Θεωρεί αυτονόητο τον σεβασμό σου αλλά ο ίδιος σου τον στερεί.... Μπαίνει πριν από εσένα στο ασανσέρ μόλις ανοίγεις την πόρτα.... Περνάει θριαμβευτικά μπροστά σου ξεχνώντας να πει ευχαριστώ, θεωρώντας αυτονόητο να του κρατάς την πόρτα!!!!
Μεγαλόφωνα (για να τον ακούσουν και οι δικοί του) ρωτά τον γιατρό αν τον χρειάζεται για να θεραπεύσει σωστά τον άρρωστο, ενώ στερείται γνώσεων. Δηλώνει μετά ότι «τα είπανε» με τον γιατρό και αναφωνεί «τον σώσαμε»!
Ακολουθεί το πιο ηλίθιο άτομο για ηγέτη (φτάνει να είναι πλούσιος και διάσημος), απλώς επειδή πληροί τις προϋποθέσεις να αναρριχηθεί κοινωνικά. Με τέτοιο πρότυπο στο μυαλό και στην ψυχή του δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα ανθρωπάκια και τον απλό κοσμάκη.
Μόλις δεν κάνεις αυτό που θέλει, και «εδώ και τώρα» επειδή βιάζεται, ανεβάζει τα ντεσιμπέλ,
αμφισβητεί τις αρμοδιότητές σου και ανακαλύπτει ότι η μόνη λύση στο πρόβλημα είναι η απειλή (θα πάω στα κανάλια), ή θα απευθυνθεί στον προϊστάμενό σου αφού εσύ είσαι ανάξιος να τον εξυπηρετήσεις.
Δεν κρατάει τα προσχήματα. Δεν λέει μπανάλ πράγματα, όπως καλημέρα ή καλησπέρα, μπαίνει κατευθείαν στο ψητό. Ζητάει και σου φωνάζει στον διάδρομο της κλινικής σαν να είσαι ο μικρός της παρέας. Μόλις του υπενθυμίζεις την ιδιότητα και την θέση που κατέχεις και τονίζεις ότι πρέπει να τηρήσει τη διαδικασία (εισιτήριο ή ραντεβού στα εξωτερικά ιατρεία, κάτι δηλαδή που κάνουν όλοι οι άλλοι ασθενείς), σε βρίζει και σε απειλεί ότι θα σε μηνύσει και εσύ θα είσαι ο υπεύθυνος αν θα πεθάνει. Η δε φράση «εγώ σε πληρώνω» ή «θα σε πετάξω έξω από το νοσοκομείο» όταν απευθύνεσαι σε κάποιον που παλεύει να σώσει τον ασθενή, σου θυμίζει θέατρο του παραλόγου. Πώς μπορείς να ζητάς βοήθεια από κάποιον που δεν σέβεσαι και τον βρίζεις και τον απαξιώνεις ;
Όποτε θέλει κατηγορεί το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό ότι υπολειτουργεί και «τα παίρνει», ενώ ο ίδιος είναι λαμόγιο και τεμπέλης.
Περηφανεύεται πως ζει στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου και κάνει τα αδύνατα δυνατά για να την ασχημύνει. Τα αποτσίγαρά του γεμίζουν τον διάδρομο και η μυρωδιά του ιδρώτα του σου φέρνει λιποθυμία όταν περνά από δίπλα σου, αλλά σου σχολιάζει την καθαριότητα της κλινικής. Όλα του μυρίζουν και όλα τον ενοχλούν.
Αλλάζει συμπεριφορά ανάλογα με τα συμφέροντά του. Τον τσαμπουκά τον έχει στο τσεπάκι και όποτε βρίσκει το κατάλληλο έδαφος τον βάζει σε εφαρμογή. Θα είναι ευγενικός μόνο με τον διευθυντή και απαξιοί τον ειδικευόμενο τον οποίο αποκαλεί αγοράκι ή κοριτσάκι. Θεωρεί αυτονόητη την εξυπηρέτησή του ξεχνώντας ότι στην κλινική υπάρχουν και άλλοι ασθενείς. Δεν υπάρχει λόγος να ασχοληθούν με κάποιον άλλον επειδή αυτός προηγείται στα πάντα.
Είναι αυτός που χάρη σου κάνει που υπάρχει και πρέπει να ευχαριστήσεις τον Θεό που γεννήθηκε και μεγαλουργεί. Πολλά είναι τα παραδείγματα για τον Ελληναρά, αλλά το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι αυτό το είδος -αντί να είναι υπό εξαφάνιση- ευδοκιμεί, αναπαράγεται με απίστευτα γοργούς ρυθμούς και αποτελεί πρότυπο για τη νέα γενιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου