ΚΩΝ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ: ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Παρασκήνιο και απόψεις που ίσως δεν είχαν δει ποτέ το φως της δημοσιότητας εμπεριέχονται στο ενδιαφέρον βιβλίο του διευθυντή της Καθημερινής, Αλέξη Παπαχελά, που κυκλοφόρησε πρόσφατα με τίτλο «Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια – Τόμος Α΄ 1942-1974» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος).

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης επέλεξε τον Αλέξη Παπαχελά για να πει τη δική του ιστορία και έθεσε ένα όρο: Η δημοσίευση να γίνει μετά τον θάνατό του.

Η κριτική του Μητσοτάκη βέβαια γίνεται εκ του ασφαλούς, μιάς και έχει φύγει από τη ζωή.

Στα αξιοσημείωτα του βιβλίου του είναι μεταξύ άλλων όσα αναφέρει για τον Κων. Καραμανλή: «Ήλθε στην εξουσία ο Καραμανλής με εύνοια,

και αυτό το προπατορικό αμάρτημα τον συνόδευε μέχρι τέλους. Το είχε και ο ίδιος μέσα του αλλά και στον λαό είχε απομείνει αυτή η αίσθηση. Κούρασε στη δεύτερη τετραετία, έφτασε και σε ρήξη με το Παλάτι, δημιουργήθηκαν όλα όσα δημιουργήθηκαν και τελικά ήταν μοιραία πλέον η πτώση του. Αν ο Καραμανλής δεν έφευγε, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως η πορεία της πολιτικής ζωής μας θα ήταν διαφορετική. Αν με ρωτήσεις εμένα, η πιο βάσιμη κριτική που κάνω στον Καραμανλή είναι ότι δεν έπρεπε να φύγει εκείνη την ώρα. Αν δεν έφευγε και έμενε αρχηγός της Δεξιάς, δεν θα γινόταν η δικτατορία. Θα έμενε από την άλλη πλευρά μία συγκροτημένη δύναμη, δεν θα γινόταν η γελοία πολιτική που έκανε ο Κανελλόπουλος κατόπιν. Ο Καραμανλής δεν άντεχε την αντιπολίτευση. Ο Καραμανλής ήταν κακομαθημένος, γιατί δεν ξεκίνησε από τη βάση, δεν πέρασε διά πυρός και σιδήρου όπως περάσαμε όλοι οι υπόλοιποι».

Αλλά και για τον Ανδρέα Παπανδρέου: «Το 1963 επανεμφανίζεται και ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Ο Ανδρέας παρουσιάσθηκε σαν αερόλιθος, όπως πολύ εύστοχα τον είχε χαρακτηρίσει ο Πάνος ο Κόκκας. Παρουσιάστηκε αρχικά ως υπάλληλος του Καραμανλή, στην ουσία σαν τεχνοκράτης. Στη συνέχεια άρχισε να τον χρησιμοποιεί ο πατέρας του. Ο Ανδρέας δεν μετέσχε, δεν έλαβε μέρος στις εκλογές του ’63, αλλά το σημαντικό είναι ότι δεν εψήφισε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν εψήφισε στις κρίσιμες εκλογές που εκρίθηκε η τύχη της Ελλάδος. Δεν έδωσε την ψήφο του, για να μη χάσει την αμερικανική υπηκοότητα. Εκείνη την εποχή (η νομοθεσία άλλαξε αργότερα), όποιος Αμερικανός πολίτης ψήφιζε έχοντας διπλή υπηκοότητα, την έχανε. Επειδή δεν ήταν βέβαιος ότι θα κέρδιζε η ΕΚ, απλούστατα έκανε τον δικό του υπολογισμό. Δεν έδινε μία δεκάρα για την ΕΚ και τον πατέρα του. Στην ουσία ο Ανδρέας τον εαυτό του κοίταζε και δεν είχε αποφασίσει να παίξει το παιχνίδι της Ένωσης Κέντρου, ώσπου πήραμε την εντολή, αφού κερδίσαμε τις εκλογές του 1963».