Πάνε
500 χρόνια από όταν οι Conquistadors χάριζαν χάντρες πολύχρωμες και καθρεφτάκια
στους ιθαγενείς. Κι όμως. Αυτή είναι η πλησιέστερη εικόνα στις εικόνες της
επίσκεψής της στον Πειραιά.
Και στον τοπικό φύλαρχο στη συνέχεια.
Και στον τοπικό φύλαρχο στη συνέχεια.
θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι η ηθοποιός απλά συνεχίζει το φιλανθρωπικό έργο που εκτελεί με προσήλωση σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Ο κακοπροαίρετος -«θύμα» του Guy Debord ή του Edward Rosenthal- θα μιλούσε για την κοινωνία του θεάματος ή για την εξουσία των ψευδαισθήσεων.
Δυστυχώς θα είχαν και οι δύο άδικο. Γιατί πίσω από το ψεύτικο χαμόγελο της Jolie δεν κρύβεται ούτε η φιλανθρωπία ούτε το star system. Κρύβεται μια πλευρά της σύγχρονης post-modern ευρωατλαντικής διπλωματίας.
«Διπλωματίας του 21ου αιώνα», όπου celebrities, παράλληλα με επιλεγμένες κινηματογραφικές παραγωγές, θα λειτουργούν σαν «ιδεολογικοί-επικοινωνιακοί» πρεσβευτές, προλειαίνοντας το έδαφος της δυτικής -αλλά και παγκόσμιας- κοινής γνώμης για επεμβάσεις, πολέμους ή άλλες πολιτικές εξελίξεις.
Η Jolie ήδη από το 2012 είχε καταγγείλει την «αδράνεια της διεθνούς κοινότητας» μπροστά στα «εγκλήματα» της κυβέρνησης της Συρίας.
«Νομίζω ότι η κατάσταση στη Συρία έχει φτάσει σε ένα σημείο, όπου δυστυχώς, κάποια μορφή, κάποιο είδος της επέμβασης είναι απολύτως απαραίτητη».
Στην ίδια συνέντευξη, που είχε παραχωρήσει στο Al Jazeera (ή αλλιώς γνωστό ως «Υπουργείο Αλήθειας του ΝΑΤΟ»), δεν είχε παραλείψει, (αφού παρουσίασε τους Σέρβους σαν «μαζικούς βιαστές»), να αναφερθεί, θετικά βέβαια, στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία, καλώντας σε μια αντίστοιχη «ανθρωπιστική επέμβαση» στη Συρία.
Δεν παρέλειψε επίσης να καταγγείλει Ρωσία και Κίνα που ασκούσαν veto στην απόφαση για «ανθρωπιστική επέμβαση».
Στη συνέχεια οι «ανθρωπιστικές» της παραινέσεις πλήθυναν και πήραν τα χαρακτηριστικά παγκόσμιας «σταυροφορίας». Με αποκορύφωμα την ομιλία της στον ΟΗΕ(!), με θέμα -τι άλλο;- την ανάγκη επέμβασης στη Συρία.
Επέμβαση η οποία τελικά έγινε και προκάλεσε 350.000 νεκρούς και δημιούργησε τις στρατιές των προσφύγων που η ηθοποιός επισκέπτεται, στάζοντας κροκοδείλια δάκρυα. Τα ίδια δάκρυα που στάζουν διάφορες ΜΚΟ, που επίσης -τι σύμπτωση- κατήγγειλαν τότε το «βάρβαρο» καθεστώς της Συρίας και ζητούσαν -κι αυτές- την επέμβαση της «διεθνούς κοινότητας».
Η Jolie δεν είναι απλά «πρέσβειρα καλής θέλησης του ΟΗΕ». Είναι και μέλος του CFR, (Council on Foreign Relations), ένα πανίσχυρο think tank των ΗΠΑ.
Το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, είναι μια ιδιωτική, μη-κυβερνητική υπερκομματική οντότητα, ένα ίδρυμα-θεσμός και όργανο-γέφυρα μεταξύ του αμερικανικού Κεφαλαίου και του αμερικανικού Κράτους.
Σκοπός του είναι η διασφάλιση της Αμερικανικής επικυριαρχίας και στα μέλη του συγκαταλέγονται επιφανείς πολιτικοί, εκπρόσωποι του τραπεζικού συστήματος, καθηγητές Πανεπιστημίων, μεγαλο-επιχειρηματίες και προσωπικότητες των Μέσων και του Τύπου. (Η Κυβέρνηση Νίξον, για παράδειγμα, είχε πάνω από 100 μέλη του Συμβουλίου).
Το CFR δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, την τελευταία περίοδο, για τις εξελίξεις στην Ευρώπη και το προσφυγικό ζήτημα.
Έτσι, στις 22 Μαρτίου διοργανώνει ένα κύκλο συζητήσεων,όπου θα παραστούν και πρεσβευτές και διπλωμάτες των ΗΠΑ στην Ευρώπη, με θέμα «Ο ρόλος της Ευρώπης σε ένα ταραγμένο κόσμο», όπου «ειδικοί θα συζητήσουν την ικανότητα και τη βούληση της Ευρώπης να σφυρηλατήσει μια κοινή εξωτερική πολιτική και κατά πόσον η ΕΕ θα παραμείνει εταίρος της Αμερικής στην αντιμετώπιση των προκλήσεων του κόσμου».
Παράλληλα «εμπειρογνώμονες θα αξιολογούν τις προοπτικές για την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, τη δυναμική μια πιθανής Brexit και τη δυνατότητα αναμόρφωσης(!) των θεσμικών οργάνων της ΕΕ», ενώ «ειδικοί θα αναλύουν την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζει η ΕΕ σήμερα. Είναι η Ευρώπη εν μέσω μιας κρίσης της δημοκρατικής διακυβέρνησης; Θα αναιρέσει ο λαϊκισμός την Ευρωπαϊκή Ένωση; Μπορεί η Ευρώπη να χειριστεί τις προκλήσεις της γήρανσης του πληθυσμού, την εισροή των προσφύγων και την αργή οικονομική ανάπτυξη;»
Πόσο πιο καθαρά να το πούν… οι ειδικοί;!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου