ΈΝΑΣ ΡΩΠΟΠΕΡΠΕΡΗΘΡΑΣ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ Η ΠΩΣ Ο ALEXIS ΕΓΙΝΕ ΑΛΕΚΟΣ

Κλείνει η χρονιά και μαζί της τελειώνει και ο πολιτικός χρόνος του Αλέξη Τσίπρα. Η εποχή των υποσχέσεων, που με στεντόρεια φωνή ο Πρωθυπουργός έδινε αφειδώς στις πλατείες στο πόπολο, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Ο επαναστάτης πρίγκιπας μεταμορφώθηκε σε κοάζοντα βάτραχο που δεν ακούει κανείς και οι gobackers έγιναν πρόβατα χωρίς βληχή. Ενεοί, άφωνοι παρακολουθούν τη μεγαλύτερη ιδεολογική και πολιτική κυβίστηση που έγινε ποτέ σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Μια κυβίστηση που συνοδεύτηκε με πονηρά χαμόγελα και με σχέδιο τάχα… αποπροσανατολισμού του αντιπάλου και κατέληξε σε ερωτοτροπία με τρυφερούς εναγκαλισμούς με τον εχθρό, που αγγίζει τα όρια της πιο βίαιης και αμαρτωλής συνουσίας…,

Το μοιραίο χτυπά την πόρτα του Μαξίμου και ο «καταληψίας» ένοικός του ανθίσταται στην έξωση όπως οι εξαπατημένοι ιδιοκτήτες και μισθωτές των λαϊκών κατοικιών που τόσο πολύ θώπευσε στο πρόσφατο παρελθόν. Και ενώ οι υπερήλικες και οι νέοι από ομάδες αριστερής υποστήριξης και πολεμικές μηχανές έγιναν πεδίο «αριστερών» πειραματισμών, οι ερίφηδες της Κουμουνδούρου συνεχίζουν να οδηγούν τον εθνικό συρμό πάνω σε σεσημμένες ράγες σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή….

Ένας ρωποπερπερήθρας Πρωθυπουργός – εις πολιτικήν μνήμην Ζουράρι ο όρος – παραμένει γαντζωμένος στο πρεβάζι του παραθύρου της εξουσίας νομίζοντας ότι κάποιοι κύντεροι και ασπάλακες που τον περιβάλλουν ακόμη κρατούν το σεντόνι της σωτηρίας του. Βρισκόμαστε στην τελευταία πράξη του έργου. Ο θίασος της εξουσίας είναι στη σκηνή την οποία εγκαταλείπει πάραυτα εισπράττοντας όχι το χειροκρότημα αλλά την αποδοκιμασία και τη χλεύη του κοινού. Οι παλληκαρισμοί των μυστακοφόρων ανθυπολοχαγών και των ημίτρελων δεκανέων της κυβερνητικής κομπανίας, μιας συμμαχίας όπου συνυπάρχουν επηρμένοι, fake καταδρομείς και ολετήρες, όχι μόνο δεν πείθουν αλλά προκαλούν παρατεταμένο κλαυσίγελο και οργή.

Η επίκληση του νοσηρού παρελθόντος έγινε πλέον μπούμερανγκ για τους «αριστερούς» εθνοσωτήρες ενώ τα πρώτα «αριστερά» σκάνδαλα με… documenta όζουν δηλητηριάζοντας την πολιτική ατμόσφαιρα. Και επειδή η παραπλάνηση είναι παρατεταμένη, το «errare humanum est» που ολοφυρόμενοι ομολογούσαν ενώπιον του μεγάθυμου λαού τον Σεπτέμβριο του 2015, τώρα πια δεν συγκινεί κανένα εκτός από τους κυβερνητικούς σφουγγοκωλάριους. «Verba volant , scripta manent» πια και για τον «αριστερό» επιβήτορα της εξουσίας. Και τα γραπτά είναι δυστυχώς αποκαλυπτικά. Τα δώρα που περίμεναν οι πολίτες από τον μικρό μάγο έγιναν καυτές πέτρες. Είναι δε τόσο μεγάλη είναι η οργή τους που φαίνεται ότι θα πέσουν επί δικαίων και αδίκων…. Και αυτό είναι η απόλυτη έκπτωση. Είναι το τραγικό αποτέλεσμα της οπτικής των πολιτικών τσαρλατάνων του Μαξίμου για τη «διαχείριση» της δημοκρατίας.

Ζούμε μέρες όπου το ευτράπελο συνυπάρχει με το τραγικό. Ένας πηθικαλώπηξ Γερμανός κραδαίνει το φραγγέλιο της οικονομικής τρομοκρατίας , εκφράζοντας τα πιο επιθετικά και απάνθρωπα οικονομικά συμφέροντα και ο international Alexis γονυπετής τον εκλιπαρεί ψιθυρίζοντας το «Αμαρτία εξομολογουμένη ουκ έστιν αμαρτία» ή αλλιώς «άσε με μπάρμπα να αγιάσω». Ο local Alexis όμως συνεχίζει να απειλεί Θεούς και δαίμονες καταγγέλλοντας τον ιμπεριαλισμό και τους εκφραστές του. Δυστυχώς αυτή τη φορά το κουτόχορτο έχει σαπίσει. Δεν το τρώει κανείς πια.

Ο πάλαι ποτέ τροπαιοφόρος τιμωρός του παγκόσμιου καπιταλισμού ALEXIS έγινε ΑΛΕΚΟΣ. Σκέτο ΑΛΕΚΟΣ.

Γράφει ο Γιώργος Μεντζελίδης