Η ΠΕΣΙΝΕ ΚΑΙ Ο… ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΈΡΩΤΑ!

Oι σαρωτικές αλλαγές που επέφερε στην κοινωνία, στα ήθη αλλά και στον τρόπο ζωής των ανθρώπων η μεγαλύτερη μεταπολεμική επένδυση που έγινε στην Ελλάδα την δεκαετία του ΄60, αποτέλεσε την αφορμή για την συγγραφή του βιβλίου «Ποιος σκότωσε τον Θεό του Έρωτα» από τον Δημήτρη Τζουβάλη και την Αρσινόη Σερμιντζέλη.

Η επένδυση δεν είναι άλλη από το εργοστάσιο παραγωγής αλουμινίου της Πεσινέ που κατασκευάστηκε στην Βοιωτία την περίοδο 1963 1966. Τότε που τ’ Άσπρα Σπίτια γνωστά ως «Παραλία Διστόμου» ήταν ακόμα ένας μεγάλος ελαιώνας με κάποια σπίτια στην παραλία που ανήκαν σε Διστομίτες, οι οποίοι κατέβαιναν για μπάνιο αλλά και για την φροντίδα των ελιών.

Η επήρεια μιας επένδυσης ύψους 100 εκατ. δολ., μαζί με τις μεταποιητικές βιομηχανίες επέδρασε άμεσα σε 40.000 οικογένειες και έμεσα σε πολύ περισσότερες. Η ραγδαία αυτή εξέλιξη, ειδομένη στη μικρή κοινωνία της περιοχής,

περιγράφεται στο βιβλίο και αποτελεί ουσιαστικά μιά περιγραφή της εξέλιξης ολόκληρης της Ελλάδας.

Αν οι πρώτες ύλες για το χτίσιμο του εργοστασίου ήταν ατσάλι, άνθρωποι και έρωτας, μας λέει ο κ. Τζουβάλης, αυτές ακριβώς ήταν, και οι …πρώτες ύλες για τη συγγραφή του βιβλίου μαζί με 700 συνεντεύξεις, ανθρώπων της εταιρείας που περιλαμβάνουν από απλούς εργάτες, μέχρι τον πρόεδρό της.

Ένα ψαροχώρι 300 κατοίκων

Ένας γιος έρχεται από το παρόν, το έτος 2000 στην περιοχή, για πρώτη φορά, κι ανατρέχει στο παρελθόν ψάχνοντας τον δολοφόνο του πατέρα του.

Παράλληλα ένας νεαρός εργάτης ξεκινάει από το παρελθόν, 1963, και περιγράφει τα γεγονότα.

Σ’ ένα μικρό ψαροχώρι με 300 ψυχές να το κατοικούν, αμέριμνες, απείραχτες, αυτάρκεις, έχουν το ψωμί, το κρασι και το λάδι τους, ενσήπτει ως λαίλαψ η κοσμοπλυμήρα των 8000 Γάλλων, Ιταλών, Γερμανών, Ισπανών ειδικευμένων κατασκευαστών εργοστασίων αλουμινίου. Επίσης, «αλλοδαποί» ανειδίκευτοι εργάτες από όλα σχεδόν τα λοιμοκτονούντα χωρια της Ελλάδας, καλύπτουν κάθε σπιθαμή γης που είχε απομείνει χωρίς ανθρώπινη παρουσία.

Η σκληρή δουλειά, το άφθονο χρήμα, οι πρωτόγνωροι έρωτες των αυτοχθόνων με τις νεαρές μυρωδάτες ακόλουθες των ευρωπαίων εργατών, οι έρωτες των ευρωπαίων με τις σφριγγηλές χωριατοπούλες, συνθέτουν έναν ορυμαγδό κοινωνικών αλλαγών…

Ο μυστηριώδης φόνος, οι τρυφερές αγάπες, οι περιπαθείς έρωτες, γίνονται οχήματα για να μεταφέρουν πληροφορίες, ιστορικά γεγονότα, κοινωνικές συγκρούσεις, φυλετικές διαφορές, διακρίσεις πολυεπίπεδες, με τρόπο εύληπτο, ώστε το μυθιστόρημα να μπορεί να διαβαστεί εύκολα απ’ όλους τους αναγνώστες.

Η μικρή παρθένα κοινωνία απέναντι στην ραγδαία οικονομική ανάπτυξη

Οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτισμικές επιπτώσεις της μεγαλύτερης αναπτυξιακής επένδυσης στην μεταπολεμική Ελλάδα, συντελούν σ’ ένα μοναδικό μυθιστόρημα. Η δομή, ο τρόπος γραφής, η γλώσσα και η αγωνία ως το τέλος, θα σας καθηλώσουν.
Η σύγκρουση πολλών κόσμων μέσα σε μια μικρή παρθένα κοινωνία, όταν η ανάπτυξη έρχεται, την αλλάζει σαρωτικά, σε οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο.

Ο έρωτας, γίνεται το όχημα του συγγραφέα, για να μας ταξιδέψει από το χθες στο σήμερα, δημιουργώντας εικόνες ανάγλυφες, πλοκή έντονη και συνεχώς ανατρεπόμενη ως το τέλος!

Δημιουργεί προβληματισμούς και απευθύνεται σε ευρύ αναγνωστικό κοινό, από αναγνώστες που απλά θέλουν να ξεχαστούν, αλλά και αναγνώστες που θέλουν να φιλοσοφήσουν.

Το ιστορικό της επένδυσης
Το ελληνικό κράτος απαλλοτρίωσε την περιοχή προκειμένου η γαλλική εταιρεία Πεσινέ (Pechiney) να δημιουργήσει εργοστάσιο παραγωγής αλουμινίου.

Την 27η Αυγούστου 1960 η Ελληνική κυβέρνηση της Ε.Ρ.Ε. με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και η Γαλλική εταιρεία Πεσινέ (Pechiney) υπέγραψαν την σύμβαση για την λειτουργία του εργοστασίου. Ο θεμέλιος λίθος μπήκε στις 7 Απριλίου 1963 και στις 11 φεβρουαρίου 1966 άρχισε να λειτουργεί το εργοστάσιο παραγωγής αλουμινίου με σταδιακή αύξηση της παραγωγής του.

Η εταιρεία που δημιουργήθηκε πήρε το όνομα Αλουμίνιο της Ελλάδος. Ανατέθηκε στον αρχιτέκτονα Κωνσταντίνο Δοξιάδη ο σχεδιασμός της πόλης που θα στέγαζε τους εργαζόμενους. Η βασική αρχιτεκτονική γραμμή που εφάρμοσε ο πρωτοπόρος αρχιτέκτονας για τον σχεδιασμό του οικισμού ήταν: λευκά σπίτια, αυστηρή ρυμοτομία και βλέμμα προς τη θάλασσα. Στο κέντρο της πόλης τοποθέτησε τα σχολεία και την κεντρική πλατεία με τα εμπορικά καταστήματα. Δίπλα στην πλατεία δεσπόζει ο πύργος των Άσπρων Σπιτιών, ένα κτίριο 11 ορόφων που στεγάζει γραφεία και κατοικίες.

Οι συγγραφείς

Ο Δημήτριος Τζουβάλης γεννήθηκε στο Νεοχώρι Μεσολογγίου τον Μάρτιο του 1946.
Βασική εκπαίδευση στην Κατούνα, Γαλαξείδι, Αμφιλοχία, Αστακό και Αγρίνιο. Σπούδασε μαθηματικά, Πληροφορική και Ρομποτική στην Uppsala Σουηδίας. ‘Ιδρυσε μαζί με άλλους τα λογοτεχνικά περιοδικά “Σύνθεση” και “Εμβόλιμον”. Γράφει ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα και θέατρο.

Η Αρσινόη Σερμιντζέλη γεννήθηκε το Μάρτιο του 1950 στο Αγγελόκαστρο Μεσολογγίου και μεγάλωσε στο Αγρίνιο, στα σχολεία του οποίου έμαθε γράμματα. Σπούδασε μαθηματικά στατιστική και πληροφορικής στο πανεπιστήμιο της Ουψάλα
Σουηδίας. Παρακολούθησε επίσης και μαθήματα κοινωνιολογίας. Από το 1980 μέχρι και το θάνατό της έζησε στα Άσπρα Σπίτια Βοιωτίας. Μαζί με άλλους λογοτέχνες ίδρυσαν το περιοδικό «Εμβόλιμον, εγχειρίδιο λόγου, τέχνης και
λοιπής φαντασίας». Έγραψε διηγήματα και μυθιστορήματα. Απεβίωσε το Δεκέμβριο του 2007 σε ηλικία 57 ετών

Το βιβλίο του Δημήτριου Τζουβάλη και της Αρσινόης Σερμιντζέλη «Ποιος σκότωσε τον Θεό του έρωτα;» κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας, από τις εκδόσεις ΑΡΜΟΣ.

Πηγή: kedros.gr