ΡΕ ΑΕΙ ΣΤΟ... ΔΙΑΟΛΟ

Άιντε, Τουρκοαρκουδιάρηδες.

Άντε γιατί μας τα πρήξατε. Τώρα μου κάνατε και «συμφωνία» μ’ έναν από τους κατσαπλιάδες που αλληλοσφάζονται στην Λιβύη και υπογράψατε και «μνημόνιο» τρομάρα σας, που (για να μην πολυλογούμε) λέει ένα απλό πράγμα: Ότι η Κρήτη, υπάρχει και δεν υπάρχει. Σωστά; Ενώνετε με δυο ευθείες γραμμές τις δυο άκρες της Τουρκιάς με τις άκρες της Λιβύης, μουτζουρώνετε το ενδιάμεσο πάνω στον χάρτη με έναν μαρκαδόρο και βγάζετε τουρκική οικονομική ζώνη το ένα τρίτο της μεσογείου. Μωρέ μπράβο.

Το γεγονός ότι μέσα στην μουτζουρωμένη περιοχή υπάρχει η Κρήτη, σημαίνει για σας δυο πράγματα. Είτε ότι το νησί δεν υπάρχει καθόλου, είτε ότι είναι τουρκικό. Τελεία και παύλα, τα υπόλοιπα είναι φούμαρα και βερμπαλισμοί για τους διπλωμάτες, σωστά;. Μπράβο ρε μάγκες. Κι εγώ όμως, κάθε μέρα στα όνειρα μου και στα γραφτά μου,

δίνω δυο ξεγυρισμένα χαστούκια και μια κλωτσιά στα σκέλια του Τράμπ γιατί μου την δίνει το μαλλί του, αλλά έτσι και τολμήσω να τον πλησιάσω θα βρεθώ στο Γκουαντάναμο. Ας έχετε λοιπόν κι εσείς τον νου σας, μην πάθετε τίποτα χειρότερο έτσι που παίζετε σαν χαζοχαρούμενα με τους χάρτες, τα μνημόνια και τους μαρκαδόρους σας.

Είπαμε να κάνουμε υπομονή με τον ημίτρελο που μας έτυχε στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, αλλά ως ένα σημείο. Τσαμπουκαλεύεται από δω, επιτίθεται από κει, γκαρίζει παραπέρα, απειλεί παραδίπλα, βρίζει παρακάτω… τσουρέκια (μετά συγχωρήσεως) μας τα ‘κανε τα τελευταία χρόνια που του ανέβηκε το σάκχαρο και κάνει σαν υστερικός. Είπαμε, είμαστε φιλήσυχος λαός, έχουμε και τα δικά μας προβλήματα, γίναμε και ολίγον ευρωπαίοι με τον καιρό, δεν έχουμε διάθεση για ηλίθιους και αναίτιους καυγάδες επειδή ο γείτονας σάλταρε. Κάναμε υπομονή, κάναμε κράτει, αλλά βρε αδερφέ όλα έχουν τα όρια τους.

Διότι όταν λέει ο τύπος ότι η θάλασσα γύρω-γύρω από την Κρήτη είναι τουρκική οικονομική ζώνη, τι πρέπει να καταλάβω εγώ ο κρητικός αλλά κι ο κάθε Έλληνας; Ότι ήδη έβαλε πόδι στο χωράφι μου ο βαρύμαγκας. Όταν ο τρελός ή θρασύς γείτονας ανακοινώσει στο χωριθό ότι η αυλή του σπιτιού σου είναι δική του κι εσύ για να μην οξύνεις την κατάσταση τον αφήσεις να φυτέψει μαρούλια, πόσο καιρό θαρρείς πως θέλει να μπει και στην κρεβατοκάμαρα σου και να ροχαλίσει στο κρεβάτι σου; Έτσι θα το πάμε; Αμ εκεί κάτω κουμπάροι με το μισοφέγγαρο, δεν αφήνουμε εύκολα να μπει κάποιος στην κρεβατοκάμαρα μας. Πουθενά στην Ελλάδα δεν αφήνουμε δηλαδή, αλλά τώρα μιλάμε για την Κρήτη διότι αυτήν μουτζουρώσατε χθες ως τουρκική παρέα με τον κατσαπλιά.

Δεν έχω τίποτα με τους άλλους λαούς ούτε υποτιμώ την μαχητικότητα και τον πατριωτισμό κανενός, όμως εμείς δεν είμαστε ούτε Σύριοι, ούτε Κούρδοι, ούτε Ιρακινοί που τους σφαλιαρίζετε για πλάκα. Ούτε Ρώσοι, ούτε Αμερικάνοι είμαστε να μας παίζετε. Θα βρείτε τον μπελά σας μαζί μας, να το ξέρετε.

Θα σας τον κόψουμε τον τσαμπουκά. Ρωτείστε τους παλιούς τουρκοκρητικούς να σας πούν. Στα σπίτια των δικών μας Μικρασιατών μένουν, στο Αϊβαλί και στην Σμύρνη. Θα σας εξηγήσουν τι έπαθαν οι παππούδες τους κι ας είναι πια τρίτη-τέταρτη γενιά. Και να ξέρετε ένα ακόμα πράγμα: Το παιδοβούβαλο της τάξης κάνει τον καμπόσο με τον όγκο του και τους δέρνει όλους, εκτός από έναν που κάθεται σιωπηλός στην άκρη και δεν μιλά. Αλλά έτσι και τον πλησιάσει ο νταής για να του κάνει τα ίδια, τρώει δυο μπουκέτα που χάνει τον κόσμο κι έπειτα φεύγει κλαίγοντας το παιδοβούβαλο.

Οπότε, κάντε ρολό τα μνημόνια σας με τους Λίβυους και τους χάρτες με τις οικονομικές σας ζώνες και βάλτε τα εκεί που ξέρετε. Μαζί με τους μαρκαδόρους σας και τους πυραύλους σας και τις πυραυλάκατους και τα drown σας και τα πλωτά τρυπάνια σας. Διότι ως εδώ ήτανε. Άιντε, Τουρκοαρκουδιάρηδες.

Του Δημήτρη Καμπουράκη