Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2020

ΠΟΙΟ ΞΟΡΚΙ ΘΑ ΔΙΩΞΕΙ ΤΟΝ ΚΟΡΟΝΟΪΟ;

Ρουτίνα στο προηγούμενο lock down: Κρεβάτι, κουζίνα, ψυγείο, σαλόνι, σταυρόλεξο στο κινητό, γραφείο, παράθυρο, δεύτερο καφέ, κινητό, μπροστινή είσοδο, μικρή έξοδο, πάλι κουζίνα, ξανά γραφείο, σκαλιά, ντουλάπι, αλλαγή ρούχων χωρίς λόγο, στον καθρέφτη, ναι στον καθρέφτη, τα μαλλιά χάλια αλλά και ποιος θα σε δει, πάλι γραφείο και επιτέλους το κείμενο, και ξαφνικά είναι νωρίς το απόγευμα. Διακοπή για φαγητό.

Τούτη τη φορά, λίγο πριν το δεύτερο lock down, ξύπνησα, έφτιαξα τον καφέ και ανησύχησα. Μετά απ΄ την δεύτερη γουλιά, σάστισα. Η γλώσσα μου σαν να μη καταλάβαινε τι γευόταν. Ήπια λίγο γάλα – και αυτό άγευστο. Αν πραγματικά δεν είχα γεύση, αν δηλαδή είχα κολλήσει και εγώ τον κορονοϊό, έπρεπε αμέσως να απομονωθώ. Να μην κολλήσουν άλλοι. Φόρεσα μάσκα, για καλό και για κακό.
Πήγα μετά στον ίδιο τον καφέ, κατέβασα την μάσκα, και τον μύρισα. Άνοιξα το καπάκι από το πιπέρι και μετά της κανέλας. Μια χαρά. Προσπάθησα να μην το σκέφτομαι.

Άλλωστε πως να συγκεντρωθώ – με την μισή υφήλιο,

μαζί και εγώ παρακολουθούσα τα αποτελέσματα των Αμερικανικών εκλογών με την ανάλογη προσήλωση. Αν έβγαινε ο Μπάιντεν, ο πλανήτης είχε έστω μια μικρή ελπίδα να σωθεί από την κλιματική αλλαγή, κάτι το οποίο ο «κοκκινομάλλας» θεωρούσε ως fake news, όπως και θεωρεί το πρόβλημα της πανδημίας σαν μια γρίπη.

2+1 βιβλία του Νίκου Παπανδρέου που αξίζει να διαβάσετε

Είδα όμως ότι δεν μπορούσα να αποφύγω μια ενδόμυχη πρόληψη. Όσο προχωρούσαν οι ώρες, και ακόμη να κριθεί νικητής στις εκλογές, τόσο δεν μπορούσα να αγνοήσω την έλλειψη γεύσης. Πήρα τηλέφωνο έναν φίλο «ΩΡΛ» και σύντομα έφτασα στο νοσοκομείο όπου δούλευε. «Καλέ μου γιατρέ,» είπα πριν βάλει το φακό να με εξετάσει, «είστε επιστήμων αλλά δικαιούμαι να έχω κάποιες αδυναμίες. Είναι δυνατόν να συμβούν δυο κακά σήμερα; Και να έχω τον κορονοϊό, και να χάσει ο Μπάϊντεν;». Δεν μου αρέσει να παραδέχομαι τάσης προκατάληψης. Αλλά ορισμένα μου έχουν κολλήσει: Παράδειγμα – όποτε προσγειώνομαι, κλείνω τα πόδια και κολλάω τα γόνατα, επειδή όποτε κάθομαι έτσι, δεν έχει συμβεί ατύχημα… γιατί να το ρισκάρω; Έχω «καλή» παρέα.

Ο πρώην πρόεδρος Τραμπ (το «πρώην» ηχεί μαγικά πια) δεν έχει σχεδιάσει την ομιλία της εκλογικής του ήττας, μήπως και αυτό ματιάσει το αποτέλεσμα. Ο πρόεδρος Ρήγκαν συζητούσε με αστρολόγο σε καθημερινή βάση ενώ ο Ομπάμα είδε ότι αν έπαιζε μπάσκετ την ημέρα των εκλογών κέρδιζε, όταν δεν έπαιζε έχανε.

Ο κάθε αναγνώστης έχει σίγουρα κάτι αντίστοιχο στην φαρέτρα προλήψεων. Αν φοράς το κόκκινο πουκάμισο όταν παίζει ο Ολυμπιακός λες ότι θα κερδίσουν, και αυτό επειδή την προηγούμενη φορά που το φόρεσες κέρδισε! Ενώ τη μια φορά που δεν το φόραγες… έχασε!
Οι οικονομολόγοι – να ‘ναι καλά οι άνθρωποι – έχουν μελετήσει σε βάθος τις μικρές και περίεργες συμπεριφορές των ανθρώπων. Ο Νομπελίστας Κάνεμαν στο βιβλίο του «Thinking, Fast and Slow», μας λέει ότι οι προλήψεις είναι μια ανθρώπινη συμπεριφορά. Είναι η αυτόματη αντανάκλαση του νου μας που προσπαθεί να βγάλει νόημα απ΄ τον κόσμο γύρω μας. Η προληπτική συμπεριφορά τροφοδοτείται από έναν κύκλο γεγονότων που ενισχύουν την ίδια την πρόληψη: Ο Ολυμπιακός κέρδισε επειδή φόρεσα το πουκάμισο! Είναι μαγικό!
Είχα διαβάσει για μια Παλαιστίνια που όταν ταξίδευε φρόντιζε να έχει βόμβα στην βαλίτσα της. Έλεγε στον εαυτό της: τι πιθανότητες υπήρχαν για να υπάρξουν δυο βόμβες στο αεροπλάνο; Έτσι προστάτευε τον εαυτό της από μια τρομοκρατική έκρηξη στον αέρα από άλλη οργάνωση. Να μια πρόληψη που την καταλαβαίνουμε, και που φυσικά δεν στέκει.

Ανδρέας Παπανδρέου: 7 βιβλία για το έργο και τη ζωή του

Ο Κάνεμαν λέει ότι υπάρχει και η «δεύτερη σκέψη», εκείνη που έρχεται όταν αναλύουμε τα πράγματα σε μεγαλύτερο βάθος. Σιγά που το πουκάμισό μου έφερε την νίκη! Σιγά μην τα κλειστά πόδια προσγειώνουν καλά το αεροπλάνο. Σιγά που το να φέρεις μια βόμβα στην βαλίτσα διώχνει άλλη βόμβα…

Ο ΩΡΛ χαμογέλασε και μου είπε να κάνω ΑΑΑΑ! Έριξε το μικρό φακό μες στο στόμα.

-Τι έφαγες χθες το βράδυ;
-0Κινέζικο.
-Έχεις κάψει την γλώσσα σου, που να γευτείς παιδί μου!

Έφυγα χαμογελαστός και ανακουφισμένος. Χρώσταγα κάπου ένα τάμα ότι προς στιγμής την είχα γλιτώσει; Μήπως το ένα καλό θα έφερνε τώρα ένα κακό; Με την τάση πρόληψης στα ύψη, σκέφτηκα ότι κάτι έπρεπε να κάνω ώστε να κερδίσει ο Τζο Μπάϊντεν. Τι μπορούσα να κάνω να επηρεάσω το αποτέλεσμα; Ποια μέγιστη θυσία; Να υποσχεθώ αποχή από το σεξ για ένα χρόνο. Το είπα, και όταν έφτασα σπίτι το σημείωσα στο σημειωματάριο μου ως υπόσχεση (NO SEX FOR A YEAR!) και το υπέγραψα ώστε να έχει και νομικό κύρος…

Θα έπρεπε να περιμένω λίγες ημέρες για να γίνει το δεύτερο θαύμα. Η υπόσχεσή μου είχε κάνει τη δουλειά του μια χαρά! Ίσως δεν είχε νόημα πια και μπορούσα να την αθετήσω. Πια όμως πρόληψη θα διώξει τον κορονοϊό απ΄ τον τόπο, δεν τον έχω βρει ακόμη. Είμαι ανοικτός σε προτάσεις…

Νίκος Παπανδρέου

Δεν υπάρχουν σχόλια: