Επιτέλους, αυτή η
γελοιότητα με την κατάληψη της πρυτανείας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
Αθηνών πρέπει να σταματήσει. Τώρα. Αμέσως. Πλέον συνιστά πρόκληση, όχι μόνον
για την πανεπιστημιακή κοινότητα αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.
Δεν
μπορούν 40 άτομα να ακυρώνουν, με το έτσι θέλω, τη λειτουργία ενός ολόκληρου
πανεπιστημίου. Ούτε να διασύρουν την κυβέρνηση -η οποία εκπροσωπεί το κράτος,
μην το ξεχνάμε- καθώς την εμφανίζουν είτε ανήμπορη να εφαρμόσει το νόμο είτε
δίνουν επιχειρήματα στους πολιτικούς της αντιπάλους να την κατηγορούν πως δεν
θέλει να το κάνει, κάτι που συνιστά χειρότερη κατηγορία κι από την ανημπόρια.
Πλέον
δεν έχει καμμία σημασία αν οι καταληψίες είναι κοινωνικοί αγωνιστές,
μπαχαλάκηδες, περιθωριακοί ή οτιδήποτε άλλο. Σημασία έχει πως η κατάληψη αυτή
εκτυλίσσεται σε καρικατούρα ακόμη και του χώρου που αυτοπροσδιορίζεται ως
αντιεξουσιαστικός. Και πρέπει αμέσως, τώρα, να σταματήσει. Κι αν οι καταληψίες
δεν προτίθενται να αποχωρήσουν, θα πρέπει να αναγκαστούν να το κάνουν.
Σε
τελική ανάλυση τα 40 παλληκάρια της οδού Πανεπιστημίου,
δεν έχουν καμμία
νομιμοποίηση για να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Αν ήταν φοιτητές και η
κατάληψη ήταν αποτέλεσμα κάποιας απόφασης που πάρθηκε σε κάποια φοιτητική
συνέλευση να το καταλάβω. Ακόμη κι αν ήταν εργάτες που η Γενική Συνέλευση του
σωματείου τους αποφάσισε να καταλάβουν το πανεπιστήμιο και πάλι να το καταλάβω.
Ακόμη κι αν η κατάληψη γίνονταν από κάποιο συγκροτημένο πολιτικό ή κοινωνικό
υποκείμενο ακόμη κι αυτό να το καταλάβω.
Αυτο
που δεν καταλαβαίνω είναι ποιός νομιμοποίησε και εξουσιοδότησε τα 40 παλληκάρια
της οδού Πανεπιστημίου κάνουν κατάληψη. Έγινε κάποια συνέλευση; Πότε; Που;
Ποιοί συμμετείχαν; Ποιοί αποφάσισαν; Τι εκπροσωπούν; Τον εαυτό τους; Είναι μια
παρέα; Και τι παρέα είναι αυτή; Σίγουρα πάντως δεν είναι, κι ας
αυτοπροσδιορίζονται, κοινωνικοί αγωνιστές με πρόσωπο, ιδέες και επαναστατικό
πρόγραμμα.
Το
"βία στη βία της εξουσίας" ή το "κάτω το κράτος" το είπαν
πολλοί πριν απ' αυτούς, αλλά είχαν και πρόσωπο και όνομα και πρόγραμμα και
διαδικασίες λήψης αποφάσεων και ήταν πολλοί περισσότεροι. Δεν ήταν άγνωστοι
ούτε κουκουλοφόροι. Ούτε στις τάξεις τους είχαν Πολωνούς πρεζέμπορους ή Λίβυους
τουρίστες -αν φυσικά αληθεύει το αστυνομικό δελτίο. Και φυσικά δεν είναι
"παιδιά" που θα σταματούσαν την κατάληψη επειδή θα πήγαιναν να
τσουγκρίσουν αυγά το Πάσχα, όπως προέβλεπε ο υπουργός Επικρατείας Αλ.
Φλαμπουράρης.
Απορώ
μάλιστα με τους "καλούς τρόπους" που επιδεικνύει έναντι των 40
παλληκαριών της οδού Πανεπιστημίου η κυβέρνηση. Δεν καταλαβαίνει ότι από την
επαμφοτερίζουσα στάση της η μόνη κερδισμένη είναι η πούρα Δεξιά και η Χρυσή
Αυγή καθώς τα φαινόμενα ανομίας, ασυδοσίας ενίοτε και βανδαλισμών έχουν ως
επακόλουθο να αναπτύσσονται, και δικαιολογημένα, στην κοινωνία ανακλαστικά
"νόμου και τάξης";
Δεν
καταλαβαίνουν εκεί στου Μαξίμου ότι η ζημία που υφίσταται η κυβέρνηση είναι
πολύ σοβαρή όταν ο υπουργός Δημοσίας Τάξεως βγαίνει σχεδόν κάθε μέρα και
επιρρίπτει την ευθύνη στον πρωθυπουργό για τη "μη δράση" της
αστυνομίας; Δεν καταλαβαίνει ο πρωθυπουργός ότι οι "καλοί τρόποι"
έναντι των καταληψιών, μπορεί, από την πλειοψηφία του πληθυσμού, να μην
εκλαμβάνονται ως στοιχείο δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους, αλλά ως έκφραση
φοβικής λειτουργίας της κυβερνήσεως;
Σε
τελική ανάλυση αν έχουν δικαίωμα 40 άγνωστα παλληκάρια να κρατούν κλειστό το
Πανεπιστήμιο έχουν δέκα φορές δικαίωμα τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας
να θέλουν να ανοίξει το Πανεπιστήμιο. Και όταν λέω πανεπιστημιακή κοινότητα δεν
εννοώ μόνον τους πρυτάνεις και τους καθηγητές, που το ζητούν επιμόνως με
ανακοινώσεις τους, αλλά και τους φοιτητές και τους διοικητικούς υπαλλήλους. Και
το λέω επειδή δεν είδα κάποια φοιτητική συνέλευση να έχει πάρει απόφαση
στήριξης των 40 παλληκαριών.
Η
κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει με ποιούς είναι. Δεν μπορεί να είναι και με τον
αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Φυσικά, εάν θέλει, μπορεί να είναι και με τους
μεν και με τους δε. Όταν όμως υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων είναι υποχρεωμένη
να διαλέξει. Και πρέπει να διαλέξει τώρα. Κάθε μέρα που περνά είναι εις βάρος της.
Όχι γιατί τα 40 παλληκάρια της οδού Πανεπιστημίου αμαυρώνουν την εικόνα της,
αλλά επειδή το παράδειγμά τους μπορεί αύριο να το ακολουθήσουν κι άλλοι, απλοί
πολίτες αυτοί, για πολύ σοβαρότερα θέματα, για θέματα που μελλοντικές
κυβερνητικές αποφάσεις μπορεί να μαυρίζουν τη δική τους ζωή.
Ας
σκεφτεί λοιπόν σοβαρά ο πρωθυπουργός μήπως ο ρόλος του Πόντιου Πιλάτου που
επιλέγει σήμερα για τα 40 παλληκάρια της οδού Πανεπιστημίου, αλλά και
γενικότερα των καταλήψεων, οδηγήσουν αύριο τον ίδιο και την κυβέρνησή του στον
Γολγοθά. Ας σκεφθεί και ας δώσει, επιτέλους, τις οδηγίες που επιμόνως ζητά ο
υπουργός Δημοσίας Τάξεως. Διαφορετικά, και αφού ο Γιάννης Πανούσης δεν εχει το
σθένος και την ευθιξία να παραιτηθεί, ας τον αποπέμψει...
matrix24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου