Σαν χθες θυμάμαι τα ζόρικα (για άλλους ηρωικά) χρόνια που περάσαμε με τον Σύριζα, τότε που καθημερινά αντικρίζαμε την άβυσσο.
Τότε που η τρελή παρέα του Αλέξη ήθελε ντε και καλά να μας κάνει Βενεζουέλα, πάντα με επίκεντρο τον άνθρωπο, και πάνω απ’ όλα με αριστερό πρόσημο.
Προσωπικά έχασα φίλους, συγγενείς και συναδέλφους, επειδή δεν συμμεριζόμουν το όραμα της πρώτης φοράς αριστεράς.
Τέλος πάντων…
Γιατί όμως τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Διότι μετά από δυόμισι χρόνια «κανονικότητας», άρχισα να αμφιβάλλω για το ποιος είχε δίκιο τελικά.
Εγώ, ή μήπως η κυρά Σούλα η φίλη μου (που εργάζεται στο πρωτόκολλο δημόσιας υπΕρεσίας) και η οποία όχι μόνο λάτρευε τον Αλέξη, αλλά μόλις άκουγε Μητσοτάκης την έπιαναν σπασμοί και χρειαζόταν κομπρέσες στο μέτωπο για να συνέλθει;
Εν κατακλείδι, μήπως οι «άριστοι» στους οποίους ποντάραμε για να πάρουμε πίσω τις ζωές μας,
κάθε άλλο παρά άριστοι αποδείχτηκαν;Το βλέπουμε καθημερινά και σε κάθε έκφανση της ζωής μας.
Ακόμη κι αν εξαιρέσουμε την πανδημία, την οποία τελικά δεν μπόρεσε να ελέγξει η κυβέρνηση των αρίστων με τα διάφορα αλλοπρόσαλλα μέτρα που πήρε, στα πάντα όλα βλέπουμε μια από τα ίδια αν όχι χειρότερα από τα μαύρα χρόνια του Αλέξη και του… Λαπαβίτσα.
Σε σημείο να ακούγεται παντού το ειρωνικό «κάτσε να φύγει ο Σύριζα και θα δεις»…
Και δεν αναφέρομαι μόνο στις κωλοτούμπες για τη Συμφωνία των Πρεσπών, ούτε σε εκείνη στο (λαθρο)μεταναστευτικό, που έχει πολύ ψωμί για πολλούς εμπλεκόμενους.
Αναφέρομαι όμως στην εγκληματικότητα που θεριεύει, στην οικονομία που παραπαίει, στην ακρίβεια στα τρόφιμα και στην ενέργεια, στο πετσόκομμα των συντάξεων, στην ανεργία, στους καθηλωμένους μισθούς, και κυρίως στην περιβόητη ανάπτυξη που όλο έρχεται και που όλο τη χάνουμε στο παρά πέντε… κάτι σαν το περίφημο μετρό της Θεσσαλονίκης, που όταν ξεκίνησαν τα σκαψίματα οι σημερινοί 40αρηδες ήταν μικρά παιδιά του δημοτικού, κι αν το προλάβουν ποτέ θα είναι συνταξιούχοι (αν είναι τυχεροί).
Και γιατί γκρινιάζεις ρε ποταπέ; Θα μου πει κάποιος.
Θέλεις να ξανάρθει ο Τσίπρας στα πράγματα;
Παραπλανητικό ερώτημα, που όμως το θέτουν πολλοί.
Με τη λογική ότι επειδή δεν θέλουμε να ξανάρθει ο Πάσσαρης, ας βολευτούμε με τον… Ρωχάμη.
Ναι, αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά.
Βέβαια ό,τι και να λέω εγώ η αλήθεια είναι πως η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου δεν ασχολείται με την πολιτική, προτιμώντας να ξεσκάει με κανέναν Κιάμο ή κανέναν Μουτσινά όταν γυρνάει από τη δουλειά αντί να παρακολουθεί ειδήσεις ή να ενημερώνεται από το διαδίκτυο.
Οπότε η καρέκλα του Κυριάκου όχι μόνο δεν τρίζει, αλλά σταθεροποιείται… τσιμεντώνεται.
Έτσι ήταν πάντα… γι’ αυτό και έχουμε τις πολιτικές ηγεσίες που μας αξίζουν.
Ο μέσος 20αρης ξέρει τον τάδε τράπερ ή τον Γονίδη, αλλά δεν έχει καν ακουστά τον Σταϊκούρα.
Θα μου πείτε άντε και έκατσες να δεις ειδήσεις. Τι θα μάθεις;
Τι θα σου πουν οι Πορτοσάλτε, Στραβελάκης, Κοσιώνη, και λοιποί «πετσωμένοι» μονοθεματικοί κήνσορες;
Ότι από τη μια θα πεθάνουμε όλοι από κορονοϊό ή έστω θα διασωληνωθούμε, αν δεν συμμορφωθούμε στας υποδείξεις των «αρίστων», κι από την άλλη ότι όλα τα υπόλοιπα πάνε κατ’ ευχήν με τον Κυριάκο στο πηδάλιο (ο Θεός να μας κόβει χρόνια να του δίνει μέρες, το άκουσα και αυτό στην ουρά για ράπιντ).
Με ανάλαφρα διαλείμματα, όπως εκείνο ένα πρωινό, όπου ο Αυτιάς είχε καλεσμένους τον δόκτορα της αστρολογίας Λεφάκη για να μας πει το μέλλον μας, και τον διανοητή ΛεΠά, για να σχολιάσει την επικαιρότητα.
Όλη η κατάντια της σύγχρονης Ελλάδας σε ένα πάνελ…
Όπως το πρωτοχρονιάτικο γλέντι της «κοιτίδας» του πολιτισμού, που οργάνωσε ο δραστήριος και μοδάτος δήμαρχος, με τον Σάκη να διασκεδάζει την ταλαιπωρημένη Ελλάδα 15 ολόκληρα λεπτά (με το αζημίωτο).
Πάλι καλά που δεν φόρεσε φούστα, διότι τότε η πλατεία Συντάγματος εκτός από Πακιστανούς θα κατακλύζονταν και από νταβραντισμένους Σομαλούς, που σε αυτά τα ζητήματα είναι πιο μερακλήδες, λένε οι γνωρίζοντες.
Είπα Πακιστανούς και θυμήθηκα «φίλους» νοικοκυραίους, που επί Σύριζα ήταν στα κάγκελα για την «ισλαμική εισβολή», και σήμερα μιλάνε για σκληρά εργαζόμενους μετανάστες, που είπαν να ξεσκάσουν λίγο.
Όσο για τα ΜΜΕ, ή την κυβέρνηση, ακούσατε τίποτα; Μπα…
Μόνο ο υπουργός Υπανάπτυξης βγήκε και είπε πως το θέμα τον απασχόλησε, και μάλιστα κάλεσε την αστυνομία!
Θέτοντας τον εαυτό του εκτός κυβερνητικής γραμμής, και αναγκάζοντας τον υπουργό ΠροΠο (πρώην ΓΓ της ΚΝΕ) να ψελλίσει κάτι για 60 πρόστιμα που κόπηκαν για μάσκες, σε μια πλατεία με χιλιάδες «αμάσκωτους» ικέτες.
Προσωπικά περιμένω περαιτέρω διευκρινίσεις για το πώς κόβονται πρόστιμα σε άτομα χωρίς κανένα στοιχείο ταυτότητας, και πως αυτά θα εισπραχτούν…
Για να μη τα ισοπεδώνουμε όμως όλα, υπάρχουν και τα καλά της κυβέρνησης, όπως π.χ. το έργο που κάνει ο (πασόκος) κ.Πιερακάκης, εκείνο του άλλοτε «υβριστή» του Σαμαρά κ. Οικονόμου, και επίσης εκείνο που επιτελούν οι ακάματοι κ.κ. Πλεύρης, Βορίδης, και Άδωνις, όλοι τους πρώην ΛΑΟΣ… ο καθένας στο μετερίζι του.
Μέχρι εκεί. Διότι αν κρίνω από τους υπόλοιπους γνήσιους νεοδημοκράτες πολιτικάντηδες, τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά, αφού το μόνο στο οποίο χρησιμοποιούν την πολιτική «τεχνογνωσία» τους, και πραγματικά διαπρέπουν, είναι η «μάσα» όσο προλάβουν, πριν εξαφανισθεί ο ιός και επιστρέψουμε στην κανονικότητα και στην κριτική.
Κατά τα άλλα, γαία πυρί μιχθήτω…
Έφυγε και η Σάσα Μπάστα από τη ΦΑΡΜΑ, και μείναμε με την Αγγελική Ηλιάδη, που όταν βγει από το παιχνίδι, θέλει λέει να πολιτευτεί και να γίνει υπουργός Παιδείας.
Λέτε να το δούμε και αυτό;
Τίποτα δεν είναι απίθανο, σε μια χώρα όπου «υπούργευσε» ο Χαϊκάλης, στην οποία ήταν πρόεδρος της Βουλής η Ζωζώκα, που έχει αρχηγό κόμματος τον «ιστορικό» Βελό (και τον Δρα Μπαρουφάκη), και την οποία συνεχίζει να εκπροσωπεί ως νομοθέτης σε ευρωπαϊκό επίπεδο ο Ζαγοράκης… από το 2014 παρακαλώ!
Βρε τι έχει ζήσει αυτή η γενιά (και τα φαιδρότερα έπονται).
ΥΓ-Διάβαζα σε ανυπόληπτο σάιτ ότι λιποθύμησε ο Βαλάντης στο ΣΑΡΒΑΙΒΟΡ, και τον είχαν με οξυγόνα και κομπρέσες. Μάλλον επειδή έμαθε πως ο Σάκης πήρε 210 χιλιάρικα για 12 λεπτά τραγουδιού, ενώ εκείνος παλεύει με την πείνα και τους σκορπιούς, μπας και κερδίσει έπαθλο 50.000 ευρώ…
Ας πρόσεχε, κι ας γίνονταν κι αυτός χειροκροτητής και θαυμαστής του (λάρτζ) Μπακό, όσο ήταν καιρός.
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου