ΤΟ ΣΚΟΠΙΑΝΟ ΕΡΙΞΕ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΡΙΞΕΙ ΚΙ ΑΛΛΗ;

Με το δήμαρχο της Θεσσαλονίκης να προσκαλεί για πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν τον πρωθυπουργό των Σκοπίων στη συμπρωτεύουσα, δεν μου μένουν και πολλές αμφιβολίες, ότι ο Γιάννης Μπουτάρης κάνει τη «βρώμικη δουλειά», συμπλέοντας με την κυβέρνηση, η οποία εκτιμά πως είναι ευκαιρία να βρεθεί τώρα λύση στο Σκοπιανό για το θέμα της ονομασίας.

Μαζί της, αλλά ποια λύση;

Λύση Μπουτάρη, που χαρακτηρίζει δημόσια τα Σκόπια Μακεδονία;

Λύση Καμμένου, που δεν θέλει στην σύνθετη ονομασία του κράτους αυτού τη λέξη Μακεδονία;

Λύση Τσίπρα- Κοτζιά, που δεν μας λένε τι ακριβώς θέλουν, τι συζητούν και ούτε έχουν ενημερώσει την αντιπολίτευση, προκειμένου να διαμορφώσουν ένα επίπεδο συναίνεσης σ’ ένα τόσο σοβαρό ζήτημα;

Λύση σύμφωνα με την απόφαση του συμβουλίου κορυφής του 1992 υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με βάση την οποία η Ελλάδα δεν αναγνωρίζει κράτος «με το όνομα Μακεδονία ή παράγωγά του»;

Κανείς δεν γνωρίζει, όλοι είμαστε στο σκοτάδι, λες και η επίλυση του προβλήματος της ονομασίας των Σκοπίων δεν είναι ένα εθνικό θέμα, αλλά ένα ιδιωτικό ζήτημα σ’ ένα πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν,

ένα εσωτερικό θέμα της κυβέρνησης ή ορισμένων κομμάτων.

Μέχρι στιγμής βλέπω, πως η θετική, ύστερα από πολλά χρόνια στάση της ηγεσίας των Σκοπίων να διαπραγματευτεί το όνομα του κράτους αυτού έχει προκαλέσει περισσότερες έριδες μεταξύ των κομμάτων στην Αθήνα και εσωκομματικά προβλήματα στην κυβέρνηση από ότι η σκληρή στάση που τηρούσε ο προηγούμενος πρωθυπουργός τους.

Όλοι φαίνονται επιφυλακτικοί στις εξελίξεις, δείχνουν περίεργη ταραχή και αμηχανία, είτε γιατί κάτι γνωρίζουν, είτε γιατί κάτι φοβούνται. Η κυβέρνηση μάλιστα που προωθεί αυτή τη διαπραγμάτευση με πρωταγωνιστή τον κ. Κοτζιά παρουσιάζεται με δυο θέσεις, όσα και τα κόμματα που την απαρτίζουν.

Ως εκ τούτου δικαίως η αντιπολίτευση ζητά από το Μέγαρο Μαξίμου να ξεκαθαρίσει τη θέση του σ’ ένα τόσο σοβαρό εθνικό θέμα.

Υπενθυμίζω απλά ότι το Σκοπιανό έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Και τότε υπήρχαν δυο θέσεις, δυο απόψεις...

Σήμερα ίσως να μην περιμένει κανείς μια επανάληψη του παρελθόντος, γιατί η «καρέκλα» παίζει πιο σημαντικό ρόλο, μπορεί να μην υπάρξουν οι κοινωνικές και πολιτικές αναταράξεις εκείνης την εποχής -είχαμε τεράστιες διαδηλώσεις και λαοσυνάξεις ακόμα και με ιερείς στα μπαλκόνια - όμως ακόμα και σήμερα, που αυτά έχουν εκλείψει, το Σκοπιανό μπορεί να δημιουργήσει πολιτικές και εθνικές παρενέργειες.

Γι’ αυτό χρειάζεται ενημέρωση, διαφάνεια και συναίνεση για να αποφευχθεί ένα νέο φιάσκο και να υπάρξει ένας συμβιβασμός προς όφελος της χώρας, των εθνικών μας συμφερόντων αλλά και προς όφελος της ειρηνικής συνύπαρξης στην περιοχή.

Δηλαδή χρειάζεται να τετραγωνίσουν τον κύκλο. Μπορεί μόνη της η κυβέρνηση ή θα τα κάνει «θάλασσα» όπως με την επίσκεψη Ερντογάν;