Συνεπώς, κι επειδή ουδείς στην πραγματικότητα «εθελοτυφλεί», πρέπει να προχωρήσουμε σε μια δύσκολη παραδοχή, αναγνωρίζοντας ότι όντως υπάρχει ένας ακροδεξιάς θύλακας μέσα στην ελληνική κοινωνία. Πιθανόν να πρόκειται για ένα ιστορικό κατάλοιπο άλλων εποχών, αλλά ταυτοχρόνως πρόκειται οπωσδήποτε και για ένα «νέο» φαινόμενο που τροφοδοτεί τόσον η κρίση,
όσον και η αλαζονεία των ελίτ, δεξιών και αριστερών.
Η Χρυσή Αυγή δείχνει σταθεροποιημένη γύρω στο 7% του εκλογικού σώματος. Αυτό παραπέμπει στο ίδιο περίπου ποσοστό της ΕΠΕΝ και λίγων άλλων ακροδεξιών σχημάτων, όποτε αυτά εμφανίσθηκαν. Κατά τα άλλα, το ποσοστό της ακροδεξιάς στην Ελλάδα «κρυβόταν» μέσα σε άλλα κόμματα. Το καλό για τη χώρα είναι ότι η Χρυσή Αυγή δεν αναπτύχθηκε εν τέλει αλματωδώς αλλά κολλημένη καθώς έχει μείνει γύρω στο 7%, απογοητεύει εκείνους που ήθελαν να εκπληρώσει την «ιστορική της αποστολή» ρίχνοντας μπουνιές και φάπες. Αν κάτι θρέφει τον φασισμό, είναι το σύνδρομο της ταχύτητας. Το σύνδρομο της βραδύτητας τον αποδυναμώνει. Μετατρέπει τη δυναμική του σε εντροπία.
Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι να γλιτώσουμε από τη Χρυσή Αυγή όχι διότι ο ακροδεξιάς θύλακας μέσα στην ελληνική κοινωνία είδε φως κι ανέβλεψε, αλλά διότι οι φασίστες δεν είναι αρκετά φασίστες.
Από την άλλη, η πιθανή προσπάθεια της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής να τη μετατρέψει σε ένα «αποδεκτό» ακροδεξιό ευρωπαϊκό κόμμα τύπου Λεπέν θα σκοντάψει στον εαυτόν της. Η ηγεσία αυτή έχει το στίγμα του Κάιν. Εκφράζει μεν τον ρατσισμό, κρυφό και φανερό, αλλά τον συνοδεύει από φόνο. Κι αυτό είναι υπεράγαν για κάθε Ελληνα που δεν έλκει την ιδεολογική και ηθική του καταγωγή από τα Τάγματα Ασφαλείας και τους δωσιλόγους.
Πηγή: Στάθης - Realnews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου