Με μεγάλες ανατροπές για το σημερινό πολιτικό σύστημα της χώρας φαίνεται ότι μπήκε η νέα χρονιά την ώρα μάλιστα που οι ανακατατάξεις δρομολογούν και σημαντικές διεργασίες στο παρασκήνιο στο επίκεντρο των οποίων βρίσκεται αφενός το θέμα του εκλογικού νόμου και αφετέρου η δημιουργία ακόμη και μιας κυβέρνησης “ειδικού σκοπού”...
Η πραγματικότητα είναι ότι το πολιτικό παιχνίδι έχει μεταφερθεί για τα καλά στα “δεξιά” του φάσματος απ' όπου αναμένεται να πυροδοτηθούν οι εξελίξεις εντός του 2022 είτε είναι αυτή η εκλογική είτε η προ-εκλογική χρονιά. Σε κάθε περίπτωση οι εκλογικές μηχανές οσονούπω θα αρχίσουν να ζεσταίνονται δεδομένου ότι ξεκίνησε ήδη το τελευταίο 18μηνο της παρούσης τετραετίας.
Αυτό μάλιστα που οι εγχώριοι πολιτικοί στρουθοκάμηλοι και οι χειραγωγούμενες εταιρείες δημοσκοπήσεων “αρνούνται” να δουν, το διαπιστώνουν -σύμφωνα με αξιόπιστες πληροφορίες της “κυριακάτικης δημοκρατίας”- φορείς και οικονομικοί όμιλοι του εξωτερικού που ενδιαφέρονται για τις προοπτικές σταθερότητας στην Ελλάδα προκειμένου να χαράξουν τη στρατηγική τους σε σχέση με τη χώρα μας και τα δικά τους συμφέροντα,
Τα ευρήματα που συλλέγονται -μέσω δικών τους εταιρειών μέτρησης- και αξιολογούνται το τελευταίο διάστημα, παραπέμπουν σε μια εικόνα που δεν έχει κυριολεκτικά καμία σχέση με το επίσημο συστημικό αφήγημα που προβάλλεται στην κοινή γνώμη της χώρας μας.
Κι ενώ οι δημοσκοπήσεις των ελληνικών μέσων ενημέρωσης περιορίζουν, με τους κατάλληλους παραμορφωτικούς φακούς, τη συζήτηση στην αυτοδυναμία και στην απόσταση που χωρίζει το πρώτο από το δεύτερο κόμμα, η μεγάλη εικόνα είναι τραγική σχεδόν για όλους τους.
Το ένα βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από αυτές τις άγνωστες στο ευρύ κοινό μετρήσεις είναι ότι το υπάρχον κομματικό σύστημα βρίσκεται σχεδόν στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Και το ερώτημα που τίθεται είναι εάν η κατάρρευση αυτή, προϊόντος του χρόνου, θα εξελιχθεί σε πλήρη διάλυση και αποσύνθεση ή θα υπάρξει κάποια ανάκαμψη. Το δεύτερο κρίσιμο συμπέρασμα είναι ότι η δυναμική της “δεξιάς πολυκατοικίας” μεγαλώνει διαρκώς με τάση να μετατραπεί εάν όχι σε πρωταγωνιστή τουλάχιστον σε καταλύτη των εξελίξεων.
Εικόνα αποσυσπείρωσης έχει καταγραφεί για τα κόμματα εξουσίας και άλλες φορές στο παρελθόν που μεταβάλλεται στην πορεία προς τις κάλπες. Φαίνεται όμως ότι τώρα, για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, έχουν διαμορφωθεί συνθήκες ενδεχομένως και “μη αναστρέψιμες” που οδηγούν σε εκ βάθρων αλλαγή των ισορροπιών. Άλλωστε, για πρώτη φορά επίσης τις τελευταίες δεκαετίες οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με σχεδόν καθαρή απλή αναλογική. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που επίσης συνυπολογίζεται στις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις αναφορικά με τη μελλοντική πολιτική σταθερότητα στην χώρα.
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, το άθροισμα και των τριών κομμάτων εξουσίας (δηλαδή της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ) σε αυτή τη συγκυρία καταγράφεται ως το χαμηλότερο όλων των εποχών και μετά βίας υπερβαίνει, ελάχιστα, το 50% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος. Η ΝΔ φέρεται να κινείται περί το 23-24%, ο ΣΥΡΙΖΑ 19-20% και το ΚΙΝΑΛ -στον απόηχο της εκλογής νέας ηγεσίας- λίγο πάνω από το 10%. Με αυτά τα ποσοστά είναι προφανές ότι η συζήτηση για τη σειρά κατάταξης των κομμάτων αποκτά δευτερεύουσα σημασία αφού πρωτίστως διαπιστώνεται η συνολική τους απονομιμοποίηση και η αβεβαιότητα εάν θα μπορούσαν -ακόμη και τα τρία μαζί συνεργαζόμενα- να κυβερνήσουν με ευστάθεια τη χώρα.
Την ίδια ώρα ο εκ δεξιών της ΝΔ χώρος κινείται με αντίστροφη δυναμική. Φέρεται να έχει ήδη “πακτωμένο” τουλάχιστον το 12% του εκλογικού σώματος με προοπτική, ανάλογα με τις εξελίξεις, περαιτέρω ανόδου. Αυτό εξηγεί και την πυκνότητα που αποκτούν οι επαφές και οι διεργασίες στις υπάρχουσες αλλά και τις υπό συγκρότηση πολιτικές δυνάμεις της “δεξιάς όχθης”.
Επειδή μάλιστα οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με την απλή αναλογική, η πρόβλεψη για επανασυσπείρωση του εκλογικού σώματος στους παραδοσιακούς πόλους θεωρείται παρακινδυνευμένη έως αυθαίρετη. Εξίσου εάν όχι περισσότερο πιθανό είναι ο τρικομματισμός που με διάφορες παραλλαγές κυριάρχησε στον τόπο έως τώρα να υποχωρήσει κι άλλο και οι φυγόκεντρες τάσεις -αντίθετα- να αναπτυχθούν κι άλλο στην πορεία προς τις κάλπες αλλά και σε αυτές. Ήδη από τα παραπάνω στοιχεία φαίνεται ότι ένα πολύ μεγάλο πια τμήμα των ψηφοφόρων έχει απογαλακτιστεί από τα υπάρχοντα κομματικά σχήματα και όντας “ορφανό” τηρεί στάση αναμονής.
Αυτό το λίαν υπαρκτό και κοντινό ενδεχόμενο, τροφοδοτεί εκτός από την ανησυχία και προβληματισμούς -πίσω από τις κλειστές πόρτες φυσικά- στο πολιτικό προσωπικό της χώρας. Τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση έχει αρχίσει κατά τις πληροφορίες η επεξεργασία διαφόρων εναλλακτικών σεναρίων για την αντιμετώπιση μιας τέτοια πολιτικής ...πανδημίας.
Φαίνεται μάλιστα ότι η πολιτική απόγνωση σε κάποιες περιπτώσεις έχει χτυπήσει κόκκινο αφού ο κ. Μητσοτάκης δέχεται εισηγήσεις να φέρει πριν από τις εκλογές και νέο εκλογικό νόμο με ακόμη πιο ενισχυμένη αναλογική, ώστε να έχει περισσότερες ελπίδες η ΝΔ να πετύχει, έστω και με χαμηλότερο ποσοστό ως πρώτο κόμμα, την πολυπόθητη -τεχνητή- αυτοδυναμία στον επαναληπτικό γύρο. Με δεδομένο όμως ότι υπάρχει ήδη άλλος νόμος ψηφισμένος από την παρούσα κυβέρνηση, δεν διευκρινίζεται εάν το Σύνταγμα παρέχει τέτοιο περιθώριο ή θα πρόκειται για εκτρωματική λύση.
Κι ενώ στο Μέγαρο Μαξίμου κάνουν τέτοιες απονενοημένες συζητήσεις, ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς σε φιλική ομήγυρή του τις ημέρες των γιορτών παρέθεσε ένα άλλο εφιαλτικό για τον κ. Μητσοτάκη ενδεχόμενο. Δηλαδή στις πρώτες εκλογές με την απλή αναλογική η ΝΔ να μην πιάσει το όριο των 100 βουλευτών και να σχηματιστεί από τη νέα βραχύβια Βουλή μια κυβέρνηση “ειδικού σκοπού” με αποκλειστικό αντικείμενο την κατάργηση (με 200 ψήφους) του “ενισχυμένου” εκλογικού νόμου του κ. Μητσοτάκη, πριν η χώρα οδηγηθεί ενδεχομένως στις δεύτερες κάλπες...
Ανδρέας Καψαμπέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου