Η ευκολία, με την οποία ο κ. Τσίπρας κοροϊδεύει τους συνταξιούχους είναι αξιοθαύμαστη για πολιτικό.
Από το 2016 έχει ψηφίσει τις περικοπές των συντάξεων , το 2017 με την τρίτη αξιολόγηση επανέλαβε στους δανειστές τη βούληση της κυβέρνησης να μειώσει το ποσοστό δαπανών για το ασφαλιστικό επί του προϋπολογισμού κατά 1% του ΑΕΠ και παράλληλα να «παγώσει» οποιαδήποτε αύξηση έως και το 2022, πριν ένα μήνα με το συμπληρωματικό μνημόνιο επιβεβαίωσε στη Βουλή για τρίτη φορά , αυτή την πολιτική και πριν... στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής Τσίπρα, αρχίζουν οι υπουργοί, τα στελέχη και χθες ο ίδιος ο πρωθυπουργός να διαρρέουν με θολό τρόπο, ότι θα πάρουν πίσω τις περικοπές, ότι τέλος πάντων κάτι θα γίνει στο τέλος.
Και λέω διαρρέουν, γιατί στην ουσία δεν λένε τίποτα ουσιαστικό και καθαρό, απλά «χαϊδεύουν» τα αυτιά των συνταξιούχων και όταν έρχεται η ώρα των αποφάσεων κάνουν πίσω.
Ο πρωθυπουργός έφτασε μάλιστα χθες στο σημείο,
να κατηγορήσει τον κ. Μητσοτάκη ότι τάχα ζήτησε από τη Μέρκελ να επιμείνει στην πολιτική των περικοπών, αρνήθηκε όμως ο ίδιος στη Βουλή να συμφωνήσει με τις τροπολογίες ΝΔ και ΚΙΝΑΛ για ανάκληση των μειώσεων και να μεταφέρει το μήνυμα στους δανειστές ότι στην Ελλάδα όλες οι πολιτικές δυνάμεις συμφωνούν σε μια πολιτική: Να προστατευτούν οι συνταξιούχοι της χώρας μας.
Αντί λοιπόν να αξιοποιήσει πολιτικά αυτή την απρόσμενη συναίνεση κατηγόρησε τα δυο κόμματα που έφεραν την πρόταση στη Βουλή.
Τρέλα πράγματα; Πανικός; Ναι, γιατί θα πρέπει να ισορροπήσει μεταξύ του λαϊκισμού του και των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει απέναντι στους δανειστές, που δεν αλλάζουν εύκολα, πολύ περισσότερο που από τον Αύγουστο και μετά μας περιμένουν οι αγορές.
Πως γράφονται καλά άρθρα στον ξένο Τύπο και πως κάποιοι στέλνουν συγχαρητήρια στον πρωθυπουργό για την... ολοκλήρωση του μνημονιακού προγράμματος ή τη συμφωνία των Πρεσπών; Γιατί έχει δεσμεύσει εγγράφως τη χώρα με την υπογραφή του και με αποφάσεις κοινοβουλίου σε ό, τι του έχει ζητηθεί και έχει δώσει τα διαπιστευτήρια του ότι είναι πρόθυμος και βολικός.
Αλίμονο στους συνταξιούχους.
Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου