Ένα συγκλονιστικό κείμενο, "γροθιά στο στομάχι" λίγες ημέρες μετά τον αδόκητο θάνατο του γιού του Σωκράτη Κόκκαλη, ανήρτησε στο Facebook ο σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ και ιδρυτής της εταιρείας παραγωγής dotmov, Ανδρέας Λουκάκο.
Όπως τονίζει μεταξύ άλλων: "Υπάρχει κόσμος που αγνοεί ότι οι εθισμοί ή η δυστυχία δεν έχουν ταξικό χαρακτήρα, υπάρχει κόσμος που γελάει με τον θάνατο ενός ανθρώπου που δεν ήξερε και που δεν είχε ιδέα τι βάρος μπορεί να κουβαλούσε λόγω του ονόματός του ή του τρόπου με τον οποίο μεγάλωσε. Υπάρχει κόσμος που χαίρεται με την δυστυχία των άλλων λες και ο θάνατος οποιουδήποτε μπορεί να καλυτερεύσει την δική του ζωή."
Αναλυτικά το κείμενό του:
Πέθανε ο γιός του Κόκκαλη και υπάρχει κόσμος που είναι σχεδόν χαρούμενος που πέθανε ενας άνθρωπος 34 χρονών. Υπάρχει κόσμος που θεωρεί οτι οποιοσδήποτε είναι γιός ή κόρη πλούσιας οικογένειας είναι εξ ορισμού κακός και του αξίζει η οποιαδήποτε ατυχής κατάληξη.
Υπάρχει κόσμος που αγνοεί ότι οι εθισμοί ή η δυστυχία δεν έχουν ταξικό χαρακτήρα,
υπάρχει κόσμος που γελάει με τον θάνατο ενός ανθρώπου που δεν ήξερε και που δεν είχε ιδέα τι βάρος μπορεί να κουβαλούσε λόγω του ονόματός του ή του τρόπου με τον οποίο μεγάλωσε. Υπάρχει κόσμος που χαίρεται με την δυστυχία των άλλων λες και ο θάνατος οποιουδήποτε μπορεί να καλυτερεύσει την δική του ζωή.
Υπάρχει κόσμος πολύ τοξικός και το μέσο αυτό (το fb) είναι το ιδανικό γήπεδο για να παίξει την μπάλα του.
Και κάτι ακόμα. Επί δύο χρόνια, για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ, παρακολουθούσα από κοντά παιδιά σε απεξάρτηση. Είδα παιδιά από φτωχές οικογένειες, από πλούσιες, παιδιά που μεγαλώσανε καλά και παιδιά που μεγαλώσανε δύσκολα. Τραβούσαν όλα ένα γολγοθά και ήταν στιγμές που ένιωθα πολύ μικρός απέναντί τους. Κανείς δεν ξέρει πως θα τα φέρει η ζωή, ποιος κοντινός του θα βασανιστεί από δαίμονες, εθισμούς και δυστυχίες και αν ο ίδιος θα γλιτώσει.
Όμως χαρά δεν μπορεί κανείς να αντλεί από τη δυστυχία των άλλων. Δεν πρέπει, είναι λάθος, είναι βάρβαρο και πολύ σκληρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου