ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ, ΟΙ ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

Σήμερα στο μακρινό Μπαλί της Ινδονησίας πήγα να φάω στο μαγαζί με ινδονησιακή κουζίνα που τρώω κάθε μεσημέρι συνήθως και που συναντώ καθημερινά δυτικούς μόνιμους κάτοικους αλλά και τουρίστες από όλο τον κόσμο. Οι σκηνές με τους χιλιάδες Έλληνες να έχουνε σπεύσει να βοηθήσουν τους πρόσφυγες είχαν κάνει ήδη τον γύρο του κόσμου.

Γράφει ο The Clown

Όταν μπήκα στο μαγαζί σηκώθηκαν ένας Βέλγος και ένας Γάλλος, γνωστοί που συναντιόμαστε συχνά τα μεσημέρια και μιλάμε για πολιτική και γενικότερα για την κατάσταση στον πλανήτη για να μου σφίξουνε το χέρι, να μου δώσουνε συγχαρητήρια για αυτά που είδαν από το διαδίκτυο και να μου πούνε ότι σήμερα είναι περήφανοι για τους Έλληνες, ότι είναι περήφανοι για την μαζική αντίδραση ενός μεγάλου μέρους των Ελλήνων την στιγμή που και οι ίδιοι ζούνε ένα γολγοθά και αντιμετωπίζουν μεγάλα οικονομικά προβλήματα.

Γέμισαν τα στήθη μου από υπερηφάνεια. Αυτό είναι υπερηφάνεια, να πηγάζει από τα έργα,

τις πράξεις και την στάση ζωής μας. Ούτε από προγόνους και μνήματα, ούτε για τυχαίους λόγους όπως ότι έτυχε να γεννηθούμε στο ωραιότερο οικόπεδο της Ευρώπης.

Σήμερα νιώθω πραγματικά περήφανος για τους συμπατριώτες μου και ούτε θυμάμαι πόσα χρόνια έχω να νιώσω αυτήν την υπερηφάνεια και θέλω να πω σας ευχαριστώ όλους, όσους πήγατε αλλά και όσους δεν μπορέσατε να πάτε αλλά έστω με τον ανθρωπιστικό σας δημόσιο λόγο στηρίξατε όλη αυτή την κινητοποίηση και διατηρείτε την ευαισθησία και τον ανθρωπισμό μας στην επιφάνεια.

Από την άλλη, δεν μπορώ να αφήσω να περάσει απαρατήρητο και το μπλοκ των σκατόψυχων Ελλήνων, αυτών που δεν μπορούνε να νιώσουν, αυτών που έχουν χαμηλή συναισθηματική νοημοσύνη.

Δεν είμαι αριστερός, δεν έχω την λογική της κυρά Τασίας του τύπου «μπάτε σκύλοι αλέστε», ούτε ότι μια χώρα δεν πρέπει να ελέγχει τα σύνορα της, αλλά είναι άλλο αυτό και άλλο το μίσος και η έμμεση η άμεση ρατσιστική προπαγάνδα κατά των προσφύγων και των παράτυπων μεταναστών και να ονειρεύεσαι φυλακές και σιδερόπορτες διπλοκλειδωμένες κάνοντας συνέχεια αναφορά σε ΛΑΘΡΟμετανάστες, ένας όρος που πλέον δεν υφίσταται, ούτε τα ΜΜΕ τον χρησιμοποιούν πια για τους λόγους που μπορείτε να βρείτε στην εξαιρετική ανάλυση του νομικού Βασίλη Σωτηρόπουλου ΕΔΩ και το γνωρίζουν, αλλά αυτοί επιμένουν να τον χρησιμοποιούν. Επιμένουν να μιλάνε για λαθραίους ανθρώπους για να τους μειώσουν, κοινοποιούν ρατσιστικής προπαγανδας άρθρα από ακροδεξιά ψεκασμένα site, γιατί απλά είναι ρατσιστές.

Ασφαλώς τους περισσότερους από τους σκατόψυχους τους συναντάμε στον συντηρητικό χώρο, αλλά δεν πρέπει να γενικεύουμε, είδα αξιόλογους δεξιούς να προσπαθούν να εξηγήσουν το αυτονόητο για αυτούς ανθρωπισμό και είδα και Ποταμίσιους (ευτυχώς μια μικρή μειοψηφία από αυτούς) να πουλάνε ξενοφοβία και οι περισσότεροι από αυτούς στο όνομα του φιλελευθερισμού, του πιο παρεξηγημένου και ταλαιπωρημένου όρου της Ελληνικής γλώσσας.

Ένας φιλελεύθερος, ένας φίλος της ελευθερίας το βλέπει το πρόβλημα, δεν εθελοτυφλεί, αλλά ποτέ οι πρώτες σκέψεις που κάνει δεν είναι φυλακές και συρματοπλέγματα. Ένας φίλος της ελευθερίας ενώ αντιλαμβάνεται το μέγεθος του προβλήματος, ενώ ασφαλώς δεν θέλει την χώρα ξέφραγο αμπέλι, ψάχνει να βρει ανθρωπιστικές λύσεις, πρώτα θα εξαντλήσει όλα αυτά τα περιθώρια. Ένας πραγματικός φίλος της ελευθερίας, ένας φιλελεύθερος ασφαλώς και δεν μιλάει ποτέ για λαθραίους ανθρώπους, άλλα για πρόσφυγες και παράτυπους μετανάστες.

Κλείνοντας και ενώ πρώτα σας ευχαριστήσω μέσα από την ψυχή μου που με κάνατε στην άλλη άκρη του κόσμου σήμερα να νιώσω υπερήφανος για εσάς τους συμπατριώτες μου, θέλω να παραθέσω την προχθεσινή ανάρτηση του επίτιμου πρόεδρου της Φιλελεύθερης Συμμαχίας Γρηγόρη Βαλλιανάτου.

«Ένας φιλελεύθερος σέβεται απέραντα τον μετανάστη, για τον μετανάστη λέω.

Ένας φιλελεύθερος σέβεται ένα ρομαντικό άνθρωπο που θέλει μια καλύτερη ζωή ή λευτεριά για τον κρυμμένο εαυτό του.

Ένας φιλελεύθερος ξέρει πως ο μετανάστης πάει για να δουλέψει σκληρά, μένει μόνο εκεί όπου έχει δουλειά, θέλει να ζήσει εκεί που τον σέβονται διαφορετικό και αυτός εκείνους.

Ένας φιλελεύθερος ξέρει πως ο μετανάστης συμβάλει στην ανάπτυξη του τόπου για όλους.

Ένας φιλελεύθερος υποκλίνεται στη γενναία ατομικότητα του τολμητία και τον καμαρώνει ελεύθερο.»