ΌΤΑΝ ΟΙ ΑΓΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΚΛΕΒΟΥΝ

Ποιός θα φυλάξει τους φύλακες;

Κι ο Πλάτωνας στην Πολιτεία του βάζει τον Γλαύκωνα να αναφωνήσει «Γελοῖον γάρ, ἦ δ' ὅς τόν γε φύλακα φύλακος δεῖσθαι» δηλ. «Θα ήταν γελοίο ο φύλακας να χρειάζεται φύλακα» 

Παροιμία: Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ

   Μια φορά η αλεπού είχε κάμει σεμπριά με την αρκούδα, για να χαλάνε τα μελίσσια και να τρώνε το μέλι. 

Η αλεπού φύλαγε βάρδια και η αρκούδα έριχνε κάτω τις κυψέλες, έτρωγε όσο μέλι ήθελε και όταν έφευγε έφερνε και στην αλεπού ότι απόμεινε. 

Αργότερα όμως η αλεπού πίστεψε, πως η δουλειά που έκανε η αρκούδα, μπορούσε να την κάμει και αυτή. Πήρε λοιπόν τα αλεπόπουλα, τα έβαλε σκοπούς και τράβηξε για το μελισσομαντρί. 

Συνηθισμένη από τα κοτέτσια άρχισε ν’ αναποδογυρίζει ένα-ένα τα μελίσσια και έχωνε την μούρη της μέσα. 

Σύννεφο τότε πετάχτηκαν οι μέλισσες. 

Της επιτέθηκαν και της γέμισαν όλο το σώμα με κεντριά και δεν έβλεπε από πού να φύγει. 

Άμα έφθασε στα παιδιά της είπε:

«Πάμε παιδιά μου δεν είμαστε για μεγάλες δουλειές σαν την αρκούδα, μόνο για καραούλια είμαστε καλοί».

Από εδώ βγήκε η παροιμία «Φοβάται όπως η αλεπού τα μελίσσια».