Οταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωνε στις 27.5.2018: «Πείτε τι ενδιαφέρει ένα παιδί 17 χρόνων τι έγινε το 1963» (εκπομπή «Ακραίως». στους δημοσιογράφους Τ. Χατζή. Π. Τσίμα). αποκάλυπτε ουσιαστικά τις συνθήκες που θα διαμορφώνονταν στη χώρα κατά την πρωθυπουργία του και άρα δεν ήθελε να γίνονται συγκρίσεις με ό,τι είχε γίνει το 1963 και συγκεκριμένα με τις συνθήκες που οδήγησαν στη δολοφονία Λαμπράκη.Ο Μητσοτάκης δημιούργησε ένα παρακράτος που η μόνη διαφορά του με το παρακράτος της Δεξιάς το 1963 ήταν ότι αυτό ήταν ψηφιακό, αξιοποιώντας τις νέες τεχνολογίες στην παρακολούθηση των αντιπάλων του. Εδώ και τέσσερα χρόνια έχουμε γίνει μάρτυρες των απειλών, ύβρεων και διώξεων των δικαστών που τόλμησαν να ελέγξουν την εξουσία και δημοσιογράφων που ερευνούσαν τα σκάνδαλα της Δεξιάς.
Είναι σαν να αναπολούν τις διώξεις που υπέστησαν οι δύο δικαστικοί, ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης και ο εισαγγελέας Παύλος Δελαπόρτας, οι οποίοι αποπέμφθηκαν από το δικαστικό σώμα το 1968.Ή την «τύχη» των δημοσιογράφων που συνέβαλαν στη διαλεύκανση της δολοφονίας: ο Βούλτεψης αυτοεξορίστηκε και οι Μπέρισος και Ρωμαίος φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν.
Ακόμα και οι σχέσεις της κυβέρνησης Μητσοτάκη με το παλάτι «επικαιροποιήθηκαν» με αφορμή την κηδεία του νεκροθάφτη της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κων. Γκλίξμπουργκ. Η Ν.Δ. πέτυχε εξήντα χρόνια από τη δολοφονία του Λαμπράκη,
να κάνει επίκαιρους τούς αγώνες του για δημοκρατία και ειρήνη. Εξήντα χρόνια μετά, στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η διαφαινόμενη επικράτηση της Δεξιάς, είναι καθήκον να εμπνεόμαστε από τους αγώνες του Λαμπράκη και να μην ξεχνάμε τους δολοφόνους του.Πηγή: “ΕφΣυν”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου