Μετά από 8 χρόνια κρίσης, λίγα έχουν αλλάξει στο πολιτικό σύστημα της Ελλάδας.
Πριν την κρίση, όταν ένα κυβερνητικό κόμμα πήγαινε για εκλογές, προχωρούσε σε διορισμούς στο δημόσιο και σε αυξήσεις μισθών και συντάξεων. Σήμερα η κυβέρνηση της αριστεράς, όπως θέλει να λέγεται, ακολουθεί την ίδια συνταγή, αλλά στη λογική των χριστουγεννιάτικων δώρων, εφάπαξ μερισμάτων, επιδομάτων και λοταριών.
Θέλει να στείλει το μήνυμα στον ελληνικό λαό ότι «είμαι εδώ, είμαι δίπλα σου για τον μποναμά σου, για το δώρο της τελευταίας στιγμής, για μια ανάσα στα οικονομικά σου τα Χριστούγεννα».
Η πραγματική αιτία της παροχολογίας, όμως, δεν είναι η βοήθεια στους πολίτες,
γιατί αν ήθελε να τους βοηθήσει πραγματικά ο κ. Τσίπρας δεν θα αύξανε τους έμμεσους φόρους στα τρόφιμα, που πλήττουν τους φτωχούς, δεν θα έκοβε τις συντάξεις κύριες και επικουρικές και το ΕΚΑΣ, που είναι βοήθημα για τους πιο φτωχούς, δεν θα έβγαζε λαϊκές κατοικίες σε πλειστηριασμούς και δεν θα έκανε κατασχέσεις χρημάτων από τραπεζικούς λογαριασμούς για μικροχρέη στην εφορία.
Η πραγματική αιτία της παροχολογίας είναι η ψηφοθηρία. Αυτό το ταπεινό, αλλά ζωογόνο κίνητρο για τους πολιτικούς, είναι η ανάγκη να τους αγαπήσουν ξανά οι πολίτες και να τους επανεκλέξουν.
Γι’ αυτό ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποιεί κλασικές, δοκιμασμένες, παλαιοκομματικές πρακτικές, ενισχύοντας τις πελατειακές σχέσεις με τους πολίτες από τους οποίους πήρε τα χρήματα, που έδωσε.
Μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με ευρωπαίο αξιωματούχο, η κυβέρνηση είχε δεσμευτεί να δώσει το κοινωνικό επίδομα σε 700 χιλιάδες φτωχούς, το έδωσε όμως μόνο σε 500 χιλιάδες, προκείμενου να περισσέψουν χρήματα για να δώσει ο Αλέξης το χριστουγεννιάτικο μποναμά του. Και επ’ αυτής της καταγγελίας δεν υπήρξε καμιά απάντηση από την κυβέρνηση.
Αντί λοιπόν η Αριστερά να προχωρήσει μπροστά και να σβήσει τις αμαρτίες του κακού κομματικού παρελθόντος της χώρας, προστρέχει στις πρακτικές του για να διασωθεί εκλογικά.
Η κοινωνική πολιτική δεν ασκείται με εφάπαξ επιδόματα, αλλά με σοβαρές θεσμικές πολιτικές που θα τείνουν να εξαλείψουν το φαινόμενο της φτώχειας.
Η «αλά καρτ» βοήθεια μοιάζει με ελεημοσύνη, με φιλανθρωπία, που ο κάθε πολιτικός τη χρησιμοποιεί για να αυξήσει τη δημοτικότητα του. Το κάνουν και πολλές επιχειρήσεις και πολλοί επιχειρηματίες. Μόνο που αυτοί χρησιμοποιούν τα δικά τους χρήματα και όχι τα χρήματα των πολιτών.
Λίγη δημοτικότητα ή ακόμα και ανοχή από τους Έλληνες ήθελε να κερδίσει και η βασίλισσα Φρειδερίκη, που χορηγούσε το επίδομα απόρων κορασίδων. Σωστά το θύμισε η κα Γεννηματά.
Όμως ακόμα και αυτό ήταν θεσμοθετημένο και σταθερό. Όχι προεκλογικό.
Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου