Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΥ ΚΟΛΠΟΥ "Η ΑΛΚΥΩΝ" ΓΙΑ ΑΛΙΕΥΤΙΚΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΚΟΛΠΟ

          ΠΡΟΣ

          Δ/ΝΣΗ   ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ Π.Ε. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

                                                                                            ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ

                                                                   ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ  ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

                                                                   ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΥΠΟΔΟΜΩΝ

                                                                                      ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ

                                                                   Δ/ΝΣΗ  ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ Π.Ε. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

ΑΛΙΕΥΤΙΚΑ ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟ ΚΟΛΠΟ

Η Ομοσπονδία μας,

Για το αλιευτικό καταφύγιο που προγραμματίζει να κατασκευάσει η Περιφέρεια Πελοποννήσου και ο Δήμος  Βέλου - Βόχας, στον υπάρχοντα λιμενοβραχίονα του Βραχατίου Κορινθίας, θέλει να δημοσιεύσει  τα παρακάτω.

Αυτό που γνωρίζουμε είναι πως τα ιχθυοαποθέματα του Κορινθιακού έχουν φθάσει στο ναδίρ όλων των εποχών με την κατάσταση να επιδεινώνεται συνεχώς και για την ανάκαμψή τους δεν υπάρχει εντελώς καμία δράση,

καμία παρέμβαση, καμία μέριμνα από κάποιο εκπρόσωπο της πολιτείας οποιασδήποτε βαθμίδας εδώ και πολλά χρόνια.  Ο κλάδος των επαγγελματιών ψαράδων  έχει συρρικνωθεί αριθμητικά και οι ανάγκες ελλιμενισμού των σκαφών τους εξυπηρετείται από τις υπάρχουσες υποδομές με πλεόνασμα προσφοράς θέσεων. Για ποιο λόγο να γίνουν τόσα έξοδα για ένα τέτοιου χαρακτήρα έργο;

Εάν πράγματι το ενδιαφέρον της Περιφέρειας Πελοποννήσου είναι η ενίσχυση του κλάδου της παράκτιας αλιείας, πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να σταματήσει την καταστροφική μέχρι σήμερα αδιαφορία λαμβάνοντας άμεσα προωθητικά  μέτρα για την αναγέννηση  του κυρίως παραγωγικού αντικειμένου που είναι το ιχθυοαπόθεμα,

Το να επικαλούμαστε την αλιεία για την αιτιολόγηση έργων χωρίς να ενδιαφερόμαστε να υπάρχουν ψάρια στην θάλασσα δεν νομίζουμε ότι χρειάζεται σχόλια.

Στην συνέχεια θα πρέπει να στηριχθεί  ο κλάδος της αλιείας και εάν ανακάμψει σε σημείο που να υπερκαλύπτει  την υπάρχουσα προσφορά για θέσεις ελλιμενισμού  να τεθεί τότε θέμα νέου αλιευτικού καταφυγίου.

Τα διαθέσιμα χρήματα πρέπει να ξοδευτούν αλλού και όχι σε υποδομές που δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ  από τους επαγγελματίες ψαράδε, που για την κάλυψη των  αναγκών τους αιτιολογείται η χρηματοδότηση του έργου από τα Ευρωπαϊκά ταμεία.

Στην περίπτωση που το έργο γίνεται με το πλάγιο σκεπτικό ότι   θα μπορούν να ελλιμενιστούν και σκάφη αναψυχής, και πάλι υπάρχει σοβαρότατο πρόβλημα.

Το αποτέλεσμα θα είναι μία ακόμη υποδομή που δεν θα παρέχει καμία από τις άκρως απαραίτητες  σύγχρονες υπηρεσίες προς τέτοια σκάφη και θα έχουν ξοδευτεί για μία ακόμη φορά χρήματα  για ένα αποτέλεσμα που δεν θα έχει κανένα σοβαρό παραγωγικό χαρακτήρα. Και χωρίς να θέλουμε να κινδυνολογούμε, με όλη την προαναφερόμενη ασυμβατότητα να πλανάται πάνω και από αυτό το έργο, θα είμαστε σαν χώρα εκτεθειμένοι  ανα πάσα στιγμή   σε  εμπλοκή  απο τις αρμόδιες αρχές της Ε.Ε. που θα χρηματοδοτήσουν  το έργο.

Σχετικά με τις ευθύνες που ανακύπτουν με την κατασκευή έργων στην ακτογραμμή από τον εκάστοτε φορέα, είναι προφανές ότι και σε αυτό το σημείο, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα. O υπάρχον τσιμεντένιος βραχίονας στο Βραχάτι  έχει συντελέσει τα μέγιστα στην καταστροφή της ακτογραμμής στην ευρύτερη περιοχή ισχυροποιώντας το φαινόμενο της διάβρωσης των ακτών.  Όπως σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, από την μία πλευρά του βραχίονα  συσσωρεύεται  το υλικό που λείπει από την διαβρωμένη  ακτή   και από την άλλη πλευρά του βραχίονα δημιουργείται η διάβρωση της ακτής.

Αντί στην περιοχή αυτή κατά τακτό χρονικό διάστημα  να μεταφέρεται με μηχανικά μέσα (φορτωτές , φορτηγά) το υλικό που συσσωρεύεται από την  μία πλευρά του θαλάσσιου βραχίονα  στην άλλη, υποκαθιστώντας την μεταφορά που θα γινόταν από την φύση και την οποία διακόψαμε με την κατασκευή του , αφήνεται το πρόβλημα να μεγεθυνθεί  και μετά  ξοδεύουμε πολλά  εκατομμύρια ευρώ για να τσιμεντοποιήσουμε για πάντα τις κάποτε αμμώδεις ή χαλικώδεις πολύτιμες παραλίες.  

Οι προτάσεις  μας είναι.

α) Οι μαρίνες και τα θαλάσσια καταφύγια που έχουν συντελέσει, μετά από επιστημονική μελέτη, στην διάβρωση των ακτών της περιοχής τους να εισάγονται  στα τεχνικά προγράμματα των αρμόδιων φορέων  ως υποδομές που χρήζονται  τακτικής συντήρησης. Να προβλέπονται δηλαδή σε ετήσια βάση τα έξοδα μηχανικής μεταφοράς του υλικού της παραλίας από την πλευρά που συσσωρεύεται στην πλευρά που λείπει ή όποια άλλη παρόμοια παρέμβαση.  Έτσι θα γίνει και αντιληπτή η σοβαρότητα της απόφασης υλοποίησης τέτοιων έργων στο μέλλον. Στην περίπτωση που κρίνεται ότι μία τέτοια υποδομή δεν αξίζει τέτοια έξοδα συντήρησης να αποσυναρμολογείτε.   

β) Οποιαδήποτε νέα χωροθέτηση  τέτοιων υποδομών  θα πρέπει πρώτα να έχει ενταχθεί στον Περιφερειακό Χωροταξικό σχεδιασμό και να έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα βάση των πραγματικών παραγωγικών δυνατοτήτων της περιοχής. Εάν απαιτείτε ένα καταφύγιο σκαφών αναψυχής, να κατασκευάζεται απ’ αρχής σαν τέτοιο και να περιλαμβάνει και όλες  στις απαραίτητες υποδομές. Στην περίπτωση που κατασκευάζουμε αλιευτικά καταφύγια χωρίς τις απαραίτητες υποδομές (δίκτυα νερού , καυσίμου, ρεύματος κ.λ.π.) και στην συνέχεια καλούμε σκάφη αναψυχής που ανακαλύπτουν επί τόπου τις ελλείψεις, δυσφημίζουμε την αντίληψή μας σαν χώρα και σαν λαός.

γ) Τέτοιες υποδομές να κατασκευάζονται εσωτερικά στην στεριά σε μέτωπο βραχωδών παραλιών  ώστε να αποφεύγονται οι αλλοιώσεις της ακτογραμμής και το συνεπακόλουθο δυσανάλογο για την πολιτεία οικονομικό και περιβαλλοντικό κόστος. Αυτό τον τρόπο κατασκευής υιοθετούσαν οι Έλληνες  από  αρχαιοτάτων χρόνων.

                                            Για το Δ.Σ. της ΑΛΚΥΩΝ

            Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                      Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

     ΣΚΑΡΙΜΠΑΣ ΘΥΜΙΟΣ                                          ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ  ΔΗΜΟΣ