Της Ιωάννας Υψηλάντη
Ένας από τους ελάχιστους ηγέτες, που είδε την "πανδημία", ως ευκαιρία προώθησης της εξωτερικής του πολιτικής, ήταν ο Ερντογάν. Τόσο, για την επίλυση εσωτερικών του προβλημάτων, όσο και για την ενίσχυση της θέσης του.
Χωρίς κάποια σημαντική επιτυχία στην Συρία, αντιστάθμισε αυτήν την αποτυχία του, ρίχνοντας βάρος σε...
άλλους τομείς.
Πέτυχε την υπογραφή του Τούρκικο-Λιβυκού Συμφώνου, ενώ, έναν μήνα μετά, μπήκε με φόρα στην περιπέτεια, για την παραγωγή υδρογονανθράκων, στα τεμάχια της Κύπρου.
Έτσι, η Τουρκία μετασχηματίζεται, σε Μεσογειακό χαλιφάτο με χαλίφη τον Ερντογάν και το γεγονός αυτό έχει μια συγκεκριμένη οικονομική έκφραση. Η Τουρκία γίνεται ο ενεργειακός ηγεμόνας της Ανατολικής Μεσογείου, από κει που δεν διέθετε περίσσεια πετρελαίου ή φυσικού αερίου.
Τι κι αν η Κύπρος φώναζε στην ΕΕ, για παρεμβάσεις, τι κι αν παρακαλούσε, απάντηση δεν είδε! Η μη αναγνωρισμένη, αλλά υπάρχουσα Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, δίνει δικαίωμα στον Ερντογάν να συμμετέχει στην οικονομική ζωή αυτού του τμήματος του νησιού. Δεκαετίες έχουν περάσει απ΄την εισβολή,
και κανένας "σύμμαχος" ή αντίπαλος της Κύπρου δεν έχει διευκρινίσει ποια από τις δύο έννοιες υπερέχει. Η "μη αναγνωρισμένη"ή η "Τουρκική";;
Η Τουρκία έχει φτάσει σε σημείο να γελοιοποιεί την ΕΕ, έχοντας ξεγράψει την πιθανότητα της ένταξης της, καθώς δεν φαντάζει και τόσο ελκυστική προοπτική, μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου, την περιστολή της Συνθήκης Σένγκεν, λόγω κορονοϊού, αλλά και την απάνθρωπη μεταχείριση των χωρών-μελών της, από τις χώρες-ηγέτες, στο ξέσπασμα της επιδημίας.
Ετσι, ο Ερντογάν προχωρεί ακάθεκτος σε επιμέρους ενεργειακές συμφωνίες και συμμαχίες με την Ιταλία, με την Ισπανία, αλλά και με τον "σύμμαχο" μας Ισραήλ. Ακόμη και η προοπτική στρατιωτικών συγκρούσεων με την Ελλάδα, δεν φαίνεται να την ανησυχεί, καθώς η υπεροχή της και σ΄αυτόν τον τομέα είναι δεδομένη.
Όσο για το Ισραήλ, δεν υπέγραψε κοινή δήλωση της Αιγύπτου, Κύπρου, Γαλλίας, Ελλάδας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, με την οποία η Τουρκία κατηγορείται, για παράνομες δραστηριότητες, στην Αν. Μεσόγειο, γεγονός, που ερμηνεύεται, ως παρασκηνιακό μοίρασμα ενεργειακών ζωνών, στην περιοχή του υπεράκτιου πεδίου Λεβιάθαν, την χρήση του οποίου αμφισβητεί ο Λίβανος. Μια συμμαχία Τουρκίας-Λιβάνου, δεν είναι κατάλληλη, για το Ισραήλ. Από την άλλη, Τουρκία και Ισραήλ επιθυμούν διακαώς να υπονομεύσουν το μονοπώλιο των Αραβικών χωρών, στην αγορά ενέργειας.
Ακόμα, οι σχέσεις μίσους και αγάπης Ρωσίας-Τουρκίας, βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού, λόγω των επεκτατικών σχεδίων του Σουλτάνου, που η Ρωσία παρακολουθεί με ανησυχία, ενώ ακυρώθηκε και η προγραμματισμένη συνάντηση των υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών Σόϊγκου και Λαβρόφ, στην Τουρκία, εξαιτίας του Τούρκικο-Λιβικού Συμφώνου.
Όσο για τον Κούλη, παρακολουθεί με ψυχραιμία τον επεκτατισμό της Τουρκίας, περιμένοντας βοήθεια από δήθεν συμμάχους στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, συμμετέχοντας σε κάθε επίσημο γεγονός με τους "εταίρους" μας στο ΝΑΤΟ, Τούρκους και αρνείται να κηρύξει ΑΟΖ με την Κύπρο.
Έτσι, η Τουρκία μετασχηματίζεται, σε Μεσογειακό χαλιφάτο με χαλίφη τον Ερντογάν και το γεγονός αυτό έχει μια συγκεκριμένη οικονομική έκφραση. Η Τουρκία γίνεται ο ενεργειακός ηγεμόνας της Ανατολικής Μεσογείου, από κει που δεν διέθετε περίσσεια πετρελαίου ή φυσικού αερίου.
Τι κι αν η Κύπρος φώναζε στην ΕΕ, για παρεμβάσεις, τι κι αν παρακαλούσε, απάντηση δεν είδε! Η μη αναγνωρισμένη, αλλά υπάρχουσα Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, δίνει δικαίωμα στον Ερντογάν να συμμετέχει στην οικονομική ζωή αυτού του τμήματος του νησιού. Δεκαετίες έχουν περάσει απ΄την εισβολή,
και κανένας "σύμμαχος" ή αντίπαλος της Κύπρου δεν έχει διευκρινίσει ποια από τις δύο έννοιες υπερέχει. Η "μη αναγνωρισμένη"ή η "Τουρκική";;
Η Τουρκία έχει φτάσει σε σημείο να γελοιοποιεί την ΕΕ, έχοντας ξεγράψει την πιθανότητα της ένταξης της, καθώς δεν φαντάζει και τόσο ελκυστική προοπτική, μετά την αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου, την περιστολή της Συνθήκης Σένγκεν, λόγω κορονοϊού, αλλά και την απάνθρωπη μεταχείριση των χωρών-μελών της, από τις χώρες-ηγέτες, στο ξέσπασμα της επιδημίας.
Ετσι, ο Ερντογάν προχωρεί ακάθεκτος σε επιμέρους ενεργειακές συμφωνίες και συμμαχίες με την Ιταλία, με την Ισπανία, αλλά και με τον "σύμμαχο" μας Ισραήλ. Ακόμη και η προοπτική στρατιωτικών συγκρούσεων με την Ελλάδα, δεν φαίνεται να την ανησυχεί, καθώς η υπεροχή της και σ΄αυτόν τον τομέα είναι δεδομένη.
Όσο για το Ισραήλ, δεν υπέγραψε κοινή δήλωση της Αιγύπτου, Κύπρου, Γαλλίας, Ελλάδας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, με την οποία η Τουρκία κατηγορείται, για παράνομες δραστηριότητες, στην Αν. Μεσόγειο, γεγονός, που ερμηνεύεται, ως παρασκηνιακό μοίρασμα ενεργειακών ζωνών, στην περιοχή του υπεράκτιου πεδίου Λεβιάθαν, την χρήση του οποίου αμφισβητεί ο Λίβανος. Μια συμμαχία Τουρκίας-Λιβάνου, δεν είναι κατάλληλη, για το Ισραήλ. Από την άλλη, Τουρκία και Ισραήλ επιθυμούν διακαώς να υπονομεύσουν το μονοπώλιο των Αραβικών χωρών, στην αγορά ενέργειας.
Ακόμα, οι σχέσεις μίσους και αγάπης Ρωσίας-Τουρκίας, βρίσκονται στην κόψη του ξυραφιού, λόγω των επεκτατικών σχεδίων του Σουλτάνου, που η Ρωσία παρακολουθεί με ανησυχία, ενώ ακυρώθηκε και η προγραμματισμένη συνάντηση των υπουργών Άμυνας και Εξωτερικών Σόϊγκου και Λαβρόφ, στην Τουρκία, εξαιτίας του Τούρκικο-Λιβικού Συμφώνου.
Όσο για τον Κούλη, παρακολουθεί με ψυχραιμία τον επεκτατισμό της Τουρκίας, περιμένοντας βοήθεια από δήθεν συμμάχους στην ΕΕ και στις ΗΠΑ, συμμετέχοντας σε κάθε επίσημο γεγονός με τους "εταίρους" μας στο ΝΑΤΟ, Τούρκους και αρνείται να κηρύξει ΑΟΖ με την Κύπρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου