρόμοι της φωτιάς» που έχει χαραχθεί στη μνήμη μας και λόγω της οσκαρικής μουσικής του Βαγγέλη Παπαθανασίου.

ΥΠΟΘΕΣΗ

Η ταινία τοποθετείται το 1878 και περιγράφει την ανακάλυψη των απίστευτων για την εποχή τους καλλιτεχνικών έργων στο σπήλαιο της Αλταμίρα από τον Ισπανό ερασιτέχνη αρχαιολόγο Μαρσελίνο (ο Αντόνιο Μπαντέρας σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες της καριέρας του) και την κόρη του Μαρία. Η ανακάλυψη αυτή θα προκαλέσει ενθουσιασμό,

και θα οδηγήσει πλήθος επισκεπτών να δουν με τα ίδια τους τα μάτια τις μοναδικές αυτές ζωγραφιές. Σύντομα, όμως, ο Μαρσελίνο θα συνειδητοποιήσει ότι οι σπηλαιογραφίες τοποθετούνται 10.000 χρόνια πριν, πολύ νωρίτερα δηλαδή από ό,τι κανείς θα περίμενε. Ο ισχυρισμός αυτός θα τον φέρει αντιμέτωπο με το Βατικανό που θεωρεί την ανακάλυψη ως απειλή για τη θεωρία του σχετικά με την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Η επιστημονική κοινότητα δεν τον στηρίζει, ενώ σύντομα ο αρχικός ενθουσιασμός του κόσμου θα μετατραπεί σε οργή και φόβο. Μόνο η αγάπη και η υποστήριξη από την οικογένειά του θα σταθεί όπλο στην προσπάθεια του Μαρσελίνο να διαδώσει την αλήθεια…

ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΗΣ ΑΛΤΑΜΙΡΑ

Βρίσκεται στη βορειοδυτική Ισπανία και περιέχει σημαντικές προϊστορικές σπηλαιογραφίες.

Αρχικά οι ειδικοί υπέθεσαν ότι οι ζωγραφισμένες οροφές ήταν ψεύτικες, γιατί δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι οι πρωτόγονοι άνθρωποι είχαν την ικανότητα να υλοποιήσουν καλλιτεχνικά έργα αυτού του τύπου και ότι αυτά είχαν διατηρηθεί σε τόσο καλή κατάσταση.

Το σπήλαιο διαθέτει μια μεγάλη φυσική αίθουσα με τοίχους και οροφές καλυμμένους με σκίτσα τα οποία απεικονίζουν βουβάλους, ελάφια και άλογα, ακίνητα ή σε κίνηση, και αποτυπώματα ανθρωπίνων χεριών.

Τα μοναδικά σχέδια φτάνουν ακόμη και τα 2,20 μ., είναι χρωματιστά και μερικά από αυτά χαραγμένα στην πέτρα. Τα χρώματά τους προέρχονται από ώχρα και είναι σε καφέ, κίτρινες και κόκκινες αποχρώσεις.

Χρησιμοποιήθηκε επίσης μαύρο χώμα πλούσιο σε μαγνήσιο και άνθρακα. Ειδικά οι βίσονες είναι ζωγραφισμένοι με πολλές διαβαθμίσεις χρωμάτων οι οποίες καθιστούν τις εικόνες πλαστικές και ρεαλιστικές.

Η γενική εντύπωση που αποπνέει η αίθουσα έδωσε στο σπήλαιο το προσωνύμιο «Καπέλα Σιξτίνα της λίθινης εποχής».  

Το 1924 το σπήλαιο της Αλταμίρα ανακηρύχθηκε "εθνικό μνημείο", ενώ από το 1985 περιλαμβάνεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Ιστορικοί τέχνης και καλλιτέχνες έχουν διαχρονικά εκθειάσει τις τοιχογραφίες με πιο χαρακτηριστική τη διάσημη φράση «Μετά την Αλταμίρα όλη η τέχνη είναι παρακμή και ξεπεσμός» η οποία αποδίδεται στον Πάμπλο Πικάσο.