Του Β.
Σαν σήμερα πριν από 21 χρόνια, στην «ειδικά» διαμορφωμένη αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού ξεκινούσε η δίκη των φερόμενων μελών της 17Ν.
Είχαμε είδη διανύσει ένα από τα πιο θερμά 8μηνα της πολιτικής ιστορίας της μεταπολίτευσης. Η πολιτική αξία όσων έγιναν, όσων ειπώθηκαν, το συγκεκριμένο οχτάμηνο είναι πολύτιμη για το κίνημα, όπως είναι πολύτιμη και για τον αντίπαλο.
Αξίζει να θυμόμαστε. Γιατί όποιος έχει μνήμη έχει και κρίση. Όπως επίσης αξίζει να δούμε μέσα από την πορεία των γεγονότων και των καταστάσεων τι απέγιναν τα επιχειρήματα, τα ιδεολογήματα, οι θέσεις όλων των εμπλεκομένων μερών.
Θυμόμαστε όλοι καλά, άσχετα αν το θέλαμε ή δεν το θέλαμε, ότι η υπόθεση 17Ν δέσποζε στα πολιτικά πράγματα και το 8μηνο πριν την έναρξη της δίκης αλλά και το δεκάμηνο του ειδικού δικαστηρίου – σε μικρότερο ίσως βαθμό, για πολλούς και διάφορους λόγους – του 1ου έκτακτου στρατοδικείου στα χρόνια της μεταπολίτευσης, όπως πολύ εύστοχα ονομάστηκε.
Σήμερα αξίζει να επαναφέρουμε στην μνήμη μας:
– Την χωρίς προηγούμενο ιδεολογικοπολιτική επίθεση του κράτους και της εξουσίας με εμπροσθοφυλακή τα ΜΜΕ, που πολύ σωστά και πολύ εύστοχα χαρακτηρίστηκε ως τρομοϋστερία.
– Απίστευτη τρομοϋστερία. Η αστική τάξη επιχείρησε όχι μόνο να ξεμπερδέψει ιδεολογικοπολιτικά με το ένοπλο αντάρτικο των πόλεων, αλλά και να υποχρεώσει όσους αμφισβητούν την πολιτική της, την κυριαρχία της, να καταθέσουν σαφέστατες και επαναλαμβανόμενες δηλώσεις νομιμοφροσύνης απέναντι στο καθεστώς. Το κατάφερε; Σε αρκετά μεγάλο βαθμό έχουμε την γνώμη.
– Την πρώτη εσπευσμένη ψήφιση ειδικού αντιτρομοκρατικού νόμου, το ειδικό δικαστήριο, την κατάργηση κάθε έννοιας τεκμήριου αθωότητας, προσωπικών δεδομένων κλπ., κλπ.
– Τα βασανιστήρια στην εντατική στον Σάββα Ξηρό για την εκμαίευση πληροφοριών και ομολογίας.
– Το ίδιο ειδικό το δικαστήριο με προεδρεύοντα τον «άψογο» Μαργαρίτη και εισαγγελέα τον περιβόητο Χρήστο Λάμπρου. Ένα δικαστήριο που ορκίζονταν σε όλους τους τόνους – μαζί με την πολιτική αγωγή – ότι διεξάγει μια ποινική δίκη και διεξήγαγε μια καθαρά πολιτική δίκη. Πώς να ξεχαστεί η «αβλεψία» του Μαργαρίτη στις πληγές του Σάββα Ξηρού που αποδείκνυαν την βαρβαρότητα των βασανιστών του, αλλά και την ωμή παραβίαση των δικών τους αστικών δικονομικών κανόνων.
Πώς να ξεχαστεί η περιβόητη φράση του εισαγγελέα Λάμπρου «και για όσες ξέχασα ένοχοι».
52 υποθέσεις ξέχασε στην αγόρευσή του, πάνω στον πολιτικό του οίστρο,
σε μια – κατ’ αυτόν, το δικαστήριο και το κράτος – ποινική δίκη. Πώς να ξεχαστεί ότι η μετά από μήνες «καθαρογραφή» της υπόθεσης από τον πρόεδρο Μαργαρίτη ήταν ένα καθαρά πολιτικό – της κακιάς ώρας εννοείται – κείμενο.– Την βαθιά κρίση της ίδιας της Ε. Ο. 17Ν. Σε τέτοιο σημείο που να επιχαίρουν σε αφάνταστο βαθμό όλοι οι ιδεολογικοί της αντίπαλοι. Σε σημείο που οι κατηγορίες για ληστές, για στυγνούς δολοφόνους, να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος λόγο ακριβώς της καθαρότατης εμφάνισης της βαθιάς πολιτικής κρίσης. (Να σημειώσουμε εδώ ότι η 17Ν δεν ήταν η μόνη αντικαθεστωτική οργάνωση που είχε κρίση. Όλες είχαν. Όλη η αριστερά είχε. Εκείνη τη στιγμή όμως η κρίση της 17Ν ήταν εξ αντικειμένου σημείο αναφοράς από εχθρούς και φίλους).
– Θα πηγαίναμε σε μια δίκη ολοκληρωτικής παρωδίας, ολοκληρωτικής επικράτησης των κυρίαρχων δυνάμεων αν ο Δημήτρης Κουφοντίνας δεν παραδίνονταν παίρνοντας την πολιτική ευθύνη της οργάνωσης.
21 χρόνια μετά, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, άσχετα αν συμφωνούσαμε ή όχι με την δράση της 17Ν ή με την δράση των οργανώσεων ένοπλης βίας, πρέπει να πούμε ότι ο Κουφοντίνας όχι μόνο έσωσε την τιμή της οργάνωσής του, αλλά και έκανε το κράτος, τους μηχανισμούς του, να έχουν αρκετές δυσκολίες στον Κορυδαλλό.
Η εμφάνιση του Κουφοντίνα τους χάλασε την μεγάλη επιδίωξη. Να ξεμπερδέψουν για πολύ καιρό με την ένοπλη αντικαθεστωτική βία. Να τσακίσουν ιδεολογικά κάθε σκέψη ένοπλης αντιπαράθεσης με το κράτος. Γι αυτό και σήμερα ο ελληνικός λαός ταυτίζει την Ε.Ο.17Ν με τον Κουφοντίνα.
Είναι πολλά τα θέματα εκείνου του δραματικού δίχρονου 2002-2003 που θα τα κρίνει η ιστορία. Δηλαδή το κίνημα όταν ξεμπερδέψει με την κρίση που το μαστίζει. Αυτή είναι η δική μας ιστορία.
Υπάρχουν όμως 2 πράγματα – ίσως και άλλα – που είδη έχουν κριθεί:
1) Η αντιπαράθεση, η σκληρή αντιπαράθεση για το ποια πρέπει να είναι η στάση των αγωνιστών ένοπλης βίας και όχι μόνο, από την στιγμή που συλλαμβάνονται απέναντι στο κράτος και τους μηχανισμούς του. Τις απαντήσεις τις έδωσαν – πλην ελάχιστων εξαιρέσεων – όσοι αγωνιστές έχουν συλληφθεί – κυρίως από τα Δεκεμβριανά και μετά – από το κράτος με τις κατηγορίες της ένοπλης δράσης. Τις έδωσαν με καθαρό και περήφανο τρόπο όσοι ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη για την δράση των οργανώσεών τους και όσοι αγωνιστές βρίσκονται κατά κατάφωρη παραβίαση των ίδιων των αστικών «αντιτρομοκρατικών» νόμων στη φυλακή.
2) 21 χρόνια μετά την 3/3/2003 οι προβοκαταρολογούντες για την ένοπλη βία, αυτοί που βάπτιζαν την 17Ν και τα μέλη τους πράκτορες των Αμερικάνων και εντεταλμένους μυστικών υπηρεσιών πρέπει – αν έχουν στοιχειώδες πολιτικό ήθος – να ξανακοιτάξουν τα γραπτά τους.
Αναφερόμαστε βεβαίως στις δυνάμεις της αριστεράς και κυρίως στο ΚΚΕ που τότε έδωσε τα ρέστα του στην προβοκατορολογία.
Επίσης αναφερόμαστε – για να μη τους αδικούμε – στους ΚΚΕσπουδαγμένους αρθρογράφους του “Πριν” που συναγωνίζονταν τότε το ΚΚΕ στην αποκάλυψη των πρακτόρων.
Εμείς εδώ για την απόδειξη και μόνο των όσων λέμε σας παραθέτουμε ορισμένα από τα πιο χυδαία μαργαριτάρια εκείνης της δύσκολης εποχής:
– 6/9/2002 Ριζοσπάστης: Αλέκα Παπαρήγα για την «17Ν»
Στη συγκάλυψη της υπόθεσης στοχεύει η νέα εξέλιξη
Η παράδοση του Δ. Κουφοντίνα είναι συμφωνημένη και στοχεύει στη συγκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα και ρόλου της «17Ν», στη μετάθεση του προβλήματος και στη συκοφάντηση του λαϊκού κινήματος και των σοσιαλιστικών ιδεών, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας χτες βράδυ στον Κορυδαλλό
«Κατά τη γνώμη μας, πρόκειται για συμφωνημένη παράδοση, που στοχεύει στη συγκάλυψη του πραγματικού χαρακτήρα και του ρόλου της “17Ν” και, ενδεχομένως, για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις, ώστε τέτοια “υποκείμενα”, σαν τον σημερινό συλληφθέντα, να συμβάλουν στη συσκότιση και τη μετάθεση του προβλήματος και των ευθυνών γενικά, στον αριστερό αγωνιστικό χώρο». Αυτά υπογράμμισε, χτες βράδυ, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη διάρκεια ομιλίας της στον Κορυδαλλό, σχετικά με τη χτεσινή «οικειοθελή παράδοση» του Δ. Κουφοντίνα στις Αρχές και συμπλήρωσε: «Δεν ξέρουμε τι επιφυλάσσει για το λαό και το λαϊκό κίνημα το επόμενο διάστημα. Είμαστε βέβαιοι, όμως, ότι ο λαός -και το απέδειξε- έχει κριτήριο και αισθητήριο. Μπορεί να καταλάβει όλα τα σχέδια και τα τερτίπια που υπεισέρχονται στη διαδικασία της λεγόμενης εξάρθρωσης -απόσυρσης λέμε εμείς- της “17Ν”».
7/9/2002 Ο «ποιητής» του Ριζοσπάστη «μετουσιώνει» σε ποίημα την πολιτική του κόμματος:
Η «παράδοση»
Ε, Κουφοντίνα
μπρος στο κελί σου,
τέλειωσε έξω
η αποστολή σου
η υπηρεσία
σου αναθέτει
εκεί να μείνεις για λίγα έτη!
***
Ε, Κουφοντίνα
τρέχα για μέσα
κι οι συμφωνίες μας
μπέσα για μπέσα,
μονάχα πρόσεξε
κλειστό το στόμα,
γιατί θα πνίξει
πολλούς η βρώμα!
***
Κι όταν ο χρόνος
«Λουκά» περάσει
και την ποινή σου
θα ‘χεις εκτίσει
η υπηρεσία
και πάλι «δράση»
να αναλάβεις
θα σου ζητήσει
«άνεργο», φίλε,
το παρακράτος
τέτοιο «μπουμπούκι»
δε θα αφήσει!
Ο οίστρος
21 χρόνια μετά, το αστικό κράτος εξακολουθεί να δείχνει όλο το ταξικό μίσος του στον Δημήτρη Κουφοντίνα.
http://vathikokkino.gr/archives/150398
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου