Ο ζόφος που απλώνεται στο δημόσιο βίο της χώρας επηρεάζει αναπόφευκτα και τις πολιτικές εξελίξεις σε μια συγκυρία μάλιστα που όλα τα μέτωπα, ακόμη και τα εθνικά, είναι ανοικτά και οξυμένα. Όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα δεν σηματοδοτούν απλώς επιστροφή στο χειρότερο παρελθόν των παράνομων ηχογραφήσεων, των υποκλοπών και των κοριών αλλά προοιωνίζονται ακόμη μεγαλύτερη κατάπτωση και παρακμή την ώρα που οι προκλήσεις για την ελληνική κοινωνία και τον τόπο γενικότερα έχουν πάρει υπαρξιακό χαρακτήρα.
Η κοινή γνώμη παρακολουθεί άναυδη αποκαλύψεις και καταγγελίες που εκδηλώνονται στο πλαίσιο ενός ανηλεούς πολέμου με πρωταγωνιστές και υποβολείς σε ρόλους συγκεχυμένους και εναλλασσόμενους. Με μεθόδους και τακτικές που παραπέμπουν περισσότερο σε υπόκοσμο, εκτυλίσσεται ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών που δείχνει ότι μπορεί και να υπερβαίνει τις πολιτικές ηγεσίες οι οποίες μοιάζουν ανήμπορες,
να διατηρήσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων ενώ άγονται και φέρονται βουλιάζοντας στην ανυποληψία και τον καιροσκοπισμό.
Ενώ η πραγματικότητα φαίνονται να ξεπερνά μέρα με την ημέρα και την χειρότερη φαντασία για τον οικονομικό Αρμαγεδδώνα και η Τουρκία έχει αποθρασυνθεί ωθώντας την χώρα μας σε ένα “διάλογο” τον οποίο έως προχθές αρνείτο υπό αυτές τις συνθήκες, τα κομματικά επιτελεία έχουν πάρει τη μεζούρα της μικροπολιτικής και προσπαθούν να μετρήσουν εάν και ποιοι ακριβώς μπορεί να ωφεληθούν ή να ζημιωθούν από τις στιχομυθίες Μιωνή – Παππά και το κλίμα σκανδαλολογίας όμοιο του οποίου έχει να ζήσει η χώρα από τις δεκαετίες του 1980 και 1990.
Ο πόλεμος των κοριών, έστω και ...ψόφιων, αναμένεται να κλιμακωθεί σύμφωνα με όσα άλλωστε προαναγγέλλουν και απειλούν ορισμένοι και από τους εμφανιζόμενους ως “πολεμάρχους”. Το κλίμα έχει δηλητηριαστεί μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό με αφορμή άλλες περιπτώσεις, όπως π.χ. με την υπόθεση του “real estate” του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη, ενώ δεν πρέπει να αγνοείται ότι ύστερα από μια μικρή παύση, μετά τις εκλογές του περασμένου Ιουλίου, η ατζέντα είχε αρχίσει να τροφοδοτείται πάλι με καταγγελίες για αδιαφανείς φακέλους και καταστάσεις. Κι αν μέχρι τα μέσα του 2019 στο στόχαστρο βρισκόταν κυρίως η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και κορυφαία στελέχη της, που προσπαθούσαν να ισορροπήσουν με αντεπιθέσεις για γαλάζια σκάνδαλα, τώρα δίπλα στα κυβερνητικά πεπραγμένα της ΝΔ με τα όποια κενά αδιαφάνειας έρχονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στο φως σκελετοί της “βαθιάς εξουσίας” της περασμένης πενταετίας. Οι παλαιότεροι φέρνουν στη μνήμη τους τις συγκρούσεις που εκτυλίσσονταν όταν πρωταγωνιστές της πολιτικής ζωής ήταν ως επικεφαλής των κομμάτων τους ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Ανδρέας Παπανδρέου ενώ οι νεότεροι, που μόνο ως ιστορικά αναγνώσματα τα έχουν αυτά υπόψη τους, δυσκολεύονται να πιστέψουν ότι αυτή είναι η Ελλάδα του αύριο που υπόσχονται οι σημερινές ηγεσίες του τόπου.
Οι συνθήκες που διαμορφώνονται έχουν επαναφέρει, σύμφωνα με πληροφορίες, στο τραπέζι τη συζήτηση περί πρόωρης προσφυγής στις κάλπες ως το φθινόπωρο. Μέχρι πρότινος οι σκέψεις αυτές είχαν απορριφθεί από τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος ήταν αποφασισμένος να δείξει θεσμική υπευθυνότητα αλλά και διακατεχόμενος από τη βεβαιότητα ότι θα έχει τον έλεγχο των εξελίξεων στη διάρκεια ολόκληρης της τετραετίας. Έτσι τη θέση των εκλογών πήρε η απόφαση για ένα ριζικό ανασχηματισμό με αφορμή και τη συμπλήρωση ενός έτους από την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία. Φαίνεται ωστόσο ότι ο πειρασμός έχει επιστρέψει και αυξάνονται οι φωνές που υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να πάει χαμένη η ευκαιρία για μια νέα και κατά πάσα πιθανότητα ολοκληρωτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ύστερα από τις προηγούμενες εσωτερικές τριβές έχει μπει ήδη μια επικίνδυνη περιδίνηση εξαιτίας του alter ego του κ. Τσίπρα, Νίκου Παππά. Οι εκλογές θα μπορούσε να δώσουν και μια διέξοδο στη σκανδαλολογία, αν δεν είχε μεσολαβήσει όμως η αναθεώρηση του Συντάγματος που έχει μεταβάλει τα δεδομένα για το κλείσιμο τέτοιων υποθέσεων για τα πολιτικά πρόσωπα. Έστω κι έτσι όμως η ανανέωση της λαϊκής εντολής θα επέτρεπε και μεγαλύτερη ευελιξία στους χειρισμούς από τη νέα κυβέρνηση.
Στην πραγματικότητα όμως η εσωτερική αναζωπύρωση της εκλογολογίας στο κυβερνητικό επιτελείο υποκρύπτει ένα τεράστιο άγχος για τη διαχείριση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης που δημιουργείται. Ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας ανακοίνωσε κιόλας ότι η ύφεση για το δεύτερο τρίμηνο της χρονιάς υπολογίζεται στο 16%, τα έσοδα έχουν κάνει τεράστια βουτιά, η κατανάλωση πέφτει διαρκώς, η ανεργία αυξάνεται και ο τουρισμός, στον οποίο είχαν στηριχθεί οι ελπίδες, συνοδεύεται κι αυτός από τα χειρότερα προγνωστικά. Παράλληλα, σύμφωνα με τους διεθνείς επιστήμονες, ένα δεύτερο ισχυρό κύμα κορονοϊού από το φθινόπωρο είναι πλέον πολύ πιθανό κι αυτό -αν συμβεί- μπορεί να επιφέρει το τελειωτικό χτύπημα ειδικά σε εύθραυστες οικονομίες όπως η ελληνική. Όμως και στην περίπτωση που ισχύσει το καλό σενάριο και σε υγειονομικό επίπεδο δεν υπάρξει υποτροπή ή τουλάχιστον η αντιμετώπιση αποδειχθεί επαρκής, έχουν αρχίσει να συγκεντρώνονται σύννεφα και για τη διαχείριση της υπάρχουσας κατάστασης. Τα 32 δις ευρώ που περίμενε η χώρα μας (και η κυβέρνηση) από την ΕΕ ως ενίσχυση από το Ταμείο Ανάκαμψης δεν πηγαίνουν χρονικά απλώς πιο πίσω αλλά είναι λίαν πιθανόν τώρα να συνοδεύονται και από όρους μνημονιακού τύπου αντίθετα με τις αρχικές διαβεβαιώσεις που είχαν δημιουργήσει ένα κλίμα άκρατης ευφορίας και αισιοδοξίας.
Την ίδια ώρα κρίσιμοι προβλέπονται οι αμέσως επόμενοι μήνες και στα εθνικά θέματα καθώς οι πιέσεις για “διευθέτηση” των διαφορών μας με την Τουρκία, όπως ονομάζονται οι αξιώσεις της, αυξάνονται από τον διεθνή παράγοντα με φόντο πάντα τη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο και με μοντέλο την πρόσφατη συμφωνία που υπέγραψε η χώρα μας με την Ιταλία για τις θαλάσσιες ζώνες. Η πιθανή αναθέρμανση των ελληνοτουρκικών σχέσεων ύστερα και από το αιφνίδιο τηλεφώνημα της Παρασκευής ανάμεσα στον κ. Μητσοτάκη και τον κ. Ερντογάν αποτελεί κι αυτή μια ισχυρή παράμετρο των εξελίξεων. Ενώ μάλιστα οι υποθέσεις των σκανδάλων έχουν μετατραπεί σε casus belli ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, οι συμβιβασμοί και οι παραχωρήσεις στα εθνικά θέματα -που μένουν τεχνηέντως στο περιθώριο της επικαιρότητας- δημιουργούν κοινό τόπο τουλάχιστον ανάμεσα στη ΝΔ, τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ. Βεβαίως με το κλίμα δυσωδίας και παρακμής που σχηματίζεται και τις τάσεις αποστροφής και αποχής που αναπτύσσονται στην κοινωνία, ακούγεται και ο αντίλογος ότι τυχόν εκλογές, τώρα, μπορεί να προκαλέσουν μια γενικότερη απονομιμοποίηση όχι μόνο για την κυβέρνηση αλλά για ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Όμως στον προβληματισμό αυτό, κυβερνητικός παράγων απαντούσε παραστατικά με το “δος ημίν σήμερον”....
Ανδρέας Καψαμπέλης
www.dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου