Οι Ρουμάνοι βρίσκονται επί μία εβδομάδα στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για τα επαναλαμβανόμενα σκάνδαλα διαφθοράς και την ατιμωρησία των υπευθύνων. Εμείς στην Ελλάδα μας μαχόμαστε πίσω από μιά οθόνη και ένα πληκτρολόγιο. Δεν είμαστε και Ρουμανία! Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα…
Διαφθορά στην Ελλάδα; Μα δεν υπάρχει διαφθορά! Μάλλιστα ένας «καθυστερημένος» πρωθυπουργός (έτσι δεν τον αποκαλούσαμε; ) που τόλμησε να το θίξει πριν από 5 χρόνια, έφυγε νύχτα και φορτώθηκε μαζί με το κόμμα του, τα στραβά ολάκερης της ιστορίας ενός λαού…
Ποιός τολμά να μιλήσει για διαφθορά στην Ελλάδα; Εκτός από τις ανεξάρτητες έρευνες φυσικά, που με κάνουν να νιώθω απίστευτη ντροπή.
Στην Ελλάδα εδώ και δύο χρόνια,
κυριαρχεί η αξιοπρέπεια. Κυβερνά μια κυβέρνηση (που ήρθε στην εξουσία εξαπατώντας το 90% των ψηφοφόρων της και λαμβάνοντας σε απόλυτα ποσοστά, το 24% της εμπιστοσύνης του Ελληνικού λαού). Που με περίσσια αξιοπρέπεια παρέμεινε στην εξουσία με τη δικαιολογία της «αυταπάτης». Που όχι μόνο δεν παραιτήθηκε όταν «διαπιστώθηκε αδυναμία» να κάνει όλα όσα υποσχόταν προεκλογικά αλλά συνεχίζει να σέρνει τη χώρα στο γκρεμό. Η ίδια αυτή «άξια» κυβέρνηση έχει διορίσει όλο τον κομματικό της μηχανισμό χωρίς καν τα βασικά προαπαιτούμενα. Δεν είναι πρόβλημα ότι διόρισε «Καρανίκες». Το πρόβλημα είναι όταν τους αναθέτει στρατηγικό σχεδιασμό.
Στην Ελλάδα επικρατεί πρώτιστα η ειλικρίνεια. Μας πάνε κατευθείαν στην έξοδο από το Ευρώ. Όπως ακριβώς έλεγαν προεκλογικά και όπως ακριβώς προσπάθησαν (με Ρωσσία και Κίνα) να εφαρμόσουν το πρώτο βήμα της Εθνικής μας απομόνωσης. Γιατί αυτό θέλουν κατά βάθος. Αυτό δείχνει ο έρωτας και η νοσταλγία των καθεστώτων της Κούβας και της Βενεζουέλας. Λέτε απλά να τους αρέσουν τα πούρα; Κι είναι τόσο ειλικρινείς οι θρασύτατοι αυτοί τύποι, που δε μπορούν να κρύψουν ούτε καν τη χαιρεκακία τους για ότι τραβάει η χώρα, ούτε οι ίδιοι οι υπουργοί τους :
« Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι το 2019» μας είπε χθες ο λόγιος που θα έπρεπε να φοράει ζουρλομανδύα, όχι να ξεστομίζει ατάκες και να επιδεικνύει εκτυπωμένα μπλουζάκια σε ένα λαό που υποφέρει. Είναι τόσο ξεδιάντροποι, που δεν κρύβονται. Καμία ενοχή, καμία ντροπή, κανένας σεβασμός ούτε στον ίδιο τους το θεσμικό ρόλο.
Στην Ελλάδα, κυριαρχεί η φιλανθρωπία και η ανωτερότητα των καλών αριστερών. Έδωσαν εκατομμύρια σε ΜΚΟ που γεννήθηκαν σε μια νύχτα, αφήνοντας τους πρόσφυγες σε συνθήκες ντροπής. Στην Ελλάδα, αν λες ότι είσαι αριστερός, αυτό αρκεί. Ακόμα και αν τα έχεις κάνει πλακάκια με τους φασίστες. Ακόμα και αν έχεις καταθέσεις στο εξωτερικό ή σχετίζεσαι με off-shore.
Στην Ελλάδα επικρατεί ο ρεαλισμός. ΥπερΦορολογώντας μικρές επιχειρήσεις και επαγγελματίες, θα έρθει η ανάπτυξη επειδή κάποιοι τους είπαν πως «οι μικροί» φοροδιαφεύγουν. Αντί να τους ελέγχουν και να εφαρμόζουν το νόμο, τους σκοτώνουν ή τους σπρώχνουν σε μεγαλύτερη φοροφυγή. Πόσο ρεαλιστικό…
Στην ίδια χώρα, η «ανάπτυξη» μετριέται όχι με αύξηση του ΑΕΠ ή μέσου κατά κεφαλή εισοδήματος, αλλά με μείωση των ΠΟΣΟΣΤΩΝ ανεργίας. Δηλαδή αν έχεις 1.000.000 ανέργους και 1.000.000 υπαλλήλους και κάνεις μειώσεις 50% σε όσους εργάζονται (πχ. θα παίρνουν 300 ευρώ από 600) θα εξαφανίσεις την ανεργία προσλαμβάνοντας με το ίδιο κόστος τους υπόλοιπους που ήταν άνεργοι. Άρα θα έχεις ανάπτυξη. Χωρίς να ακούγεται ένας λογικός άνθρωπος να λέει πως στην τελική, τα χρήματα που θα κυκλοφορούν στην αγορά από μισθούς, θα είναι τα ίδια ! Ποια ανάπτυξη ;
Στην Ελλάδα επικρατεί η δίκαιη κοινωνική πολιτική. Κάνουν τους φιλάνθρωπους και προσφέρουν επιδόματα όχι βγαλμένα από τις τσέπες τους ή ως αποτέλεσμα της επιτυχημένης αναπτυξιακής τους πολιτικής, αλλά παίρνοντας από αυτούς που δούλεψαν επί 40 χρόνια αδιαφορώντας για το ότι τους εξαθλιώνουν στα 70 και στα 80 τους. Δεν το κάνουν από ενδιαφέρον. Εξαγοράζουν ψήφους. Μόνο αυτό τους νοιάζει. Να εξαγοράζουν ψήφους με ξένα χρήματα.
Στην Ελλάδα επικρατεί η τεχνογνωσία. Θα φέρουν ανάπτυξη όσοι επί χρόνια αποτυχημένοι, κινούνταν σε κομματικές ταβέρνες και συνδικαλιστικά στέκια. Με αυτούς, που εκτός της πολιτικής δε μπορούν να αναπτύξουν ούτε φακές σε κεσεδάκι για σχολική εργασία, δεν έρχεται ανάπτυξη.
Ανάπτυξη θα φέρει μια ομάδα γόνων εύπορων οικογενειών που έκαναν πράξη το όνειρό τους για εξουσία (χρήματα είχαν ήδη) έχοντας εξασφαλισμένες περιουσίες εκτός Ελλάδας, μαζί με μερικούς ψευτο-επαναστάτες που μόλις είδαν καθαρό κρεβάτι ανέβηκαν με τα παπούτσια διορίζοντας περιθωριακούς κολλητούς και πηγαίνοντας φοιτητικές εκδρομές στην Κούβα και οικογενειακά ταξίδια στο Παρίσι…
*O Παναγιώτης Παπαγαπίου είναι σύμβουλος επιχειρήσεων
Γράφει ο Παναγιώτης Παπαγαπίου*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου