ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ - "ΚΑΛΩ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΑΛΙΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΜΑΣ"

"Δηλώνω παρών σε αυτή τη μεγάλη μάχη για την αυθεντική έκφραση του προοδευτικού κόσμου μέσα από τις τάξεις του ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ" αναφέρει σε δήλωσή του εν όψει των Εθνικών εκλογών ο Στάθης Παναγούλης. Ο βουλευτής καλεί "όλους τους παλιούς αγωνιστές της Αντίστασης και των Δημοκρατικών Αγώνων να επιστρέψουμε στις ρίζες μας και να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις το Κίνημα Αλλαγής".

Αναλυτικά η δήλωσή του:

"Τα τελευταία 10 χρόνια περάσαμε πολλά. Ο τυφώνας της κρίσης σάρωσε θεμελιώδη κεκτημένα για τους πολλούς, κλόνισε βεβαιότητες δεκαετιών, έφερε τα πάνω – κάτω στη ζωή μας και στον τρόπο που βλέπαμε τα πράγματα. Δημιουργήθηκε η ανάγκη για μια λυτρωτική, δημιουργική ανατροπή όλων όσων νομίζαμε ότι οδήγησαν τη χώρα και την ζωή μας στο χείλος του γκρεμού. 

Εκατομμύρια άνθρωποι, θεωρήσαμε, ότι μπορούσαμε να υπηρετήσουμε αυτή την ανάγκη μένοντας σταθεροί στις αρχές και τις αξίες της μεγάλης, δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης μέσα από το «νέο»,

το «ριζοσπαστικό» και το «άφθαρτο». Σήμερα πια όλοι ξέρουμε ότι δεν επρόκειτο περί αυτού. Οι εξαιρετικά αντίξοες πολιτικές , οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες αντί να γίνουν ο καταλύτης θετικών ανατροπών, χρησιμοποιήθηκαν χυδαία από τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ για ένα άνευ όρων ρεσάλτο στην εξουσία. Για να αποδειχθούν - γυμνοί όντας από ιδεολογικό και πολιτικό έρμα αλλά και από πολιτική τσίπα - πιο παλιοί από το «παλιό» σε όλα. Αλλά και ανυπέρβλητα ανίκανοι, επικίνδυνοι, μοιραίοι έγιναν μεγάλοι χορηγοί της δεξιάς παλινόρθωσης που είναι πια προ των πυλών.

Το τέρας του λαϊκισμού, του καθεστωτισμού, των σκληρών αντιλαϊκών πολιτικών καταβρόχθισε κάθε ελπίδα για το σήμερα και δημιούργησε τις συνθήκες για ένα νέο συντηρητικό αδιέξοδο για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Κανείς μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος, αμέτοχος, απών. Ιδιαίτερα όσοι με καλή πρόθεση και ανιδιοτέλεια χωρίς ανταλλάγματα θώκων και αξιωμάτων τους πιστέψαμε, τους εμπιστευτήκαμε και τους στηρίξαμε. Σε ότι με αφορά δεν υπάρχει κανένας δισταγμός και κανένα δίλημμα, έχοντας πάντα επίγνωση ότι υπήρξαν ακραίες, έστω και στιγμιαίες συμπεριφορές που πλήγωσαν τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι μεγάλες αλλαγές και η ευημερία που γνώρισε η χώρα έγιναν επί ημερών ΠΑ.ΣΟ.Κ.. Δηλώνω παρών σε αυτή τη μεγάλη μάχη για την αυθεντική έκφραση του προοδευτικού κόσμου μέσα από τις τάξεις του Κινήματος Αλλαγής. Καλώ σήμερα όλους τους παλιούς αγωνιστές της Αντίστασης και των Δημοκρατικών Αγώνων να επιστρέψουμε στις ρίζες μας και να στηρίξουμε με όλες μας τις δυνάμεις το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ".

ΣΤΑΘΗΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ, ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Μέσα απο την ταραγμένη και πολύτροπη μεταπολιτευτική μας σκηνή που σημάδεψε ανεξάλειπτα τον τόπο, κληροδοτώντας και πολλές απο τις σημερινές πολιτικές δυσπλασίες, προβάλλει η ηθικά και πολιτικά ευγενής φυσιογνωμία του αγωνιστή της Δημοκρατίας Στάθη Παναγούλη. Ενός ανθρώπου που με τον αδαμάντινο αδελφό του αοίδιμο Αλέκο Παναγούλη, αγωνίστηκαν με ανένδοτο πολιτικό ήθος για την δημοκρατία στην Ελλάδα, σήκωσαν στους ώμους τους  το βάρος της αντίστασης κατά της έκθεσμης Απριλιανής εκτροπής, όταν  πολλοί τότε απο τον πολιτικό μας κόσμο, είτε συμβιβάστηκαν, είτε έκαναν καριέρα, είτε έκαναν αντίσταση πίνοντας ουίσκι στα σαλόνια του Παρισιού !!! και βεβαίως πλήρωσαν και το κατάλληλο τίμημα, με αποκορύφωμα την ειδεχθή δολοφονία του αξέχαστου Αλέκου Παναγούλη, που πάγωσε το αίμα του ελληνικού λαού και ενεργοποίησε και πάλι τα δημοκρατικά ανακλαστικά του. Ήμουν δεν ήμουν, μαθητής τότε Τετάρτης Δημοτικού, όταν έγινε η δολοφονία του Αλέκου, που δόνησε την Ελλάδα ολάκερη, σαν έχασε τον λεβέντη της, τον ανυποχώρητο αγωνιστή της, τον αγνό δημοκράτη. Ο απαράμιλλος Αλέκος, στην πολυεπίπεδη προσπάθειά του, να ανοίξει ο φάκελος της Κύπρου, για να διαφανεί η προδοσία της απο τους εξωνυμένους πολιτικούς μας, έπεφτε θύμα χυδαίας δολοφονικής επίθεσης, για να ενταφιαστεί μαζί του, μέσα στον ερμητικά μέχρι σήμερα κλειστό φάκελο, η προδοσία της πανέμορφης μαρτυρικής νήσου της Αφροδίτης.
  

 Προβάλλουν ακόμα στο μυαλό μου και μου προξενούν συγκινησιακή φόρτιση, οι φιγούρες της μακρομαλούσας Ιταλίδας δημοσιογράφου Οριάνας Φαλάτσι, που είχε ερωτευτεί τον Αλέκο και διεξήγε μαζί του την έρευνα για την προδοσία της Κύπρου, η ψυχική συντριβή του αδελφού του Στάθη, αλλά και η σπαρακτική εικόνα της μητέρας του Αθηνάς –σαν τραγική Εκάβη- στο φέρετρο που πάνω του γονάτιζε ευλαβικά η δημοκρατία και έκλαιγε όλη η Ελλάδα. Εμβόλιμα αναφέρω ότι η οικογένεια Παναγούλη στην χούντα έχασε και άλλο ένα παλικάρι της τον αδελφό του Στάθη και του Αλέκου, Γιώργο που «χάθηκε» - το πιθανότερο δολοφονήθηκε απο τους χουντικούς - καθώς τον μετέφεραν απο το Ισραήλ στον Πειραιά να τον δικάσουν, επειδή λιποτάκτησε κατά την χούντα. Τόσο ο πατέρας Βασίλης, όσο και ο γιός Γιώργος, είχαν την μεγάλη τιμή σαν έλληνες και πατριώτες, να είναι αξιωματικοί και μάλιστα των υποβρύχιων καταστροφών (ΟΥΚ) του ελληνικού στρατού και προπαντός, με αδαμάντινο δημοκρατικό ήθος. Ο Γιώργος μάλιστα είχε τιμηθεί και με δυο στρατιωτικά μετάλλια απο το ΝΑΤΟ για τίς εξαίρετες στρατιωτικές επιδόσεις του, ως «ΟΥΚ-ας».  Με μόνη παρηγοριά απο την άφατη ηθική θλίψη και την δίνη για την οικογενειακή της τραγωδία πρός την ερίτιμη κ-α Αθηνά, μέχρι που έφυγε απο την ζωή, μην μπορώντας να συμβιβαστεί με τον χαμό των παλικαριών της, του Αλέκου και του Γιώργου, την προσευχή της στο εκκλησάκι που είχε με τον σύζυγό της Βασίλη, φτιάξει στον κήπο του σπιτιού τους στην Γλυφάδα, αφιερωμένο στην Παναγία την Ευαγγελίστρια.

Ναί τόσα πολλά όμορφα και ωραία είχε προσφέρει στην δημοκρατία, η εύκρατη και ηθικά μεγαλουργός στους αγώνες οικογένεια Παναγούλη. Και ήλθαν μετά κάποια λαμόγια απο το ΠΑΣΟΚ να χτυπήσουν και να υπονομεύσουν αυτούς του σπάνιου δημοκρατικού ήθους αγωνιστές, που το ελάχιστο που θα μπορούσαν να κάνουν είναι να σεμνύνονται μπροστά τους.  Και ας μου συγχωρηθεί εδώ αυτή η παρέκβαση, ένεκα της συγκινησιακής μου φόρτισης, διότι έζησα τα γεγονότα και μου σμίλευσαν ανεξίτηλα την παιδική μου ευαισθησία. Πλάι στο πελώριο δημοκρατικό και πολιτικό ανάστημα όμως του Αλέξη στάθηκε άξια και ο Στάθης.Μαζί του σε όλους τους κινδύνους και σε κάθε στιγμή της οικογενειακής τραγωδίας. Ο Στάθης είχε σπουδάσει πολιτικές επιστήμες στην Ιταλία και όταν ενέσκηψε η δικτατορία γύρισε στην Ελλάδα για να αναπτύξει αντιδικτατορική δράση. Συνελήφθη για τρεις μήνες στις φυλακές Αβέρωφ, ενώ αργότερα επικηρύχθηκε απο τους χουντικούς. Διέφυγε στην Ιταλία, όπου και γνωρίστηκε με περίσεπτες φυσιογνωμίες του πολιτισμικού φάσματος, όπως τον Ένιο Μορικόνε, τον Πιέρ Πάζολο Παζολίνι, τον Τζαν Μαρία Βολοντέ, την Ειρήνη Παππά, ενώ συναντήθηκε και με τον πάπα Παύλο τον στ΄υποβάλλοντας αίτημα να μην θανατωθεί ο αδελφός του Αλέκος, που εν τω μεταξύ είχε συλληφθεί για την απόπειρα της δολοφονίας του Παπαδόπουλου. Αργότερα πήγε στο Παρίσι, φιλοξενούμενος του Υβ Μοντάν, ενώ θα γνωρισθεί με ακατάλυτη φιλία με την λαμπρή Αμαλία Φλέμινγκ, που θα παραμείνει πιστά δίπλα στην οικογένεια Παναγούλη για πάντα. Θα γνωριστεί και με τον Γιάσεφ Αραφάτ και θα καταφύγει στην Παλαιστήνη, όπου εκπαιδεύτηκε σε στρατόπεδα παλαιστίνιων ανταρτών. Τον Αύγουστο του 1972 ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα ο Στάθης συνελήφθη απο ΕΣΑ-τζήδες και οδηγήθηκε στα κρατητήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ. Καταδικάστηκε σε 10ετή φυλάκιση το 1973 και οδηγήθηκε στις στρατιωτικές φυλακές Μπογιατίου.

Βασανίστηκε από την ΧΟΎΝΤΑ όσο κανείς Έλληνας, μετά τον αδελφό του αγωνιστή Αλέκο Παναγούλη, έμεινε φυλακή, έκανε εξορία, δολοφονήθηκαν δύο αδέλφια του για την Δημοκρατία, έχασε όλη του την πατρική του περιουσία για τους αγώνες στην ΧΟΥΝΤΑ, μένει στο νοίκι ......