ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΙΤΕΑΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 20/12/2013

στις 9.15μμ

προβολή της ταινίας

«Το λιμάνι της Χάβρης» (2012)

Του Άκι Καουρισμάκι

Το trailer της ταινίας  http://www.youtube.com/watch?v=PN5CFQtGpzE

Βραβείο στο Φεστιβάλ Καννών

Υποψηφιότητα για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας

Βραβείο στο Φεστιβάλ του Μονάχου

«Ένα μικρό αριστούργημα ευφυΐας, έμπνευσης και χιούμορ» Cineuropa

«Μια ανθρωπιστική μπαλάντα, διαχρονική» Frankfurter Rundschau 

«Ο θρίαμβος της αλληλεγγύης των φτωχών! Ένα σπουδαίο έργο ουμανισμού και αλληλεγγύης» Γ. Ζουμπουλάκης (Βήμα)

Η τελευταία ταινία του ανήσυχου Φιλανδού Άκι Καουρισμάκι ενθουσίασε κοινό και κριτικούς από τη στιγμή που προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Φεστιβάλ των Καννών. Μια απολαυστική ταινία γεμάτη χιούμορ που αφήνει στο τέλος μια γεύση απαράμιλλης αισιοδοξίας.

           

ΥΠΟΘΕΣΗ

             Ο Μαρσέλ Μαρξ,

μετά τη μποέμικη ζωή που έζησε στο Παρίσι  προσπαθώντας να γίνει συγγραφέας, έχει αποτραβηχτεί στη Χάβρη, το δεύτερο πιο πολυσύχναστο λιμάνι της Γαλλίας. Πλέον μοιράζει την καθημερινότητά του ανάμεσα στο ταπεινό επάγγελμα του λούστρου και τις συχνές του επισκέψεις στο αγαπημένο του μπαρ. Δε φαίνεται να αναζητά κάτι άλλο, απόλυτα ευχαριστημένος με την απλή ζωή που μοιράζεται με τη σύντροφό του, Αρλετί, όταν απρόσμενα συναντά το ανήλικο μετανάστη, Ίντρισα τον οποίο αναζητά η αστυνομία. Ο νεαρός πρέπει να φτάσει στο Λονδίνο, όπου βρίσκεται η μητέρα του. Ο Μαρσέλ αποφασίζει να τον βοηθήσει πάση θυσία. Στο πλευρό του στέκεται όλη η γειτονιά που βοηθά με όποιο τρόπο μπορεί.  

Περισσότερα για την ταινία

Με επιδέξια αφήγηση που προχωρά έξυπνα και μέσα από τίτλους εφημερίδων, τηλεοπτικά δελτία ακόμα και ταμπλό βιβάν, χωρίς μεγάλες χειρονομίες και υπερβολές. Σημαντικό ρόλο παίζει το χιούμορ,  λεπτό, υπόγειο, αφοπλιστικό.

 Με την ατμόσφαιρα της ταινίας να χρωματίζεται σε μπλε-πράσινο τονισμένο με κίτρινες αποχρώσεις (φως και χρώμα εμπνευσμένο από την ατμόσφαιρα της πόλης), ο σκηνοθέτης σκιαγραφεί την ζωή ταπεινών ανθρώπων, με πλούτο αξιών όπως αλληλεγγύη, ανιδιοτέλεια, γενναιοδωρία. Πλάθει έναν κόσμο ιδανικό που ξεφεύγει από την πραγματικότητα. Πίσω από αυτήν την επιλογή –του φανταστικά καλού κόσμου- κρύβεται μια αυστηρή κριτική του σκηνοθέτη στη σύγχρονη κοινωνία και μια πρόταση ενός τρόπου σκέψης διαφορετικού από τον ατομιστικό που κυριαρχεί. Όπως είπε ο ίδιος ο Άκι Καουρισμάκι στη συνέντευξη που έδωσε στις Κάννες: «Όταν παρατηρώ τους ανθρώπους του κόσμου μας, χάνω κάθε ελπίδα για το μέλλον του πλανήτη. Έτσι, σχεδίασα αυτήν την ταινία ως διέξοδο ελπίδας».