ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΗΤΑΝ Η ΣΤΑΥΡΩΣΗ.

Η κυβέρνηση (μαζί με τη χώρα) ανηφορίζει στον δικό της Γολγοθά, καθώς στη Μεγάλη Εβδομάδα των Δυτικών ελπίζει σε... Ανάσταση, υπό τη μορφή μίας ευνοϊκής αντιμετώπισης, που θα ανατρέψει την σκληρή στάση των "θεσμών" και θα της επιτρέψει να παραμείνει ζωντανή.

Μόνο που ξεχνούν στην κυβέρνηση ότι στην κορυφή του Γολγοθά εκείνο που συνέβη ήταν η Σταύρωση.

 Γιατί η Ανάσταση είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα.

Και οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν ότι η λίστα που απεστάλη προς διαπραγμάτευση πολύ δύσκολα θα γίνει αποδεκτή ως έχει.

Θα απαιτηθούν πιθανώς πρόσθετα μέτρα, τα οποία να εξασφαλίζουν αυτά τα 3-3,5 δις που "υπόσχεται" η ελληνική πλευρά. Κυρίως γιατί αυτά τα έσοδα είναι δυνητικά και όχι διασφαλισμένα.

Και αποτελεί ασφαλώς πολύ μεγάλο ρίσκο να επαφίεται μία ολόκληρη χώρα στην θέληση των εταίρων να μην αντιμετωπίσουν ένα "ατύχημα".

Γιατί ασφαλώς αυτή, μέρα με τη μέρα,

γίνεται όλο και πιο ανίσχυρη...

Άλλωστε, επί της ουσίας,το θέμα δεν είναι αν θα δοθεί μία ανάσα ενός ή δύο ή και τριών δις, ίσα-ίσα για να αποφευχθεί ένα άμεσο πιστωτικό γεγονός, με το οποίο ειρήσθω εν παρόδω "απειλεί" η ελληνική κυβέρνηση.

Αυτά θα μπορούσαν ίσως να δοθούν και χωρίς μεγάλη φασαρία.

Το μείζον ζήτημα είναι ότι οι Ευρωπαίοι διαπιστώνουν οτι στην Ελλάδα και μέσα στην κυβέρνηση υπάρχουν ισχυροτατες φωνές που απειλούν να τινάξουν ανά πάσα στιγμή στον αέρα την συνολικότερη διαπραγμάτευση.

Άλλα τους υπόσχεται ο πρωθυπουργός και άλλα βλέπουν να γίνονται.

Διαπιστώνουν ότι η κυβέρνηση αυτή, με το σημερινό της σχήμα δεν μπορεί να ανταποκριθεί μεσομακροπρόθεσμα στις απαιτήσεις μίας ευρωπαικής πορείας.

Η εντυπωσιακή πλην όμως αρκετά διαφωτιστική συνέντευξη του κ. Λαφαζάνη στο "Κεφάλαιο" είναι αρκετά χαρακτηριστική. Και ασφαλώς στέλνει ένα μήνυμα που προκαλεί ανασφάλεια στους εταίρους ως προς τη δυνατότητα του κ. Τσίπρα να προχωρήσει τις γενναίες και ευρύτερες μεταρρυθμίσεις που θα απαιτηθούν πέρα από τις πρόσκαιρες συμφωνίες, για να μπορέσει η χώρα να χρηματοδοτηθεί επαρκώς και έν τέλει να παραμείνει στην Ευρωζώνη.

Ο διαθέσιμος χρόνος λοιπόν τελειώνει. Το μήνυμα από τον οίκο Fitch είναι σαφές. Η χώρα κατρακυλά σε αξιοπιστία.

Και την ίδια στιγμή είναι προφανές ότι για να προχωρήσει η χώρα μπροστά δεν χρειάζεται μόνο ένας "ιστορικός συμβιβασμός". 

Απαιτούνται δύο. 

Και ο δεύτερος, εκείνος που απαιτείται στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ είναι και ο πιο επώδυνος τελικά και ο πλέον δύσκολος να επιτευχθεί.

Οπως όλα δείχνουν, ρήξη σίγουρα θα υπάρξει.

Ας είναι εσωκομματική, όπου και αν οδηγήσει, σε συμβιβασμό, ευρύτερα σχήματα ή κάλπες και όχι με την Ευρώπη.

Για να υπάρξει εκτός από τη Σταύρωση και ελπίδα Ανάστασης.