ΤΑΚΤΙΚΗ ΕΚΛΟΓΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΣΙΠΡΑ, ΩΡΙΜΟΥ ΦΡΟΥΤΟΥ ΑΠΟ ΚΟΥΛΗ

Δεν σας κακίζουμε αν δεν παρακολουθήσατε την κοινοβουλευτική «σούπα» για την ψήφιση του προϋπολογισμού, αν όμως ανατρέξετε στα πρακτικά της Βουλής και διαβάσετε τις αρχηγικές ομιλίες της τελευταίας μέρας, θα διαπιστώσετε ένα χαμήλωμα των τόνων, ιδιαίτερα από πλευράς Μητσοτάκη. 

Επανέλαβε τα ίδια και τα ίδια (τι άλλο να πει, άλλωστε), αλλά δεν επεδίωξε να ανεβάσει την ένταση. Το ίδιο και ο Τσίπρας. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι δεν υπήρξαν δευτερομιλίες και τριτομιλία του πρωθυπουργού, όπως συνέβαινε άλλες φορές. Ετσι, η όλη διαδικασία, που άλλες φορές ξεπερνούσε τα μεσάνυχτα, ολοκληρώθηκε στις 10:31 το βράδυ.

Η ομιλία του Μητσοτάκη είχε περισσότερο «τεχνοκρατικό» χαρακτήρα, σε μια προσπάθεια να αποδείξει ότι αν συνεχιζόταν η πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά, τα πράγματα θα ήταν καλύτερα, ενώ με την πολιτική Τσίπρα η χώρα έπεσε στα βράχια. «Είστε μια κυβέρνηση με μηδενική αξιοπιστία, ανύπαρκτο πολιτικό κεφάλαιο, μια κυβέρνηση χωρίς σχέδιο που άγεται και φέρεται από τους δανειστές. Η ιστορία θα είναι πολύ αμείλικτη μαζί σας. 

Αναρωτιέμαι, πραγματικά, ποια θα είναι η παρακαταθήκη σας όταν Θα φύγετε από την εξουσία», είπε ο Κούλης,

για να καταλήξει στο αγαπημένο σλόγκαν που του έχει φτιάξει ο Θεοδωρικάκος γι’ αυτή την περίοδο: «Το κεφάλαιο του μεταπολιτευτικού λαϊκισμού κλείνει οριστικά μαζί σας. Η κοινωνία δεν Θα εμπιστευθεί ξανά έναν πολιτικό ο οποίος έκανε το ψέμα τρόπο ζωής και την εξαπάτηση, το κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής του διαδρομής».

Το χαρακτηρίζουμε αγαπημένο του σλόγκαν, γιατί αυτό ήταν το περιεχόμενο και άρθρου του που δημοσιεύτηκε στο Newsweek: «Το εκκρεμές έχει αλλάξει κατεύθυνση. Η χώρα δοκίμασε το λαϊκισμό και τώρα στρέφεται προς το ρεαλισμό». Σ’ αυτό το άρθρο έγραψε ότι το πρόβλημα είναι πως η σημερινή κυβέρνηση δεν έχει την ιδιοκτησία του μεταρρυθμιστικού προγράμματος. Δηλαδή, προέβαλε τον εαυτό του ως καλύτερο διαχειριστή του Μνημονίου σε σύγκριση με τον Τσίπρα! Είναι χαρακτηριστική η επιχειρηματολογία που επιστράτευσε ο Κούλης: «Ακόμα υπάρχει μεγάλη εσωτερική διαμάχη στους κόλπους της κυβέρνησης κάθε φορά που πρέπει να γίνει μια ιδιωτικοποίηση και κάθε φορά που καλούνται να υποστηρίξουν την ιδιωτική επιχειρηματικότητα και την ανάπτυξη»!

Βέβαια, είχε προηγηθεί το διάγγελμα Τσίπρα με τα φιλοδωρήματα προς τους χαμηλοσυνταξιούχους και ένα μέρος των νησιωτών, οπότε ο Κούλης ήταν κάπως επιφυλακτικός. Αυτός, λοιπόν, που υποτίθεται ότι δίνει αγώνα για να προκαλέσει εκλογές, ακούστηκε κάποια στιγμή να ρωτάει τον Τσίπρα «αν έχετε άλλο σχέδιο στο μυαλό σας. Να αποδράσετε από την εξουσία πάνω σε ένα κρεσέντο παροχών, δρομολογώντας μια τεχνητή σύγκρουση με τους πιστωτές μας και να φορτώσετε το λογαριασμό στους επόμενους»! Είναι ακριβώς το ίδιο για το οποίο κατηγορούσε ο ΣΥΡΙΖΑ τους Σαμαροβενιζέλους το 2014: ότι δεν κλείνουν την αξιολόγηση και ότι αδειάζουν τα κρατικά ταμεία, ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει κανένα περιθώριο άμυνας και να αναγκαστεί να εγκαταλείψει την εξουσία, αποτελώντας μια «αριστερή παρένθεση». Οποιος, όμως, επικαλείται ένα τέτοιο επιχείρημα σημαίνει ότι φοβάται τις εκλογές και δεν τις επιζητεί. Φοβάται όχι μήπως δεν τις κερδίσει, αλλά μήπως δεν μπορέσει να διαχειριστεί τη νίκη του. Μήπως φθαρεί τόσο γρήγορα, ώστε ν’ αποτελέσει «δεξιά παρένθεση». Ο Μητσοτάκης έδειξε ότι στην πραγματικότητα επιλέγει την τακτική του «ώριμου φρούτου». Δηλαδή, να μείνουν οιΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία όσο θέλουν, φτάνει να υπογράψουν το επόμενο Μνημόνιο (για την περίοδο μετά το 2018), έστω και με τη μορφή προπλάσματος, όπως φαίνεται να εισηγείται στους ιμπεριαλιστές δανειστές το ΔΝΤ αυτή την περίοδο.

Ποιος θα υπογράψει το επόμενο Μνημόνιο; Αυτό είναι το… δίλημμα που επί της ουσίας έθεσε στον Τσίπρα ο Κούλης. Οπως είπε, το βασικό είναι «να μπορέσουμε να πείσουμε τους πιστωτές μας ότι πράγματι η ελληνική οικονομία χρειάζεται περισσότερο δημοσιονομικό χώρο για να υποστηρίξει μια διατηρήσιμη ανάπτυξη». Αυτό, σύμφωνα με όσα λέει δημόσια, δεν μπορεί να το κάνει ο Τσίπρας, ενώ μπορεί να το κάνει αυτός (ο Κούλης). «Διότι, όταν οι δανειστές διαπιστώσουν τη συνέπεια και την αποφασιστικότητα μιας αποτελεσματικής κυβέρνησης, θα στηρίξουν αυτήν την προσπάθεια. Δεν θα έχουν λόγο να επιμείνουν σε πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του 3,5%, που καμία οικονομία δεν μπορεί να πετύχει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά, αυτόν τον δημοσιονομικό χώρο εσείς δοκιμάσατε, κύριε Τσίπρα, να τον διεκδικήσετε και αποτύχατε. Μόνο μια σοβαρή και αξιόπιστη κυβέρνηση μπορεί να τον διεκδικήσει. Και εσείς σίγουρα δεν είστε αυτοί».

Η καρδούλα του τρέμει, βέβαια, μήπως είναι αυτός που θα αναγκαστεί να υπογράψει το επόμενο Μνημόνιο, έχοντας τον Τσίπρα να τον αντιπολιτεύεται από τ’ αριστερά, με το επιχείρημα ότι αυτός δεν υπέγραψε και ήρθε ο «πρόθυμος» Μητσοτάκης να το κάνει. Γϊ αυτό και όταν έφτασε η ώρα για το κλείσιμο, οι τόνοι του Κούλη κατέβηκαν: «Σας κοιτάω ευθέως, κύριε Τσίπρα, και σας λέω: η παραμονή σας στην εξουσία ζημιώνει την χώρα. Δώστε τη δυνατότητα στις Ελληνίδες και στους Ελληνες να αποφασίσουμε για το πώς θα προχωρήσουμε μπροστά. Οσο συντομότερα φύγετε, τόσο καλύτερα θα είναι για την πατρίδα. Εδώ που έχουμε φτάσει, οι εκλογές δεν είναι πρόβλημα για τον τόπο, είναι η μόνη λύση στο πρόβλημα του τόπου».

Και ο Τσίπρας; Στη Βουλή δε σήκωσε ούτε αυτός τους τόνους, όμως τις επόμενες μέρες τους… απογείωσε, μ’ ένα κρεσέντο μαυρογιαλουρισμού και ψευτομαγκιάς έναντι των δανειστών, που συνοδεύτηκε από μια ακόμα πιο σκληρή επίθεση ενάντια στον Μητσοτάκη.

Την Παρασκευή έβγαλε διάγγελμα για να ανακοινώσει ότι θα μοιράσει χριστουγεννιάτικο φιλοδώρημα στους χαμηλοσυνταξιούχους και ότι θα αναστείλει την εφαρμογή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά του Βόρειου και Ανατολικού Αιγαίου και της άγονης γραμμής. Την Τρίτη, οργάνωσε επίσκεψη με μεγάλη
κουστωδία υπουργών και παρατρεχάμενων και πολλά ταρατατζούμ στη Νίσυρο, για να ανακοινώσει για δεύτερη φορά τα ίδια μέτρα. Την Τετάρτη πετάχτηκε από τη Νίσυρο στη Θεσσαλονίκη για να «δουλέψει» στο παράρτημα του πρωθυπουργικού γραφείου και να οργανώσει μια φιέστα με δημάρχους, στην οποία ανακοίνωσε ότι επεκτείνει το πρόγραμμα σίτισης μαθητών κατά 30.000 μερίδες ημερησίως.

Κι όταν «έσκασε» η αντίδραση των Γερμανών στα μέτρα που εξήγγειλε, διέταξε από τις Βρυξέλλες να ζητηθεί ονομαστική ψηφοφορία για το φιλοδώρημα στους χαμηλοσυνταξιούχους και προτού η ΝΔ ανακοινώσει τη θέση της (μέχρι εκείνη τη στιγμή έλεγε ότι βλέπει θετικά το μέτρο), από το Μαξίμου εξαπολύθηκε μια σφοδρότατη επίθεση κατά του Μητσοτάκη προσωπικά. Τον κατηγόρησαν ότι λειτουργεί σαν πέμπτη φάλαγγα των δανειστών και συντάσσεται με τις πιο ακραίες φωνές. Τον χαρακτήρισαν «πρόθυμο» που στην προσπάθειά του να πέσει η σημερινή κυβέρνηση συντάσσεται με τους δανειστές και ζητά ακόμα σκληρότερα μέτρα και γι’ αυτό θα μείνει στην ιστορία ως άλλος «Εφιάλτης». Ο τελευταίος χαρακτηρισμός δεν είναι τυχαίος. Παραπέμπει ευθέως στον χαρακτηρισμό με τον οποίο «στόλιζε» ο Ανδρέας Παπανδρέου τον πατέρα Μητσοτάκη.

Γιατί οι Τσιπραίοι έσπευσαν να μπινελικώσουν τον Μητσοτάκη προτού αυτός τοποθετηθεί στο τι θα κάνει στην ονομαστική ψηφοφορία για το φιλοδώρημα στους χαμηλοσυνταξιούχους; Μα για να τον σπρώξουν σε αρνητική τοποθέτηση. Οπως και έγινε. Το επιτελείο της ΝΔ αποφάσισε να ψηφίσουν οι βουλευτές της «παρών», κατηγορώντας τον Τσίπρα για επίδειξη ψευτομαγκιάς έναντι των δανειστών, για ανευθυνότητα και τα συναφή.

Αυτό είναι που επεδίωκε ο Τσίπρας, για να επιβεβαιωθεί το προπαγανδιστικό σχήμα «εμείς αντιστεκόμαστε και ο Μητσοτάκης στηρίζει τους ξεσαλωμένους δανειστές». Δεν μπορούμε να πούμε, όμως, ότι η ΝΔ την πάτησε, ότι έπεσε στην παγίδα. Υπηρέτησε και αυτή τη δική της τακτική, την τακτική της «υπεύθυνης πολιτικής δύναμης», που δεν κάνει ψευτομαγκιές, αλλά επιζητεί μια «πολιτισμένη διαπραγμάτευση» με τους δανειστές, που θα εκτιμήσουν αυτή της την υπευθυνότητα και δε Θα εγείρουν «υπερβολικές απαιτήσεις». Σε μια κοινωνία απογοητευμένη, μπαϊλντισμένη, χωρίς αγωνιστική διάθεση (αυτή τη στιγμή), με μια οικονομία καταβαραθρωμένη και με το μικροαστικό κόσμο σε απόγνωση, αυτή η τακτική του ηγετικού επιτελείου της ΝΔ μπορεί να έχει την αποτελεσματικότητά της. Βλέπετε, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας δε βρίσκονται πια στα «πάνω τους», για να μπορούν να παραμυθιάσουν τον κόσμο, όπως το 2014 και το πρώτο εξάμηνο του 2015.

Θα δούμε πώς θα διαμορφωθούν οι συσχετισμοί το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα, όμως αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι πως το μόνο πραγματικό δίλημμα που θέτει η αστική πολιτική είναι «ποιος θα υπογράψει το τέταρτο Μνημόνιο;». Αν θέλουμε ν’ αλλάξει το δίλημμα, θα πρέπει να υπάρξει ταξικός ξεσηκωμός ενάντια σε όλους τους.

Πηγή: ΚΟΝΤΡΑ